Η Κόλαση έχει όνομα Canada Real και βρίσκεται πλάι στη Μαδρίτη – Άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς ρεύμα

Σας λέει κάτι το όνομα Canada Real; Όχι; Είναι ο οικισμός, που άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς ρεύμα πλάι σε μια από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου, τη Μαδρίτη! 

Η Κόλαση δεν είναι αποκλειστική περιγραφή του Δάντη. Την ζουν καθημερινά (και) άνθρωποι του Δυτικού Κόσμου. Τα κρύο τα βράδια είναι ανυπόφορο. Οι άνθρωποι ρίχνουν ράθυμα σανίδες στα μαγκάλια τους και παπούτσια για να ζεσταθού

Τα φώτα της πόλης από το βάθος είναι πολύ μακριά για να ζεστάνουν ψυχές και σώματα. Όχι, δεν βρισκόμαστε στην Ελλάδα. Για την Ισπανία του 2022 το θέμα και για τον μεγαλύτερο οικισμό – παραγκούπολη, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Μαδρίτη, εκεί που λάμπει το Παλάθιο Ρεάλ, εκεί που βροντάει και σείεται η πόλη το Σαντιάγκο Μπερναμπεου…

Δυο χρόνια χωρίς ρεύμα στη μεγαλύτερη παραγκούπολη της Ευρώπης, μια ανάσα από τη Μαδρίτη, ακούνε για ενεργειακή κρίση και έλλειψη φυσικού αερίου και γελάνε.
Εκεί το ζουν το δράμα δυο χρόνια τώρα! 

 Το όνομα της περιοχής, Κάναντα Ρεάλ και βρίσκεται σε έναν από τους κεντρικούς αυτοκινητόδρομους που οδηγούν στην πρωτεύουσα της Ισπανίας! Ο παράτυπος οικισμός έχει να παρουσιάσει πλάι πλάι πολυτελείς μονοκατοικίες και παράγκες που στεγάζουν ακραία φτώχεια. Θεωρείται ο μεγαλύτερος παράνομος οικισμός σε ευρωπαϊκή πόλη.

Με περίπου 8.048 κατοίκους και 2.650 σπίτια από το 2012, η Κάναντα Ρεάλ είναι η μεγαλύτερη παραγκούπολη στη Νότια Ευρώπη. Ο πληθυσμός της περιοχής είναι ανάμεικτος με σχεδόν καθόλου Ισπανούς· στεγάζονται Ρομά, λαθρομετανάστες (κυρίως από το Μαρόκο) και με μια πρόχειρη απογραφή του 2017 υπολογίζεται ότι στις παράγκες της Κόλασης κατοικούν περίπου 7.283 άνθρωποι.

Από τον χιονιά στον καύσωνα

Οι μετανάστες πνίγονται προσπαθώντας να πατήσουν στα χώματα της Ελλάδας και οι κάτοικοι της Κάναντα Ρεάλ έχουν ένα ρόγχο στο λαιμό περιμένοντας και τον επόμενο χειμώνα χωρίς ρεύμα.
Στους λερούς κι ασήμαντους δρόμους κυκλοφορούν παιδιά με εγκαύματα από τα μαγκάλια και τις επικίνδυνες θερμάστρες υγραερίου, οι γυναίκες κρύβουν τα χαρακωμένα χέρια τους από το πλύσιμο με κρύο νερό και τη λάτρα του σπιτιού… κι ακόμα προσπαθούν να κρύψουν ένα δάκρυ που αποκαλύπτει τα πάθια τους…

 
Στις στέγες των σπιτιών των πιο προνομιούχων κατοίκων αστράφτουν ηλιακά πάνελ, που ζεσταίνουν τα σπίτια. Οι πολλοί τρυπώνουν κάθε βράδυ σαν τους αρουραίους στα σκοτεινά δωμάτια και κουκουλώνονται για να μην ξεπαγιάσουν. Κι ο χειμώνας έρχεται!
Κάποιοι ακόμα θυμούνται να τυλίγουν τα μελανιασμένα παιδιά τους με σκληρές μάλλινες κουβέρτες, ενώ η καταιγίδα «Φιλομένα» λυσσομανούσε στους δρόμους έξω.

Άλλοι, έχουν τις νύχτες ακόμα στ’ αυτιά τους τις σειρήνες των ασθενοφόρων που ούρλιαζαν μπαίνοντας στην παραγκούπολη για να παραλάβουν ανθρώπους, που είχαν δηλητηριαστεί από τις θερμάστρες βουτανίου.

Ένα κερί και μια πυρκαγιά
 

Η πιο δυνατή ανάμνηση της Χόουντα Ακρικέζ, ωστόσο, είναι ακόμα ένα κερί και μια πυρκαγιά απόγνωσης. Δεκαέξι 24ωρα από τη νύχτα που έσβησαν τα φώτα, στις 2 Οκτωβρίου του 2020 – ο πάροχος ενέργειας Naturgy είπε ότι η παράνομη, η «εντατική και ακανόνιστη χρήση» υπερφόρτωσε το δίκτυο και προκάλεσε διακοπή λειτουργίας – η Ακρικέζ σηκώθηκε νωρίς για να συγκεντρώσει κόσμο για μια πορεία διαμαρτυρίας προς τα τοπικά γραφεία της Περιφερειακής κυβέρνησης της Μαδρίτης.

Άφησε τις μικρές κόρες της να κοιμούνται στο σπίτι με τη μητέρα της, που είχε ανάψει ένα κερί στο σαλόνι. Η μητέρα της Ακρικέζ επέμεινε να τη συνοδεύσει καθώς έξω ήταν ακόμα σκοτάδι.
«Κατάφερα να συγκεντρώσω περίπου 50 άτομα για την πορεία και ήμουν ενθουσιασμένη», λέει η Ακρικέζ. «Τότε άκουσα την κουνιάδα μου να με φωνάζει. “Τρέξτε!” είπε, “Τρέξτε”! Γύρισα αλαφιασμένη και βρήκα όλο μου το σπίτι να καίγεται με τα παιδιά μου ακόμα να κοιμούνται μέσα. Το σπίτι έβγαζε από παντού καπνό και τα παιδιά συνέχισαν να κοιμούνται μέχρι που άκουσαν τις κραυγές. Άνοιξα την πόρτα και βυθίστηκα σε καπνό και σε σκοτάδι».
Καθώς προσπαθούσε απεγνωσμένα να σώσει τις τρομοκρατημένες κόρες της, η Ακρικέζ αναρωτήθηκε αν έκανε το σωστό με τις κινητοποιήσεις.

 «Είπα στον εαυτό μου: τι στο διάολο κάνω; Οι κόρες μου θα πεθάνουν και εξακολουθώ να δίνω αυτόν τον αγώνα;».
Κάποιοι την συμβούλεψαν να τα παρατήσει και να συμπαρασταθεί στα παιδιά της. Κι εκείνη τότε πείσμωσε περισσότερο: «Είπα όχι. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Θα προχωρήσουμε. Οι κόρες μου παραλίγο να πεθάνουν από ένα κερί, γιατί μας έκοψαν το ρεύμα. Η πορεία θα γίνει»· και έγινε!
Από τότε, ο Ακρικέζ, που ίδρυσε και ηγείται της Ένωσης Tabadol – μιας οργάνωσης που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Μαροκινών γυναικών που ζουν στην Κάναντα Ρεάλ – δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται.

Στον οικισμό, που τα βράδια βλέπει να αχνοφέγγουν τα φώτα της Μαδρίτης, τα δύο τελευταία χρόνια έζησαν στο κορμί τους οι κάτοικοι το τσουχτερό κρύο του Ιανουαρίου 2021, όταν η «Φιλομένα» κατέβασε το πιο βαρύ χιόνι που έντυσε τη Μαδρίτη, τα τελευταία 50 χρόνια· πάγωσαν οι σωλήνες του νερού, τα στενά δρομάκια θύμιζαν αρκτικό κύκλο… Κι έπειτα ήρθε το φετινό καλοκαίρι, το πιο ζεστό της Ισπανίας από το 1961. Η αδιαφορία των ανθρώπων και η αναλγησία των καιρών χτυπούν αλύπητα την παραγκούπολη.
Απογοητευμένοι πια από την έλλειψη μέριμνας κι ενδιαφέροντος των πέντε περιφερειακών Αρχών που μοιράζονται την ευθύνη για τον άτυπο οικισμό, η Ακρικέζ και οι γείτονές της έχουν προσαρμοστεί και παλεύουν για να επιβιώσουν.

Όσοι μπορούσαν να αγοράσουν γεννήτριες βενζίνης, οι οποίες απέδιδαν τέσσερις ώρες ηλεκτρικής ενέργειας για 5 € καυσίμου ή επένδυσαν σε ηλιακούς συλλέκτες, ήταν οι προνομιούχοι. Οι άλλοι υποχρεώθηκαν να κάψουν σανίδες και χαρτόνια. Και τα 1.800 παιδιά που κατοικούν στην περιοχή προσαρμόστηκαν κι αυτά: κάνουν τα μαθήματά τους υπό το φως των κεριών ή με τα φώτα του αυτοκινήτου της οικογένειας.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όσοι προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν τα διαδικτυακά μαθήματα ανέβηκαν πάνω στον λόφο, όπου είχε καλύτερο σήμα. Άλλοι σταμάτησαν να πηγαίνουν στο σχολείο γιατί δεν άντεχαν να τους εκφοβίζουν για την υγιεινή τους.
Τον Δεκέμβριο του 2020, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ προειδοποίησε την ισπανική κυβέρνηση ότι η έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο παραβίαζε το δικαίωμα των παιδιών σε επαρκή στέγαση, αλλά είχε επίσης πολύ σοβαρές επιπτώσεις στα δικαιώματά τους στην υγεία, την τροφή, το νερό, την αποχέτευση και την εκπαίδευση.

«Κατάσταση έκτακτης ανάγκης»
 

Ο Άνχελ Γκαμπιλόντο, ο πρώην σοσιαλιστής υπουργός Παιδείας που τώρα υπηρετεί ως δημόσιος διαμεσολαβητής της Ισπανίας, περιγράφει ωμά, αυτό που συμβαίνει στην Canada Real: «Είναι μια μη βιώσιμη ανθρωπιστική κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!
Η αντιπροσωπεία της κεντρικής κυβέρνησης της Μαδρίτης λέει ότι συνεργάζεται με την περιφερειακή κυβέρνηση και τις αρμόδιες τοπικές αρχές για την εξεύρεση κοινωνικής στέγασης για όσους θέλουν να φύγουν από τον οικισμό. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ακόμα ότι συνομιλεί τακτικά με ΜΚΟ και τοπικές οργανώσεις «για να προσπαθήσει να ανακουφίσει τις ανάγκες των κατοίκων της παραγκούπολης».
Η περιφερειακή κυβέρνηση δικαιολόγησε τη συνεχιζόμενη διακοπή ηλεκτρικού ρέυματος στις παράνομες επιχειρήσεις επεξεργασίας κάνναβης που, όπως λέει, επιβαρύνουν την παροχή ηλεκτρισμού.

Η Ακρικέζ δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει το σπίτι που έχτισε ο πατέρας της, τούβλο τούβλο, στο οικόπεδο που αγόρασε 20.000 ευρώ. Όπως πολλοί από τους γείτονές της, θέλει να μείνει και να της επιτραπεί να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος και να έχει συμβόλαιο όπως κάθε άλλος πελάτης.
Πέντε λεπτά με τα πόδια από το σπίτι της Ακρικέζ ζουν μερικοί από τους Ρομά φίλους της.
Η Γιολάντα και η οικογένειά της κατοικούν σε ένα μικρό σπίτι συλλέγοντας και πουλώντας χαρτόνια με ένα ρημαγμένο φορτηγάκι. Ολόκληρος ο προϋπολογισμός τους πηγαίνει σε μια αδύναμη γεννήτρια που ίσα ίσα καλύπτει τις ανάγκες τους.

Ακόμη και μια ηλιόλουστη μέρα, αρχές του Οκτωβρίου, το σπίτι της Γιολάντα είναι παγωμένο! Δύο αγοράκια προσπαθούν να ζεσταθούν δίπλα στο τζάκι, ενώ ο δύο μηνών εγγονός της Γιολάντα κοιμάται τυλιγμένος σε κουβέρτες σε ένα κρεβάτι εκεί κοντά.
Στο διπλανό δωμάτιο, ο 62χρονος πεθερός της ξεκουράζεται σε ένα στρώμα στο πάτωμα. Πλάι του είναι ένα μηχάνημα παροχής οξυγόνου και η μάσκα, που όμως δεν είναι εντελώς άχρηστα, αφού ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπάρχει.
«Χρειαζόμαστε φως», λέει η Γιολάντα και τα σκοτεινά της μάτια λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Πιάνει το κεφάλι της και μονολογεί: «Αυτή είναι η κόλαση και αυτή είναι η Ισπανία»…

Ο Δάντης, ο ποιητής που έδωσε τη δική του περιγραφή της Κόλασης έχει πει: «Οι πιο καυτές θέσεις στην Κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς κρίσης, κράτησαν ουδέτερη στάση». Και οι άρχοντες της Ισπανίας είναι από αυτούς. Αλλά, ποια Κόλαση;

Πηγή: The Guardian, madridnofrills.com, en.wikipedia.org.