Από τη Φσνή Πλατσατούρα

Είναι ο πρώτος Έλληνας μοντέρ, Γιώργος Μαυροψαρίδης, που φτάνει μέχρι τα Όσκαρ, το κόκκινο χαλί, τη διεθνή καταξίωση και το αμερικανικό όνειρο. Ο άνθρωπος που μέχρι πριν από έναν μήνα δεν γνώριζε σχεδόν κανείς το όνομά του μιλά στο People για το success story του.

Πόσος χρόνος μοντάζ χρειάστηκε για την “Ευνοούμενη” του Γιώργου Λάνθιμου; Πόσα ξενύχτια και να γεμίζει ξανά ο καφές στο ποτήρι;

Γενικά, δεν υπάρχει deadline με τον τρόπο που δουλεύουμε στο μοντάζ με τον Λάνθιμο. Το μοντάζ τελειώνει όταν η ταινία είναι έτοιμη. Επίσης, να πω στο σημείο αυτό κάτι πολύ σημαντικό: Tο final cut όλων των ταινιών που έχουμε κάνει με τον Λάνθιμο το έχει κάνει ο ίδιος.

Υπήρχαν κάποιες κατευθύνσεις από εκείνον; Είχες βάλει εξαρχής τον όρο να είσαι απόλυτα ελεύθερος να δημιουργήσεις με τον τρόπο που ξέρεις εσύ;

Δεν βάζεις όρους σε μια σχέση που βασίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση και σύμπνοια στη δημιουργική διαδικασία του μοντάζ. Ο Λάνθιμος είναι ιδιαίτερα απαιτητικός, αλλά η βασική του απαίτηση είναι η δημιουργική συμμετοχή των συνεργατών του. Γι’ αυτό και εξασφαλίζει έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης και χωρίς επεμβάσεις από παραγωγούς. Δυστυχώς, στο αγγλοσαξονικό σύστημα το τελικό αποτέλεσμα συνήθως αποφασίζεται μεάλλα κριτήρια, όχι αυτά του σκηνοθέτη.

Μπορεί ένα πρόχειρο μοντάζ να καταστρέψει μια υπέροχη ταινία;

Πρόχειρο και μοντάζ δεν πάνε μαζί. Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και πολύ καθαρό μυαλό.

Ποιος θα έλεγες ότι είναι ο νούμερο ένα κανόνας του μοντάζ;

Να πηγαίνεις κόντρα στο «συνηθισμένο», κι αυτό σημαίνει να απεγκλωβίζεσαι από τις συνήθειες του μυαλού σου και να αφήνεσαι σε αυτό που βλέπεις να σχηματίζεται μπροστά στα μάτια σου.

Αν σε ρωτούσα για το μυστικό της επιτυχίας σου, τι θα μου έλεγες;

Πως δεν έχω κανένα τέτοιο μυστικό. Η δουλειά μου με ευχαριστεί, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να μοντάρω.

Ο μοντέρ είναι ουσιαστικά ο πρώτος θεατής μιας ταινίας. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες όταν είδες την Ευνοούμενη;

Η δική μου ερμηνεία ήταν αυτή της ματαιότητας των προσπαθειών μας. Η Αμπιγκέιλ (Emma Stone) μπαίνει σε μεγάλους κόπους και συμβιβασμούς για να πετύχει να είναι αυτή η… νέα ευνοούμενη, και όταν το καταφέρνει συνειδητοποιεί ότι τα έχει χάσει όλα.

Ήσουν παρών στα γυρίσματα της ταινίας;

Όχι, καθότι μόνταρα άλλη ταινία εκείνη την περίοδο.

Και όταν πια έφτασες στο «τραπέζι του μοντάζ», τι υλικό είχες στη διάθεσή σου;

Είχα 65 ώρες αρνητικό, 35mm, 3perf και ένα rough edit.

Άρα, φαντάζομαι ότι θα ήταν μεγάλος ο βαθμός δυσκολίας…

Ο βαθμός δυσκολίας είναι πάντα μεγάλος και με κάθε νέα ταινία μεγαλύτερος, γιατί πρέπει να ξαναβρείς τη συγκεκριμένη γλώσσα της ταινίας, όπως την αφηγείται ο «λανθιμικός» τρόπος.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής.