Γιώργος Γαλίτης στο enikos.gr: «Έχω ζήσει αρκετές απατεωνιές στο θέατρο»

Ο Γιώργος Γαλίτης με αφορμή την παράσταση «Ο Φιάκας» που πρωταγωνιστεί στο θέατρο “Από Μηχανής” μιλά στο enikos.gr για το ρόλο του, για τους Φιάκες που έχει συναντήσει στη ζωή του και την επιλογή του να απέχει τηλεοπτικά.

Νάντια Ρηγάτου

Ο Γιώργος Γαλίτης ανήκει στις πολυτάλαντες μορφές του καλλιτεχνικού χώρου. Ηθοποιός, συγγραφέας, γελοιογράφος, με όποιον τρόπο κι αν εκφράζεται το κάνει πάντα εύστοχα και με επιτυχία.

Αυτή την περίοδο και μέχρι την Κυριακή 1 Ιουνίου, πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Ο Φιάκας” παρασύροντας το κοινό σε μια αληθινή γιορτή.

Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Ο Φιάκας», σε σκηνοθεσία του Πάνου Σκουρολιάκου στο θέατρο «Από Μηχανής». Τι κάνει επίκαιρη αυτή την κωμωδία ηθών του Μισιτζή;

Η κωμωδία αυτή είναι ένα σπουδαίο, καλογραμμένο θεατρικό έργο του 1870.  Η υπόθεση εκτυλίσσεται  στην Κωνσταντινούπολη. Μια «κωμωδία αστειοτάτη» όπως αναγράφεται στον υπότιτλο της πρώτης έκδοσης εκείνης της εποχής.  Και όπως όλα τα κλασικά έργα δε μας έρχονται από το παρελθόν, αλλά μας έρχονται από το μέλλον. Ο λόγος που παίζεται τόσο συχνά  είναι η ζωντάνια και η αναγνωσιμότητα των χαρακτήρων. Γελάμε πάντα με αυτό που ξέρουμε, κι αυτούς τους χαρακτήρες, τους ξέρουμε, τους βλέπουμε, μπορεί  να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι. Είναι μια βιτριολική σάτιρα της υποκρισίας, της ξενομανίας, της επιφανειακής μόρφωσης, χλευάζει και υπογραμμίζει την κενότητα των συναισθημάτων της υψηλής τάξης, τις ταξικές διαφορές, την παντοδυναμία του χρήματος, τις ερωτικές σχέσεις συμφέροντος και ότι, τις περισσότερες φορές, το «είναι» δεν έχει καμία σχέση με το «φαίνεσθαι» (στη σημερινή εποχή της εικόνας και της τεχνητής νοημοσύνης δυστυχώς αυτό είναι κυρίαρχο).

Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας και τι μάθατε από αυτόν μελετώντας τον;

Ο ρόλος του Φιάκα είναι ρόλος ρεπερτορίου, έτσι η προσέγγισή μου στάθηκε κυρίως  μελετώντας λέξη προς λέξη το κείμενο και προσπαθώντας στη σωστή εκφορά αυτής της τόσο γοητευτικής καθαρευουσιάνικης γλώσσας που φέρει ένα υψηλό ήθος, αν και ο συγκεκριμένος ρόλος δεν έχει ίχνος ηθικής- πρέπει να εκπέμπει σκηνικό ήθος, και τον ρυθμό που απαιτεί ένας μεγάλος κωμικός ρόλος. Στη φαντασία μου το κείμενο, τα λόγια του ρόλου, ήταν σα να είναι γραμμένο σε ακριβό χαρτί  με υπέροχα καλλιγραφικά γράμματα. Αυτή την «καλλιγραφία» προσπάθησα να την μετουσιώσω στην ομιλία και την κινησιολογία μου. Φυσικά υπάρχουν και μέρη αυτοσχεδιαστικά, η κωμωδία σαν είδος είναι μια αυστηρή παρτιτούρα κλασικής μουσικής για τζαζ ερμηνευτές. Σε κάθε ρόλο μαθαίνω κάτι για τον επόμενο, αλλά μόνο όταν έρθει ο επόμενος μαθαίνω τι είναι αυτό.

Η παράσταση απευθύνεται σ’ όλη την οικογένεια. Τι θα αποκομίσει από αυτήν ένας μικρός ηλικιακά θεατής και τι ένας μεγαλύτερος;

Πιστεύω ότι ο θεατής πρέπει να βγαίνει καλύτερος από μια παράσταση. Πρέπει να  αισθάνεται κερδισμένος και δικαιωμένος με την επιλογή του. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια εξαιρετικά έντιμη δουλειά που πράγματι απευθύνεται  σε όλες τις ηλικίες. Ξεκινώντας από το  ίδιο  το έργο δεν μπορείς παρά να το προσεγγίσεις με σεβασμό, αλλιώς η επιλογή θα ήταν κάτι άλλο πιο «πιασάρικο» και «εμπορικό». Όταν καταπιάνεσαι με αυτό, μιλάω για όλους τους συντελεστές, και είσαι αυτό που λέμε «ταμένος θεατρίνος» θα το σεβαστείς και θα το απογειώσεις χωρίς να προδώσεις την ουσία, την εποχή και τον συγγραφέα. Ένα παιδί, σε πρώτο επίπεδο, θα γελάσει, θα διασκεδάσει ποιοτικά με τις ερμηνείες, τις χορογραφίες, τη ζωντανή μουσική με πασίγνωστα τραγούδια της Κωνσταντινούπολης, την παρουσία του Θεάτρου Σκιών- ένα υπέροχο εύρημα «Θέατρο μέσα στο Θέατρο» με τους θεατρικούς χαρακτήρες να συνομιλούν με τις σκιές τους- και φυσικά με την κωμική ιστορία, τα παθήματα και τα μαθήματα των ρόλων. Ένας μεγαλύτερος θα διασκεδάσει σαν παιδί.

O Φιάκας είναι ένας απατεώνας. Ποια είναι η μεγαλύτερη απατεωνιά που έχετε ζήσει σ’ αυτό το χώρο;

Από «Φιάκες» επιχειρηματίες έχω ζήσει αρκετές απατεωνιές. Απλήρωτη εργασία, κυρίως ως συγγραφέας, αλλά και σαν ηθοποιός.  Προσπάθησα να ξεχάσω τα άσχημα. Προσπάθησα, δε λέω ότι τα κατάφερα κιόλας. Συμπερασματικά, ο χρόνος αποδεικνύει ότι οι «Φιάκες» δεν μακροημερεύουν στο Θέατρο… πάρα μόνο ως ρόλοι.

Είναι επιλογή σας που δεν σας βλέπουμε σε κάποιο σήριαλ;

Η επιλογή είναι να κάνω Θέατρο με όλη μου την ψυχή. Αυτός είναι ο χώρος μου και προσπαθώ έντιμα να σταθώ εδώ και τριάντα χρόνια. Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους ανθρώπους που θαύμασα και αγάπησα πολύ. Επιλογή μου είναι να ασχολούμαι με την γελοιογραφία και την συγγραφή. Επιλογή μου είναι να διαβάζω βιβλία μετά μανίας.  Η τηλεόραση ως ένα χαριτωμένο προσοδοφόρο πάρεργο, δεν είναι επιλογή μου. Η σχέση της τέχνης του Θεάτρου με την τηλεόραση είναι όση σχέση μπορεί να  έχει η Αστρονομία με την αστρολογία.  Άλλο είναι τα αστέρια κι άλλο είναι τα αστράκια.

Πώς θα χαρακτηρίζατε την ποιότητα των σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης;

Η τηλεοπτική βεντάλια είναι μεγάλη: από καθημερινές σειρές (της σειράς) στη μεσημεριανή ζώνη όπου εμφανίζονται ερασιτέχνες ηθοποιοί μέχρι τις βραδινές ακριβές παραγωγές λίγων επεισοδίων, όλα τά ‘χει ο μπαχτσές.  Πιστεύω οι προθέσεις των πολλών είναι έντιμες. Φυσικά δεν μπορούν όλα να είναι καλά, πρώτο ρόλο έχει η παραγωγή, φυσικά το σενάριο και χίλια άλλα πράγματα που πρέπει να κουμπώσουν αρμονικά μεταξύ τους. Όταν υπάρχει χρόνος προετοιμασίας, άνεση χρημάτων και ταλέντο, τότε έχουμε μικρά θαύματα.