Φέτος ο Στέλιος Κουδουνάρης κλείνει δέκα χρόνια στο χώρο της μόδας. «Στην Ελλάδα υπάρχει κόσμος που αναγνωρίζει τα ρούχα μου. Αυτό με κάνει να χαμογελάω και, αν δεν φαίνεται στο πρόσωπό μου, το κάνω από μέσα μου» λέει γελώντας στο PEOPLE. «Ήταν πάρα πολύ ωραία τα δέκα χρόνια και ελπίζω τα επόμενα δέκα να είναι ακόμη πιο ωραία. Ήταν δύσκολα αλλά και πολύ ευχάριστα. Θυμάμαι τα πάντα, όλη τη διαδρομή, σαν να ήταν πέρσι. Πώς ξεκίνησα ακριβώς, τα άγχη μου, ότι δεν είχα λεφτά, την ταλαιπωρία, τα πράγματα που έκανα ταυτόχρονα. Αγχωνόμουν για τη ροή της δουλειάς και όχι για να πετύχω κάτι» αναφέρει για όλο αυτό το διάστημα.

Ανήκει σε μια γενιά σχεδιαστών που διαθέτουν ξεχωριστή ματιά και σημαντική αναγνώριση. Τι είναι όμως αυτό που τους ενώνει και έχουν φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο; «Εμείς, όταν ξεκινούσαμε, αντιμετωπίζαμε δυσκολίες όσον αφορά την πρόσβαση στην πληροφορία. Δεν υπήρχε Internet και αγοράζαμε περιοδικά προκειμένου να μελετήσουμε με σοβαρότητα. Είχαμε τελείως διαφορετική βάση σε ό,τι φτιάχναμε. Οι νέες γενιές, εξαιτίας της ευκολίας στην πληροφορία, δεν μπαίνουν στη διαδικασία να εμβαθύνουν στην έρευνα, οπότε αγνοούν τις βάσεις» εξηγεί για την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις δύο γενιές. «Είναι σημείο των καιρών και δεν πρέπει να το αγνοούμε. Οι πολλές πληροφορίες μπλοκάρουν και τη δημιουργία και την πρόταση για κάτι καινούριο. Υπάρχει μια ταχύτητα που δεν επιτρέπει στους νέους σχεδιαστές να αφιερώσουν χρόνο. Όσοι όμως είναι καλοί σήμερα θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν». Η νέα γενιά στο χώρο της μόδας φαίνεται να τον προβληματίζει και σε επίπεδο στόχων. «Τους ενδιαφέρει πρώτα να γίνουν διάσημοι. Θέλουν να κάνουν επιδείξεις και σκέφτονται πώς θα προβληθούν και μετά πώς θα δημιουργήσουν. Λειτουργούν ανάποδα – και νομίζω πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα και δεν έχει ουσία. Αυτό βέβαια δεν είναι κανόνας, είναι όμως έντονο σημείο των καιρών».