Αποκλειστική συνέντευξη / Κώστας Μπατσινίλας: ”Δεν υπάρχει Ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει Ελληνική πολιτική, είναι όλα μια μπίζνα.”

Μας εξομολογείτε σε μια αποκλειστικά απίστευτη συνέντευξη και από τις λίγες που κάνει εδώ στο bizznews.gr και την Άννα Τσιάλτα όλα εκείνα που δεν ξέρετε.


 

Είναι ποδοσφαιριστής. Τώρα πια παλαίμαχος. Το όνομα του γράφτηκε με χρυσά γράμματα στα γήπεδα και ίδρωσε πολύ την φανέλα του εκείνες τις δεκαετίες που υπήρχαν αξίες στο ποδόσφαιρο.

Είναι ο Κώστας Μπατσινίλας για τον πολύ κόσμο που τον ξέρει ο ποδοσφαιριστής που άφησε την δική του σφραγίδα εκείνη την εποχή, στην κατηγορία που λέγεται ποδόσφαιρο. Δεν μιλάει εύκολα,δεν του αρέσει η δημοσιότητα, είναι κλειστός αλλά συνάμα και τόσο ανοιχτός.

Μας εξομολογείτε σε μια αποκλειστικά απίστευτη συνέντευξη και από τις λίγες που δίνει, εδώ στο bizznews.gr και την Άννα Τσιάλτα όλα εκείνα που δεν ξέρετε.

Την εποχή του στα γήπεδα, την αγάπη για τον πατέρα του που δεν του υπέγραφε δελτίο, γιατί πίστευε πως ποδόσφαιρο παίζουν μόνο οι αλήτες. Τον έρωτα του για την θεά μπάλα, την απίστευτη χαρά που ένιωθε όταν έβαζε γκολ, τα μέσα και έξω από τα γήπεδα, τι κάνει τώρα, και για το πιο σημαντικό του γκολ σε αυτή την ζωή που δεν είναι άλλο από τον μονάκριβο Γιό του Γιάννη. Επίσης μιλάει και για το πώς βλέπει σήμερα το ποδόσφαιρο.

Απολαύστε τον σε μια συνέντευξη από τις σπάνιες και σε μια πραγματικά συγκινητική εξομολόγηση καρδιάς !!  

Να ξεκινήσουμε από τα παλιά. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Πώς ξεκίνησες να κλωτσάς την μπάλα;

Μεγάλωσα στον Άλιμο, σε μια εποχή που γύρω μας όλα ήταν οικόπεδα. Δεν ήμουν καλός μαθητής, γιατί είχα το μυαλό μου στην μπάλα. Να φανταστείς στο σπίτι έφτιαχνα μόνος μου τερματάκια. Τότε δεν υπήρχαν γήπεδα. Καθαρίζαμε τα οικόπεδα, κλέβαμε από τις οικοδομές τα δοκάρια και φτιάχναμε γήπεδο.

Πόσων χρονών μπαίνει στη ζωή σου το ποδόσφαιρο;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπαιζα μπάλα στην αυλή.

Σε είδε κάποιος και είπε ότι είσαι καλός;

Όχι. Ήμασταν τότε τέσσερις συμμαθητές, στα 13 μας, και ο ένας είχε κάποια γνωριμία και μας είπε να πάμε να δοκιμαστούμε στον Εθνικό. Ήταν Σάββατο θυμάμαι, είχαμε σχολείο και τα Σάββατα τότε, που ξεκινήσαμε από τον Άλιμο με το λεωφορείο για να πάμε στον Εθνικό.

Ο τότε προπονητής, ο Κος Χατζηιωαννίδης που του οφείλω πολλά, μας είδε.

Σας είπε πως είστε ταλέντα;

Όχι. Αλλά όπως δοκιμαστήκαμε και οι τέσσερις, κάναμε την διαφορά. Σαν να του ήρθαν τέσσερα λαχεία. Από τις πρώτες προπονήσεις, ζήτησε να κάνουμε δελτίο στον Εθνικό. Έτσι ξεκίνησα την ποδοσφαιρική μου καριέρα.

Ο πατέρας μου δεν υπέγραφε δελτίο, γιατί έλεγε πως ποδόσφαιρο παίζουν μόνο οι αλήτες, και οι αμόρφωτοι.

Εσύ όμως τον διέψευσες και συνέχισες. Τελικά το υπέγραψε το δελτίο;

Ναι.

Η πρώτη σου ομάδα ήταν ο Εθνικός. Ωραία χρόνια;

Ωραία. Με γυρίζεις πίσω και συγκινούμαι. (υπάρχει μια έντονη συγκίνηση)

Αυτό δείχνει ότι είσαι πολύ ευαίσθητος.

Είμαι ρε παιδί μου. Είμαι σκληρός σε κάποια πράγματα, αλλά και ευαίσθητος. Ο πρώτος προπονητής που μ’ έκανε επαγγελματία ήταν ο Μανώλοφ, ένας Βούλγαρος, στα 17,5 χρόνια μου. Τότε απογειώθηκα κι άρχισε, μέσα στον πρώτο χρόνο, να συζητιέται το όνομά μου.

Πώς αισθανόσουν γι’ αυτό;

Όταν είσαι 18 χρονών και βλέπεις κάποιους ανθρώπους δίπλα σου, που μέχρι τότε τους είχες  ινδάλματα και ξαφνικά παίζεις μαζί τους….. Μόνο τιμή και περηφάνια μπορείς να νιώθεις.

Έπαιξα με ποδοσφαιριστές που τους είχα κάποτε  στα χαρτάκια τότε που μαζεύαμε. Κάποιους τους βλέπω ακόμα και τώρα. Τον Βασίλη Σιώκο που έπαιξε στον Ολυμπιακό, τον Τάσο Μητρόπουλο, τον Μανώλη Βαμβακούση.

Ξεκίνησες μια μεγάλη καριέρα.

Δεν ξέρεις αν ήταν μεγάλη. Εκείνη την εποχή ήθελες να φτάσεις στις μεγάλες ομάδες που ήταν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η Αεκ. Δεν υπήρχε Ευρώπη να βγεις, εύκολα όπως τώρα, να παίξεις στην Μπαρτσελόνα ή στην Μπάγιερ.

Πόσον καιρό έμεινες στον Εθνικό;

4,5 χρόνια. Με δώσανε με μεταγραφή τους τελευταίους 6 μήνες, πριν κλείσει η πενταετία. Μετά θα έφευγα ελεύθερος, με κάποιο ποσό.

Και πού πήγες;     

Στον Παναθηναϊκό.

Εκεί ξεκινάει για σένα το πιο μεγάλο όνειρο;

Ναι, γιατί, εκείνη την εποχή, για να φτάσεις να παίξεις στον Παναθηναϊκό, ήσουν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της Ελλάδος. Μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης για την μεταγραφή μου. Έκανε κάποιες μυστικές κινήσεις με τον εφοπλιστή τον Καρέλα. Με διεκδικούσε και ο Ολυμπιακός. Αν διαβάσεις τις εφημερίδες εκείνης της εποχής, όσοι έφευγαν από τον Εθνικό πήγαιναν στον Ολυμπιακό.

Και πίστευαν ότι μπορεί να πας κι εσύ.

Ναι. Ο Γιώργης Βαρδινογιάννης κινούσε τα νήματα, αλλά σε κάποιο οριακό σημείο επενέβη ο Βαρδής.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου  όταν υπόγραψες για τον Παναθηναϊκό;

Ήταν δύσκολο να τα διαχειριστείς. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που πετάνε στα σύννεφα. Είναι μεγάλη χαρά να γίνεσαι μέλος μιας τόσο μεγάλης ομάδας.

Άλλα συναισθήματα είχες; Φόβο για αυτά που θα συναντούσες; 

Όχι. Πατούσα γερά στα πόδια μου. Αισθανόμουν καλά γιατί εκεί που θα πήγαινα, είχα πολλούς συμπαίκτες. Βρήκα τον Σαργκάνη, τον Βαμβακούλα, τον Μαυρίδη,τον Αντωνίου, τον Σαραβάκο και πολλούς άλλους. Παίζαμε μαζί Ελπίδων, Ανδρών. Στα είκοσι μου ένιωσα την μεγαλύτερη τιμή να παίξω μπάλα στην Εθνική Ελλάδος.

Άρα πίστευες στον εαυτό σου.

Ναι. Και πιστεύαμε και πολύ στην ομάδα. Θεωρείται από τις καλύτερες ομάδες που πέρασαν από το 1985 ως το 1990. Με Χουάν Ραμόν Ρότσα, Ζάετς. Αισθάνομαι πολύ καλά που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Ακόμα και τώρα με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε για εκείνη την ομάδα.

Την περηφάνια την έχεις όταν έχεις παίξει στην Εθνική στα είκοσι κι έχεις ζήσει μεγάλες στιγμές στα γήπεδα σε άλλες εποχές και όχι αυτά που ζούμε σήμερα.

Ήταν αγνές εποχές.

Τώρα, ποια είναι η γνώμη σου για το ποδόσφαιρο;

Η ιστορία γράφει και πολλές φορές κρινόμαστε από την ιστορία. Από το 2000 και μετά, άλλαξαν πολλά πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κι αντί να βελτιωνόμαστε, γινόμαστε χειρότεροι. Έρχονται από την Ευρώπη ξένοι ποδοσφαιριστές. Δεν φταίνε, αλλά δεν έχουν την ελληνική κουλτούρα. Είναι παιδιά που έχουν ενσωματωθεί και μπράβο τους. Μένουν εδώ, τους αρέσει η Ελλάδα. Δεν υπάρχουν όμως παράγοντες. Έχει μπει το Στοίχημα, τα παράνομα και το ποδόσφαιρο έγινε μπίζνα. Πηγαίνει πολύ και προς το πολιτικό κομμάτι. Και παλιά υπήρχε αυτό, αλλά όχι σε αυτό το επίπεδο.

Αυτό το «Παίζω για τη φανέλα» το έχεις ζήσει;

Είναι σχετικό. Κανένας δεν παίζει για την φανέλα. Και την εποχή που έπαιζα εγώ, παίρναμε λεφτά. Όταν ένας εργαζόμενος έπαιρνε 20.000 το μήνα, κι εμείς παίρναμε 100.000, ήταν λεφτά. Δεν έπαιζες για τη φανέλα. Ήσουν επαγγελματίας και δεν θα το έκανες για πολλά χρόνια. Ακόμα και παλιά, δεν έπαιζαν για τη φανέλα.

Σίγουρα, επειδή ήταν πολλά χρόνια μαζί, δενόντουσαν περισσότερο με τη φανέλα. Αν γυρίσουμε στην εποχή του Μίμη Δομάζου και τη δεκαετία 60-70, σίγουρα ήταν πιο δεμένοι, γιατί δεν υπήρχαν οι μεταγραφές των ξένων. Ένας έφευγε, ένας ερχόταν και οι άλλοι ήταν 10 ή 20 χρόνια στην ίδια ομάδα. Σίγουρα παίζανε και για τη φανέλα, αλλά πάντα υπήρχε ένα αντίτιμο.

Ποια στιγμή από το γήπεδο με τον Παναθηναϊκό, θυμάσαι και σε έχει συγκλονίσει πιο πολύ; 

Είχαμε πολλές  καλές στιγμές. Ένα παιχνίδι που με στιγμάτισε, ήταν με την Χόβεν. Χάσαμε στην Ουγγαρία 5-2. Ήταν κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ο κόσμος πίστευε ότι μπορούμε να το ανατρέψουμε. Στο ολυμπιακό στάδιο είχε 70.000 κόσμο.

Όταν ήρθατε εννοείς;

Ναι, όταν ήρθαμε, παίξαμε στην Αθήνα και το ανατρέψαμε 5-1. Είχα βάλει το πέμπτο γκολ κι έγινε χαμός στο γήπεδο. Απίστευτη στιγμή στην καριέρα μου! 

Θυμάσαι τα γκολ;

Όχι όλα, αλλά αυτό το θυμάμαι. Μπήκα σαν αλλαγή στο παιχνίδι, κι έκανα το 5-1.

Τι άλλο θυμάσαι από το γήπεδο; Τον κόσμο να παραληρεί;

Ο κόσμος είναι όπως και τώρα. Όταν είσαι στα πάνω σου, όλοι χειροκροτάτε. Όταν η ομάδα δεν πάει καλά, όλοι βρίζουν. Ακούσαμε πολλά και είναι άσχημο να σε βρίζουν οι φίλαθλοί σου. Για τους ξένους δεν σε πειράζει, καλύτερα γιατί σε πωρώνουν και περισσότερο. Αλλά από τους δικούς σου δεν μπορείς να το δεχθείς. Σ’ επηρεάζει αρνητικά.

Πότε σταματάς το ποδόσφαιρο;

Σταμάτησα σχετικά νωρίς. Στα 31 μου.

Στην φωτογραφία είναι  Η ομάδα του 1987  

Όρθιοι 1η σειρά: Λύσανδρος Γεωργαμλής, Βαγγέλης Βλάχος, Κώστας Ταράσης, Θανάσης Δημόπουλος, Νίκος Καραβίδας, Μιχάλης Γεροθόδωρος, Δημήτρης Σαραβάκος
Όρθιοι 2η σειρά: Τάκης Οικονομόπουλος (Βοηθός προπονητή), Χρήστος Δημόπουλος, Μάρτον Εστερχάζι, Νίκος Καρούλιας, Βέλιμιρ Ζάετς, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Κώστας Αντωνίου, Νίκος Βαμβακούλας, Βασίλης Δανιήλ (Προπονητής)
Καθιστοί: Αντώνης Μήνου, Νίκος Πατσιαβούρας, Πάρις Γεωργακόπουλος, Γιάννης Βονόρτας, Γιώργος Μάγγος, Κώστας Μαυρίδης, Κώστας Μπατσινίλας, Νίκος Σαργκάνης

 

Γιατί;

Έφυγα από τον Παναθηναϊκό, πήγα στον ΟΦΗ, στον Απόλλωνα. Καλές ομάδες. Είχα κι έναν τραυματισμό. Όχι σοβαρό, μπορούσα να συνεχίσω. Αλλά το 1995-1996 σταμάτησα. Βγήκε νόμος που άνοιξαν τα σύνορα και μπορούσαν να έρχονται ελεύθερα ποδοσφαιριστές μέσα. Το ποδόσφαιρο άρχισε να απαξιώνεται.

Θεωρείς ότι έκανες καλά που έφυγες στο απόγειο σου;

Ναι. Καλά έκανα. Μίλησα τότε με κάποιους παράγοντες και ήταν σαν να προσπαθούν να σε ξεφτιλίσουν. Τότε δεν ήταν όπως τώρα που σκέφτεσαι πως μπορείς να πας και σε μια ομάδα της Ευρώπης να παίξεις. Φεύγεις από μια μεγάλη ομάδα, πηγαίνεις σε μικρότερες, κι όταν δεν θέλουν να σε πληρώσουν, σε ξεφτιλίζουν.

Έβγαλες λεφτά από το ποδόσφαιρο;

Ναι, δεν έχω παράπονο. Μπορεί να έκανα κάποια λάθη, αλλά όλοι κάνουν. Δεν αλλάζει αυτό. Μαθαίνουμε με τα λάθη μας.

Ασχολήθηκες με κάτι άλλο μετά το ποδόσφαιρο;

Έκανα για ένα διάστημα τον προπονητή, ερασιτεχνικά, αλλά δεν ήθελα να κάνω προπονητική καριέρα, δεν με ικανοποιούσε. Ασχολήθηκα με την προώθηση της Admiral για αρκετά χρόνια. Είχα και κάποιες ακαδημίες στον Άλιμο. Κατάλαβα πως ότι είχε να κάνει με τα παιδιά, με αντιπροσώπευε περισσότερο.

Στο να προπονείς παιδιά;

Και να προπονώ, αλλά και να ασχολούμαι μαζί τους. Με τις ακαδημίες εννοώ.

Με τις δουλειές αυτές, βγήκες χαμένος;

Όχι. Έφυγα από την Admiral το 2007, συνεργάστηκα με κάποιους άλλους, φίλους. Γίνανε κάποια λάθη, αλλά πηγαίναμε καλά, μέχρι που το 2010 μας χτύπησε η κρίση.

Ζημιώθηκα και το 2012 κλείσαμε την εταιρεία κι έφυγα Κύπρο με τον Γιάννη Τοπαλίδη, τον τότε βοηθό του Ρεχάγκελ και πήγα βοηθός του σε μια ομάδα πρώτης εθνικής στην Πάφο για 6 -7 μήνες. Γυρίζοντας ανέλαβα σκάουτερ στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού.

Ήταν πολύ καλή εμπειρία. Δουλεύαμε καλά εκείνη την εποχή. Καλούς συνεργάτες, γιατί ήμασταν όλοι παλιοί ποδοσφαιριστές. Αυτό κράτησε μέχρι πριν ένα χρόνο που άλλαξε το καθεστώς στις ακαδημίες, ήρθαν κάποιοι άνθρωποι, κι έφυγα.

Τελείωσε το κομμάτι που λέγεται Παναθηναϊκός.

Ναι.

Σε στεναχώρησε;

Ναι, θεωρώ ότι έφυγα άδικα, γιατί κρίθηκα από έναν άνθρωπο που δεν είχε σχέση με αυτό, αλλά όπως και έκανα σεβάστηκα την απόφασή του. Η ζωή συνεχίζεται…

Τώρα ασχολείσαι πάλι με τον αθλητισμό; Είσαι ενεργός;

Είμαι σε μια Ακαδημία στο Ηράκλειο.

Ακαδημίες λοιπόν και προπονήσεις;

Ναι, πάντα με τα παιδιά. Μελετώ κάποιες προτάσεις για τον επόμενο χρόνο και θα δούμε. Ότι είναι καλύτερο να γίνει θα γίνει!!

Τελικά, ότι και να γίνει, ποδόσφαιρο;

Είναι ένα κομμάτι που ξέρω και μ’ εκφράζει. Ειδικά ότι έχει να κάνει με ακαδημίες. Όπου μπορώ να βοηθάω. Μ’ αρέσει σαν άνθρωπο να βοηθάω γενικά. Χαίρομαι που οι γονείς παιδιών που είχα φέρει στον Παναθηναϊκό με παίρνουν και μ’ ευχαριστούν, γιατί ήμουν πάντα σωστός απέναντί τους. Τίμια και ειλικρινά.

Εσύ βοηθήθηκες από ανθρώπους;

Ναι. Δυο προπονητές πίστεψαν σε μένα. Ο Χατζηιωαννίδης και ο Μανώλοφ. Κάποια στιγμή θέλανε να με φάνε από τον Εθνικό, αλλά εκείνοι επιμένανε γιατί διακρίνανε κάτι.

Όπως εσύ λάτρεψες την θεά που λέγεται μπάλα, κάποιες θεές γυναίκες λάτρεψαν εσένα. Οι φήμες εκείνης της εποχής λένε ότι οι ποδοσφαιριστές, γενικά, είχαν πολλές κατακτήσεις.

Κατακτήσεις γενικά υπήρχαν, αλλά δεν είχαμε και τα μέσα που υπάρχουν τώρα. Ούτε κινητά ούτε τηλέφωνα, ούτε ίντερνετ. Ερχόταν πολλά γράμματα στην ΠΑΕ, και πολλοί ερχόντουσαν για αυτόγραφα. Μικρά παιδιά, κοπέλες, γυναίκες. Παντρεύτηκα μικρός. Οπότε και δημιούργησα οικογένεια. Έχω αποκτήσει ένα γιο που είναι τώρα 25 χρονών που πιστεύω πως είναι ότι καλύτερο έχω κάνει στην ζωή μου !!

Ασχολείται με τον αθλητισμό;

Όχι. Είναι φυσιοθεραπευτής. Ασχολείται με αυτό το κομμάτι που σπούδασε. Με το ποδόσφαιρο δεν το είχε. Ξεκίνησε να παίξει κάποια στιγμή, τον σύγκριναν με μένα , κι απογοητεύτηκε από μόνος του.

Αυτό είναι το δύσκολο με τα παιδιά.

Είναι να το έχεις. Ίσως κι εγώ δεν ασχολήθηκα πολύ μαζί του σε αυτό το κομμάτι. Τον έπαιρνα από μικρό στις ακαδημίες, είχαμε τις κόντρες μπαμπά και γιου.

Τώρα υπάρχουν οι κόντρες; 

Τώρα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι.

Οι γυναίκες σας κυνηγούσαν;

Πάντα υπήρχε αυτό. Και στα μπουζούκια πηγαίναμε μετά από νίκες Κυριακές, είτε με τις γυναίκες μας, είτε μόνοι μας.

Πώς είσαι σαν άνθρωπος; Δύσκολος; Δύστροπος; Περίεργος;

Νομίζω είμαι εύκολος άνθρωπος. Μεγαλώνοντας δεν δίνεις πολλές ευκαιρίες. Παλιά έδινα πολλές. Τώρα μια, άντε δύο το πολύ ! (γέλια )

Δίνεις ακόμα όμως.

Μπορώ να κρίνω αν το σκεπτικό του καθενός είναι αγνό ή πονηρό.

Θα ξανά παντρευόσουν; 

Όχι δεν θα ξανά παντρευτώ.

Τόσο απόλυτος; Δεν μπορείς όμως να είσαι και μόνος στη ζωή.

Δεν θα είμαι μόνος αλλά δεν χρειάζεται να κάνω γάμο… (γέλια πολλά)

Μπορεί να ερωτευτείς πολύ κεραυνοβόλα και να το κάνεις;

Όσο μεγαλώνεις, δεν υπάρχει έρωτας. Ο έρωτας είναι σχετικός. Και αν υπάρχει, πρέπει να παντρευτείς; Αν είσαι καλά με έναν άνθρωπο δεν χρειάζεται να παντρευτείς ειδικά όταν έχεις κάνει ένα κύκλο στην ζωή σου.

Δηλαδή, αν θέλω να φύγω, να τρέχω πάλι για διαζύγια; (γέλια )

Κι αν θέλει εκείνη να φύγει; Ο γάμος είναι καλός όταν είσαι νέος και θες να κάνεις οικογένεια.

Τώρα, όλοι παντρεύονται και όλοι χωρίζουν.

Έφτασες στο σημείο να καβαλήσεις το καλάμι;

Αυτό μπορούν να το κρίνουν οι άλλοι.

Εσύ πώς ένιωσες;

Όχι.

Παρέμεινες απλός, λιτός με τους ίδιους φίλους και παρέες;

Ναι. Μπορεί να χανόμαστε επειδή αλλάζω γειτονιές, χαθήκαμε με κάποιους, αλλά πάντα μιλάμε.

Αν είχες ένα μαγικό ραβδί, τι θα άλλαζες από τη ζωή σου;

Δεν θα άλλαζα πολλά πράγματα. Δόξα τω Θεό, είμαι ευχαριστημένος. Δεν έχω παράπονο από τη ζωή μου, έχω περάσει πολύ καλά. Το μόνο που θα άλλαζα, τα τελευταία χρόνια, επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι οικονομικές ή συναισθηματικές εκκρεμότητες, είναι το θέμα της δουλειάς.

Θα ήθελες να παίξεις σε μια πολύ μεγάλη ξένη ομάδα;

Αν υπήρχε τότε δυνατότητα, ναι.

Σε ποια θα ήθελες;

Δεν θα πω Μπαρτσελόνα, γιατί όπως παίζουν, δεν θα έφτανα ποτέ.

Όπως έπαιζες τότε;

Ναι. Μπορεί να ήθελα στην Άρσεναλ. Στον Εθνικό είχαμε το 84-85 έναν Άγγλο προπονητή, τον Πάρκερ που είχε πει ότι στην Αγγλία θα έπαιζα με κλειστά μάτια. Ήταν καθηγητής προπονητών στην Αγγλία.

Έχεις μετανιώσει για πράγματα που έχεις κάνει;

Έχω κάνει αρκετά λάθη, αλλά δεν πιστεύω ότι έχω μετανιώσει. Μπορεί να με στεναχωρεί κάποια στιγμή, αλλά δεν είναι κάτι που κρατάω. Προσπαθώ να πηγαίνω παραπάνω και όχι παρακάτω.

Τώρα ο Παναθηναϊκός πώς είναι σαν ομάδα;

Πιστεύω ότι είναι στα χειρότερα του. Δεν ξέρω τι είναι από πίσω, αλλά πιστεύω ότι χειρίστηκαν όλη την κατάσταση λάθος. Ο Παναθηναικός το 2013 έκανε μια πολύ θετική κίνηση με τον Γιάννη Αναστασίου, τον Νταμπίζα, τον Σαμαρά και τους Εγγλέζους.

Ξεκίνησαν με μια ανανέωση της ομάδας με παιδιά από την ακαδημία, πήγαν καλά και πήραν το κύπελλο. Μέσα σε έναν χρόνο όμως άλλαξαν τα πάντα. Έφυγε ο Νταμπίζας, χρέωσαν μεταγραφές. Αυτό το ξέρει και ο πιο αδαής φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Οι άνθρωποι που διοίκησαν τα τελευταία χρόνια τον Παναθηναϊκό, δεν έχουν καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο. Διοικητικά.

Με αυτά που γίνονται τελευταία στα γήπεδα, με τα επεισόδια, με τους προέδρους, εσύ, που είσαι ένας άνθρωπος που έζησες το ποδόσφαιρο από μέσα, νιώθεις ντροπή και ότι όλο αυτό θα καταλήξει κάπου που δεν θα είναι ωραίο;

Όλα αυτά τα χρόνια, το ποδόσφαιρο, είναι σε αυτό το επίπεδο. Είναι όπως το πολιτικό κομμάτι. Γίνονται διάφορα, χρεώνονται διάφορα. Έγινε αυτό με τον Σαββίδη και το πιστόλι και θυμήθηκαν τον Βαρδινογιάννη το 1985. Πέρασαν 35 χρόνια κι αντί να πηγαίνουμε μπροστά, κάνουμε τα ίδια;

Στην Αγγλία, πήγαν τα σπάσανε, βγήκε η Θάτσερ κι από τότε τελείωσε. Είναι έτη φωτός μπροστά. Στη Γερμανία το ίδιο. Η Ισπανία δεν έχει κρίση; Η Πορτογαλία; Οι ομάδες τους γιατί είναι εκεί; Εδώ γιατί γίνεται αυτό;

Μήπως είναι πολλά τα λεφτά;

Ναι, αλλά όπως πάνε, δεν θα τα πάρουν τα λεφτά. Γιατί στο Champions League δεν θα μπορείς να ακουμπήσεις. Πρέπει να κάνεις μεταγραφές εκατομμυρίων. Εκείνο που με πειράζει, είναι πως ξεχνάμε τι έγινε και πριν δυο χρόνια. Η ουσία ποια είναι; Τι κάνανε αυτοί για το ελληνικό ποδόσφαιρο;

Τι κάνανε; 

Τίποτα. Παίζουν ποιος είναι πρόεδρος, ποιος είναι πιο ισχυρός, ποιος θα γράψει περισσότερο στην εφημερίδα, ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα και δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.

Ποια πιστεύεις ότι θα είναι η κατάληξη;

Δεν υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει ελληνική πολιτική, είναι όλα μια μπίζνα. Δεν θέλω να κατηγορήσω ούτε τον Σαββίδη, ούτε κανέναν. Έχει χαλάσει χρήματα στο ποδόσφαιρο.

Τώρα που ακυρώθηκε το πρωτάθλημα;

Τώρα τους έπιασε τους πολιτικούς; Καταρχήν, υπάρχουν νόμοι που δεν τηρούνται.

Τι πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει;

Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν πράγματα με τους ίδιους ανθρώπους. Οι ίδιοι άνθρωποι, απλά αλλάζουν μπροστινούς. Από πίσω είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Το ίδιο ποδόσφαιρο.

Θες να ευχηθείς κάτι για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και τους ανθρώπους που θα σε διαβάσουν, γιατί μιλάς δύσκολα;

Εύχομαι, οι παράγοντες των μεγάλων ομάδων, να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να πουν για το ποδόσφαιρο και ν’ ασχοληθεί και περισσότερο η Ευρώπη. Η FIFA, η UEFA.Να τους επιβάλλουν ένα κλείσιμο για δυο χρόνια, να παίξουν οι Έλληνες, να φτιάξουμε τα γήπεδα μας. Όλα είναι ένα ψέμα. Κι όλα αυτά με τους δημοσιογράφους και τα φερέφωνα που εκτελούν εντολές και αποπροσανατολίζουν, είναι κακό για τους ανθρώπους. Είτε του ποδοσφαίρου, είτε αυτών που πεινάνε.

Δεν βοηθούν πουθενά. Είναι φερέφωνα των μεγάλων συμφερόντων. Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται, αν είναι από πίσω Αμερικάνοι ή Κινέζοι. Να γίνουν επενδύσεις, αλλά θα είσαι μέχρι εκεί. Εδώ είναι Ελλάδα.

Γιατί δεν μιλάς πολύ, είσαι κλειστός και δεν θες την δημοσιότητα;

Δεν είναι έτσι. Με φωνάζουν και σε κανάλια. Αλλά επειδή θεωρώ ότι κάποια πράγματα είναι στημένα, θα με ακούσουν για δυο ώρες και τέλος. Άλλοι θα πουν πως έχω δίκιο και άλλοι πως λέω βλακείες. Θα τελειώσει εκεί και την άλλη μέρα άλλο.

Δεν θα βγει κάτι. Αν είναι να μιλήσουμε και να πιάσει τόπο, εντάξει. Αλλά δεν θέλω να γίνομαι μαϊντανός όπως κάποιοι παράγοντες που τους αρέσει να βγαίνουν στην τηλεόραση και μέσα απ’ αυτό εκμεταλλεύονται και δουλειές.

Εύχομαι σε όλο τον κόσμο υγεία, ευημερία, να μη στεναχωριούνται. Θα έρθουν καλύτερες μέρες και πέρα από το ποδόσφαιρο, είμαστε Έλληνες κι αυτή η χώρα έχει ανάγκη από σωστούς ανθρώπους

Ένα βίντεο που υπάρχει στο ίντερνετ με τα γκολ της καριέρας του και έχει φτιαχτεί για τον Κώστα Μπατσινίλα !! 

Η φωτογράφηση έγινε στο Penaroubia στον Άλιμο από τον φωτογράφο μας  Γιάννη Γκογκόπουλο

Ευχαριστούμε το μαγαζί για την φιλοξενία του !! 



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ!