Καρυοφυλλιά Καραμπέτη για την κατάθλιψη: «Έχω κλάψει, έχω συρθεί στα πατώματα, δεν έχω βγει από το σπίτι, είχα τα παντζούρια κατεβασμένα»
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έδωσε συνέντευξη, αυτή την εβδομάδα, στο περιοδικό Glow και τον δημοσιογράφο Άρη Καβατζίκη όπου και μίλησε για όλα. Μεταξύ άλλων, δε, η έμπειρη ηθοποιός τοποθετήθηκε τόσο για το «ταμπού» θέμα της εμμηνόπαυσης όσο και για εκείνο της δύσκολης διαχείρισης στις απώλειες αγαπημένων της προσώπων.
Συγκεκριμένα, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ποτέ, καμία φάση της ζωής μου δε με φόβισε. Ούτε η εμμηνόπαυση. Πάντα ήμουν παρούσα με γενναιότητα, παρακολουθούσα τα φαινόμενα μέσα μου και γύρω μου με ανοιχτά μάτια και ορίζοντες, προσπαθώντας να κατανοήσω το γιατί της ύπαρξης και της φθοράς, την ουσία αυτής της περιπετειώδους πορείας. Τι σημαίνει, όμως, τελικά φθορά; Γιατί κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις: πατάς πιο γερά στα πόδια σου, είσαι πολύ πιο ώριμος πνευματικά και ψυχολογικά».
«Διάβασα κάτι που μου έκανε εντύπωση, το συζήτησα μάλιστα με κυρίες στο περιβάλλον μου, που βρίσκονται στα 80 τους και έχουν την υγεία τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με μελέτες και ποσοστώσεις, ο άνθρωπος στα 80 του είναι στην πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του, απελευθερωμένος από άγχη, διάγει την πιο ήρεμη και διαυγή φάση του, ενώ οι νέοι άνθρωποι έχουν άγχη, ψάχνουν την ταυτότητά τους, το ορμονικό τους σύστημα είναι “τρελαμένο”. Θα ήθελα πολύ να έχω καταφέρει να το βιώσω».
«Έχω βιώσει καταθλίψεις οι οποίες ήταν προϊόν απωλειών, είτε φυσικών, με την έννοια του θανάτου, είτε ερωτικών χωρισμών. Το να μη νιώθει κάποιος τον ψυχικό πόνο είναι αναπηρία. Φυσικά και έχω κλάψει, έχω συρθεί στα πατώματα, δεν έχω βγει από το σπίτι, είχα τα παντζούρια κατεβασμένα. Απλώς, δεν ήθελα να επιτρέψω στον εαυτό μου αυτό να διαρκέσει σε βάθος χρόνου. Εκεί, καταφύγιο ήταν η δουλειά μου, η συμπαράσταση από την κοινότητα αγαπημένων φίλων και ανθρώπων» συμπλήρωσε ακόμα η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. «Η κατάθλιψη δεν είναι καλός σύμβουλος, γι’ αυτό, αν μας διαβάζουν άνθρωποι που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση, να μη μένουν μόνοι, να κοινωνικοποιούνται, να δραστηριοποιούνται, να μιλήσουν σε αγαπημένα τους πρόσωπα, να βγουν μια βόλτα στη φύση, αλλά να μη μένουν μόνοι».