Ο Παύλος Χαίκάλης διαθέτει αναμφισβήτητα τη στόφα ηθοποιού του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου. Δοκιμάστηκε στην πολιτική, ανέκρουσε πρύμναν και ετοιμάζεται με τον έτερο –σχεδόν– Διόσκουρο, Πέτρο Φιλιππίδη, και την υπόλοιπη αντροπαρέα να ανοίξουν τη σεζόν στην Επίδαυρο με τους Αχαρνής.

Υπάρχει ένα έλλειμμα επικοινωνίας ανάμεσα στους νέους άντρες και τις γυναίκες στις ημέρες μας. Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί σε αυτό και ο γιος σου, που είναι νεαρός.

Τα νέα παιδιά σήμερα δεν μιλάνε. Έχει χαθεί η βασική συνταγή επικοινωνίας. Μιλάνε μέσω μηνυμάτων στα socialmedia. Έχουν μάθει να γράφουν. Δεν μπορούν να αναπτύξουν ένστικτα και έχουν μια δυσκολία γιατί τους ενδιαφέρει ο προορισμός και όχι το ταξίδι. Δεν έχουν μάθει να φλερτάρουν και να κεντρίζουν το ενδιαφέρον της άλλης πλευράς. Έχει χαθεί η ουσία της επαφής. Είναι μια εποχή direct(άμεση), ζητάνε αμέσως αυτό που θέλουν. Τους ενδιαφέρει μόνο η Ιθάκη και όχι η διαδρομή, την οποία προσωπικά θεωρώ το μυστικό της ζωής. Αν χάσεις, λοιπόν, το μυστικό της ζωής, δεν μπορείς να φτάσεις στον προορισμό, γιατί η διαδρομή είναι εκείνη που σε πάει εκεί. Ένα παιδί κουβαλάει τα βιώματα και τα απωθημένα των γονιών του. Μετά, στο σχολείο, υπάρχουν οι δάσκαλοι που μπορεί να κουβαλάνε κι εκείνοι συμπλέγματα. Το παιδί στραβώνει ως προσωπικότητα, μοιάζει με βάρκα σε έναν ωκεανό που παρασύρεται. Δεν ξέρει πού να πάει. Αν το σκαρί είναι γερό, μπορεί να κρατηθεί. Βλέπουμε πολλά παιδιά που δεν βρίσκουν το δρόμο τους.

Ως πατέρας πώς είσαι; Υπάρχει εκείνος ο τύπος που είναι προστατευτικός, υπάρχει κι ο άλλος, που αφήνει το παιδί να φάει χαστούκια και εμφανίζεται στο τέλος για να του δώσει κουράγιο.

Το χαστούκι θα το φάει, ούτως ή άλλως. Το ζητούμενο είναι να είναι ωφέλιμο αυτό το χαστούκι, να συνειδητοποιήσει γιατί το έφαγε. Για παράδειγμα, σε όλα τα παιδιά λέμε «πρόσεχε, μη βάλεις το χέρι σου στη φωτιά, θα καείς», αλλά δεν υπάρχει παιδί που να μην έχει καεί. Καθετί που γίνεται συμβαίνει για να συνειδητοποιήσεις κάτι. Ο προορισμός του γονέα είναι να δείξει στο παιδί του το δρόμο. Όχι να τους επιβάλλουν τα δικά τους απωθημένα. Εκεί χαλάει η συνταγή. Τα «μη» και «δεν πρέπει» φέρνουν την αντίδραση του παιδιού, διαστρεβλώνεται η προσωπικότητά του και το παιδί αντιδρά προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει την προσωπικότητά του και να βρει τη θέση του στην οικογένεια. Έτσι, μπαίνει σε αντιδραστικά μονοπάτια, που δεν ξέρεις πού θα τον οδηγήσουν. Είναι σημαντικό να μιλάς με το παιδί σου και να συνειδητοποιήσεις πως δεν είναι κτήμα σου. Πρέπει οι γονείς να είναι προετοιμασμένοι, όχι επειδή πρέπει να ανταποκριθούν στα κοινωνικά στερεότυπα.

Ο γιος σου δεν θέλησε να γίνει ηθοποιός.

Όχι. Ήθελε να γίνει ηλεκτρολόγος, πέρασε στο ΤΕΙ, αλλά το κλίμα στην εκπαίδευση δεν του άρεσε. Για αυτό σου λέω, δεν είμαι καθόλου παρεμβατικός, τον άφησα να κάνει εκείνο που θεωρεί καλύτερο. Σήμερα κινείται στο χώρο της εστίασης, που του αρέσει και αισθάνεται δημιουργικός, πράγμα που είναι το πιο σημαντικό. Δεν μπορείς να επιβάλλεις στο παιδί σου τα «θέλω» σου.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.