Όταν ήταν μικρός έκανε παρέα με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τον Νίκο Ρίζο, ενώ εξαιτίας της αυστηρής του δασκάλας, σταμάτησε να παίζει πιάνο για επτά ολόκληρα χρόνια. Ο ίδιος περιγράφει την καρμική σχέση με τον Μάνο Ξυδούς, αισθάνεται περήφανος για τον τρίτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Όταν έκανα ευχές», ενώ αναφέρεται πρώτη φορά για τις σχέσεις που έχει με το αδελφό του, παρουσιαστή Μίλτο Μακρίδη.

Από τότε που γεννήθηκε έρεε στις φλέβες τους το λεγόμενο «καλλιτεχνικό μικρόβιο». Ως παιδί της δημοσιογράφου Πηγής Περσιάδου και του θεατρικού συγγραφέα Βύρωνα Μακρίδη, περνούσε ατελείωτες ώρες συναναστρεφόμενος τις καλλιτεχνικές παρέες των γονιών του: το Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τη Μαίρη Χρονοπούλου, το Σωτήρη Μουστάκα. «Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ενός έτους. Τα σαββατοκύριακα μου, όμως, τα περνούσα με τον πατέρα μου, ο οποίος έκανε γύρω στα 125 θεατρικά έργα στην καριέρα του, μεταξύ των οποίων, πολλές πρόζες, επιθεωρήσεις και μιούζικαλ. Τόσο εγώ, όσο και ο αδελφός μου ο Μίλτος, ζούσαμε στα καμαρίνια. Ο συγχωρεμένος ο  πατέρας μου ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος στην δουλειά του και φίλος με πολλούς ηθοποιούς. Σκέψου πως κάθε χρόνο έκανε ταυτόχρονα τρεις με τέσσερις παραστάσεις. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιμάται στο σπίτι της Μαίρης Χρονοπούλου, αλλά να είναι και παρών σε απίστευτες πλάκες που έκαναν μεταξύ τους. Όταν ήμουν επτά ετών, είχα πάει στο θέατρο, σε μια παράσταση που ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υποδυόταν έναν αστυνομικό. Είδα το πιστόλι και τον ρώτησα αν είναι αληθινό. Γύρισε, με χάιδεψε στο κεφάλι και μου είπε ‘’Όχι αγόρι μου, είναι ψεύτικο. Μπορείς να το πιάσεις’’. Αν και έλεγαν πως στην ζωή του ήταν σκληρός άνθρωπος, με τα παιδιά ήταν πολύ τρυφερός», περιγράφει στο People.

«Όταν έκανα λάθη, η δασκάλα του πιάνου, μου χτυπούσε τα χέρια»

Ο Ηλίας μεγάλωσε μαζί με τους φίλους του πατέρα του, τον Σωτήρη Μουστάκα, τον Νίκο Ρίζο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. «Για εμένα δεν ήταν σταρ, αλλά φίλοι. Βγαίναμε όλοι μαζί για φαγητό. Μολονότι δεν καταλάβαινα τα αστεία τους, η εικόνα που παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη μου είναι να κλαίνε από τα γέλια. Έλεγαν συνέχεια αστεία. Τότε η τέχνη δημιουργούταν από παρέες. Ήταν σίγουρα πολύ πιο αυθεντικές εποχές, από αυτές που ζούμε σήμερα». Αν και παιδί που μεγάλωσε στο θέατρο, ανάμεσα σε ηθοποιούς, εκείνος γοητεύτηκε περισσότερο από την μουσική. Σε ηλικία 6 ετών ξεκινά μαθήματα πιάνου στο ωδείο. Η ζωή του κυλά με μουσική, ενώ πολλές φορές «χάνεται» ανάμεσα στις νότες και το πεντάγραμμο. Είναι εσωστρεφής, αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα δοτικός με τους φίλους τους, ενώ ως έφηβος ακούει με τις ώρες κλασσική μουσική. «Ήμουν εραστής της κλασσικής μουσικής. Εκεί επιστρέφω για να ξεκουράσω το μυαλό και τα αυτιά μου», μου λέει. Βέβαια, του άρεσε η ροκ και η τζαζ και εκτός από τους Duran Duran και τους Depeche Mode, ο τζαζίστας Keith Jarret έπαιξε σημαντικό ρόλο στον μουσικό του προσανατολισμό. «Μου άλλαξε την μουσική μου κοσμοθεωρία. Μάλιστα, την μουσική που έγραψα για το τραγούδι ‘’Βγες στο μπαλκόνι’’ το 2003 που ερμήνευσαν οι Πυξ Λαξ, την έχω συνδέσει άμεσα με τον Jarret». Μιλώντας για τα χρόνια του ωδείου, εξομολογείται πως παράτησε το πιάνο για επτά χρόνια, εξαιτίας της δασκάλας του. «Πίστευε σε μένα. Ήταν όμως πολύ αυστηρή. Όταν έκανα λάθη, μου χτυπούσε τα χέρια, ήταν πολύ σκληρή. Ουσιαστικά μου ρούφηξε όλη την αγάπη που είχα για το πιάνο, σε σημείο που στα 18 μου αποφάσισα να σταματήσω. Χωρίς να το θέλει, αυτή η κυρία μου έκανε μεγάλο κακό, διότι έκλεισα το πιάνο για επτά χρόνια. Αυτή η επταετία ήταν η προσωπική μου χούντα».

Στην TV, αλλά πίσω από τις κάμερες

Κλείνοντας το πιάνο και την πόρτα του ωδείου, ανοίγει μια καινούργια πόρτα για τον Ηλία, εκείνη του ραδιοφωνικού στούντιο. Σε ηλικία 18 ετών, ξεκινά εκπομπές στον Flash -θα ακολουθήσει μια δωδεκαετία που θα εργαστεί ως μουσικός παραγωγός. «Εκτός από τον Flash, έκανα εκπομπές στον Sfera, τον Cool Fm και τον ΑΝΤ1. Δεν είχα ποτέ περιορισμούς, απλά έπαιζα το ρεπερτόριο που ταίριαζε στον εκάστοτε σταθμό. Όταν ξεκίνησε να μπαίνει playlist, απογοητεύτηκα και αποφάσισα να σταματήσω».

«Ο Μάνος Ξυδούς ήταν ο καλλιτεχνικός μου νονός»

Μέχρι στιγμής, έχουν κυκλοφορήσει τρεις προσωπικοί του δίσκοι, ενώ  στην τελευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Όταν έκανα ευχές» που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από την Panik Entertainment, συμμετέχουν κορυφαία ονόματα της δισκογραφίας όπως ο Μπάμπης Στόκας, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Χρήστος Μάστορας, αλλά και ο Μάνος Ξυδούς που έφυγε από την ζωή τον Απρίλιο του 2010. «Με τον Μάνο και εμένα συμβαίνει κάτι μεταφυσικό. Ήταν ο καλλιτεχνικός μου νονός.  Στον πρώτο μου δίσκο, την Ακουαρέλα, είχα φάει πόρτα από πέντε δισκογραφικές εταιρίες. Ο Μάνος ήταν εκείνος που με πίστεψε και αποφάσισε να με βοηθήσει να κυκλοφορήσει ο δίσκος από τη MINOS. Εκείνος μου έδωσε το δικαίωμα να είμαι αυτός που είμαι και θα του το χρωστάω για πάντα. Ήταν ένας γάτος της δισκογραφίας. Ο Μάνος ξεκίνησε να εργάζεται ως κλητήρας στην ΜΙΝΟS EMI και έγινε διευθυντής στην συγκεκριμένη εταιρεία για είκοσι χρόνια. Μύριζε την επιτυχία από χιλιόμετρα μακριά». Στο συγκεκριμένο δίσκο υπάρχουν δυο τραγούδια στα οποία ακούγεται η φωνή του Ξυδούς. Το πρώτο είναι έχει τίτλο «Με τα μάτια των τσιγγάνων» στο οποίο συμμετέχει η Φωτεινή Βελεσιώτου και το δεύτερο «Τα Χριστούγεννα», μια εποχή του χρόνου την οποία ο Ξυδούς λάτρευε. «Θεωρώ ότι είναι από τις πιο χαλαρές και ουσιαστικές ερμηνείες του Μάνου. Έκανε σαν παιδί τα Χριστούγεννα. Έπαιρνε σε όλους δώρα. Αν και έχει φύγει από την ζωή εδώ και οκτώ χρόνια, αισθάνομαι πως έχω ακόμα σύνδεση μαζί του. Έχω ήδη έτοιμο ένα τραγούδι που κάναμε μαζί και θα το βγάλω κάποια στιγμή», εξομολογείται.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής .