Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης μαθαίνει «Το Τάβλι» στο Λονδίνο
Όταν ο Δημήτρης Κεχαΐδης έγραφε Το Τάβλι, δεν ξέρω αν μπορούσε να φανταστεί πως θα είναι ένα από τα πιο σταθερά θεατρικά ανεβάσματα. Κάποιες χρονιές μπορεί να ανέβηκε σε δύο θέατρο από δύο ξεχωριστές παραγωγές. Μόλις πέρσι το είδαμε με το ντουέτο των Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γεράσιμου Σκιαδαρέση.
Κι αν για την επιτυχημένη του παρουσία στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα υπάρχει αμφιβολία αν την περίμενε, για το γεγονός πως το Τάβλι ξεκίνησε την πορεία του στη λονδρέζικη θεατρική σκηνή, είναι βέβαιο πως δεν το φανταζόταν.
Όμως όλα μπορούν να συμβούν όταν υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι στο εξωτερικό που επιθυμούν να συνδέσουν τις ρίζες τους με τον ξένο τόπο στον οποίο βρίσκονται κι όχι μόνο να προσαρμοστούν οι ίδιοι. Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης, γοητευμένος από τη σύγχρονη ματιά του έργου, αποφάσισε να το μεταφέρει στη βρετανική πρωτεύουσα και μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου θα το παρουσιάζει στο Elysee, στην εκεί ελληνική κοινότητα.
Με αιτία αυτή την παράσταση, ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης μίλησε στο peoplegreece.com για το τι τον ώθησε σε μια τολμηρή, θα έλεγα, κίνηση.
– Η φετινή θεατρική χρονιά στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από όλους ως πολύ δύσκολη σε επίπεδο εισιτηρίων. Θεωρείτε πως το θέατρο οδηγείται σταδιακά σε μια κυριαρχία της εμπορικότητας και ίσως να εκλείψουν παραστάσεις που στήνονται για την έκφραση των συντελεστών τους;
Πάντα στο σύγχρονο θέατρο είχαμε αυτή την πάλη ανάμεσα στο εμπορικό και στο λιγότερο εμπορικό ή ‘ποιοτικό’ θέατρο. Και τα δυο έχουν την δυναμική τους και νομίζω πως είναι απαραίτητο να υπάρχουν και τα δυο σε αρμονία για να μπορεί να βλέπει ο θεατής τις διάφορες θεατρικές φόρμες και να αποφασίζει αυτός, ποιές θα ήθελε να ανακαλύψει. Μην ξεχνάμε πως ο σύγχρονος θεατής είναι καταρτισμένος και πολύ υποψιασμένος και δεν έχουμε παρά να τον αφουγκραστούμε..
– Ζώντας στο Λονδίνο, μια θεατρική Μέκκα, πώς είναι το θεατρικό πεδίο εκεί και ιδίως για έναν μη γηγενή;
Αυτό που θαυμάζω στις λονδρέζικες θεατρικές σκηνές είναι ο επαγγελματισμός τους. Από την ακρόαση μέχρι την τελευταία παράσταση υπάρχει σεβασμός και αγάπη στον ηθοποιό για το λειτούργημα που κάνει. Εδώ το να είσαι ηθοποιός αντιμετωπίζεται με εκτίμηση, όπως κάθε άλλο επάγγελμα, καθώς εδώ είναι επάγγελμα και όχι χόμπι…Φυσικά δεν ξέρουμε τι θα αλλάξει μετά το Brexit.
– Το Τάβλι είναι μια παράσταση σχεδόν θρυλική, αφού στην Ελλάδα παίζεται σίγουρα τα τελευταία 7-8 χρόνια σχεδόν κάθε χρόνο και κάποιες φορές με διπλή παρουσία με διαφορετικές παραγωγές. Ποια πιστεύετε ότι είναι η δυναμική του έργου ώστε να γοητεύει τόσο τους δημιουργούς;
Είχαμε μια εσωτερική ανάγκη με τον συνεργάτη μου Πάνο Μάστη να εκφραστούμε στα ελληνικά, καθώς και οι δυο παίζουμε στα αγγλικά εδώ και χρόνια. Αυτό σε συνδυασμό με την τεράστια ελληνική κοινότητα του Λονδίνου, μας οδήγησε στην επιλογή του συγκεκριμένου έργου. Το Τάβλι του Κεχαΐδη αν και ανέβηκε το 1972 στο θέατρο Τέχνης μεσούσης της δικτατορίας, είναι τόσο μα τόσο επίκαιρο που καταλήγει να είναι προφητικό.
Είναι ένα ελληνικότατο έργο που φωτογραφίζει την ελληνική νοοτροπία η οποία δεν άλλαξε καθόλου. Το κείμενο μας συνεπήρε με τους ζωνταντούς διαλόγους του και με το γεγονός οτι είναι βαθύτατα φιλοσοφικό. Έτσι με την θεατρική όμάδα μου το ‘Mazi Theatre’ βρήκαμε την αυλή του ιστορικού Ελληνικού κέντρου ‘Elysée’ που βρίσκεται στο κέντρο του Λονδίνου στην περιοχή Fitzrovia και την μετατρέψαμε σε μια αυλή του Θησείου.
– Πόσο συχνά βυθίζεστε σε μια ονειροπόληση και υπήρξε ποτέ περίοδος που να νιώσατε σχεδόν παράλυτος από την αναβλητικότητα του ονείρου, ώστε να αγνοήσετε τις πράξεις;
Το ταξίδι του ηθοποιού είναι ένα όνειρο από μόνο του. Αν δεν ονειρευτείς δεν μπορείς να φτάσεις πουθενά. Xρειάζεσαι το όνειρο για να ταξιδέψεις σε κόσμους φανταστικούς και να γίνεις κάποιος άλλος, να νιώσεις και να εκφραστείς σαν τον χαρακτήρα που υποδύεσαι. Χωρίς την μαγεία του ονείρου δεν μπορούμε να έχουμε θέατρο. Εξάλλου, όπως λέει και ο Σαίξπηρ, είμαστε από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα.
– Πώς ήταν η αίσθηση για εσάς την πρώτη φορά που βρεθήκατε πάνω στη σκηνή ενός λονδρέζικου θεάτρου;
Σαν το πρώτο ραντεβού. Αγωνιώδες και συναρπαστικό. Όταν η αγγλική δεν είναι η μητρική σου γλώσσα έχεις σαν ηθοποιός ένα ακόμα εμπόδιο. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό να σε αγχώσει καθώς πρέπει να καταβάλεις κάθε προσπάθεια για να μεταφέρεις τις σκέψεις του χαρακτήρα σου σε μια άλλη, ξένη γλώσσα. Το θεατρικό κοινό του Λονδίνου, όμως, μαθημένο από την πολυπολιτισμικότητα της πόλης αγκαλιάζει και επικροτεί την προσπάθεια ανεξαρτήτως χρώματος και εθνικότητας.
– Σε τι βαθμό συνδέονται στη ζωή σας ο καλλιτεχνικός σας εαυτός με αυτόν εκτός σκηνής; Υπάρχουν σημεία που διαχωρίζονται ή είναι μια διαρκώς κοινή πορεία;
Συνυπάρχουν δεν θα μπορούσε να είναι άλλιως. Όταν υποδύομαι έναν χαρακτήρα τον κουβαλάω παντού από την πρώτη πρόβα έως και κάποιες εβδομάδες μετά. Είναι κομμάτι του κοινωνικού μου εαυτού και όταν φεύγει, έχω κι εγώ αλλάξει πια.
– Είναι το επάγγελμα σας μια προσομοίωση εμπειριών και καταστάσεων που δεν έχετε ζήσει ακόμα; Σας βοηθάει δηλαδή η δουλειά, ο ρόλος, να κατανοήσετε πραγματικά βιώματα;
Με την αναζήτηση στοιχειών για τον ρόλο που παίζεις σε όποια εποχή κι αν διαδραματίζεται μαθαίνεις πολλά νέα δεδομένα για το πως ζούσαν οι άνθρωποι, ποιές ήταν οι ανάγκες τους και τι τους απασχολούσε. Εν προκειμένω, στο τάβλι μάθαμε τι συνέβαινε στην Αθήνα της δεκαετίας του 1960, ποια ήταν τα προβλήματα της εποχής και ποιο ήταν το «όνειρο» των λαϊκών στρωμάτων – να πιάσουν την «καλή». «Να γίνω μέγας» που λέει και ο Φώντας στο κείμενο του Κεχαΐδη.
* Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε στην Πειραματική σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης και μετά στο Royal Central School of Speech and Drama , στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, στο Steppenwolf Company του Λος Άντζελες, στο Directors Lab του Lincoln Center της Juilliard της Νέας Υόρκης. Έχει εκπροσωπήσει την χώρα του στο Shakespeare’s Globe του Λονδίνου και έχει πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραγωγές στo Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Είναι μέλος της κριτικής επιτροπής των υποψηφίων του Masters of Arts in Acting στο Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου και είναι λέκτορας Υποκριτικής στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτή τη στιγμή ζει και εργάζεται στο Λονδίνο ως ηθοποιός, διευθύνει εδώ και 6 χρόνια το studio υποκριτικής Drama Classes London και είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Mazi Theatre.
Δείτε περισσότερα για τον Κωνσταντίνο Καβακιώτη εδώ κι εδώ.
** Η παράσταση «Το Τάβλι» θα παιχτεί στις 11/12, 18/19, 25/26 Γενάρη 1/2 Φλεβάρη στις 4 το απόγευμα και μαζί με τον Κωνσταντίνο, πρωταγωνιστεί ο Πάνος Μάστης.
The post Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης μαθαίνει «Το Τάβλι» στο Λονδίνο appeared first on Peoplegreece.com.