Απέρριψα εμφάνιση στο show του Hermes στο Τόκιο για να έρθω στην Ελλάδα

Ο Jeppe Kjellberg, κιθαρίστας των WhoMadeWho, δύο μέρες πριν παίξουν στο Plissken, απαντά στις ερωτήσεις μας.

Οι WhoMadeWho είναι συγκρότημα το οποίο δεν γνώριζα καλά πριν το Plissken. Το πιο πρόσφατο album τους “Dreams“, όμως, ήταν αρκετό ώστε να θέλω να ανακαλύψω το σύνολο της δουλειάς των Δανών που αντιστάθηκαν στη παραδοσιακή τάση των βορείων να θέλουν να σε μελαγχολήσουν μετά από μόλις 2 μπάρες μουσικής. Αντιθέτως, καθιερώθηκαν πρώτα ως μια από τις πιο ανεβαστικές indie-dance μπάντες από χώρα με τόσο υψηλό μέσο ετήσιο βροχομετρικό ύψος και φρόντισαν να μοιράστουν τη σκηνή με ονόματα όπως LCD Soundsystem, Daft Punk και Justice. Μόνο τότε αποφάσισαν να αποδεχθούν τις ρίζες τους. Παρακάτω, ο Jeppe Kjellberg, κιθαρίστας του συγκροτήματος, κάνει ένα διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις του νέου τους δίσκου και απαντάει στις ερωτήσεις μας.

– Πως είναι το πρόγραμμά σας αυτό το καιρό;

Το πρόγραμμα των επόμενων δύο μηνών θα πάει ως εξής:

Τις καθημερινές είμαστε στο στούντιο ηχογραφώντας το νέο μας δίσκο και στα τέλη των εβδομάδων βγαίνουμε περιοδείες. Έχουμε φορτωμένο πρόγραμμα περιοδειών αυτή τη χρονιά με συναυλίες σε ολόκληρο το πλανήτη.

– Αν έπρεπε να συνοψίσετε τα (περισσότερα από 10) χρόνια σας μαζί ως συγκρότημα, σε 10 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Δημιουργικότητα, ελευθερία, περιπέτεια, αγάπη, μάχη, διασκέδαση, nightlife, τέχνη, φαγητό.

– Κρίνοντας από τον ήχο του τελευταίου σας δίσκου “Dreams” περνάτε μια μάλλον μελαγχολική φάση. Ποιόν να κατηγορήσουμε (ή να ευχαριστούμε) γι” αυτό;

Στα “Dreams”, “Brighter” και “Knee Deep” ανοιχτήκαμε στις επιρροές του σκανδιναβικού background μας. Εδώ στα βόρεια έχουμε μεγάλη παράδοση στις «λυπημένες» μουσικές. Όταν ξεκινήσαμε τους WhoMadeWho στόχος ήταν η φυγή από την κλαψιάρικη, στενάχωρη μουσική σκηνή της Σκανδιναβίας. Όταν πλέον καθιερωθήκαμε ως μια εύθυμη μπάντα, που παίζει ανεβαστικές μουσικές, είχε φτάσει και η ώρα να γίνουμε πιο δεκτικοί στο «σκοτάδι». Να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά. Μας αρέσουν οι προκλήσεις και να εξελισσόμαστε ως μπάντα.

– Την ίδια στιγμή όμως είστε στα πιο pop σας και έχετε αναφερθεί στο παρελθόν στην μετάβαση από το indie, που ξεκίνησε σταδιακά από το “Brighter” το 2012. Θα την περιγράφατε περισσότερο ως μια διαδικασία καλλιτεχνικής απελευθέρωσης ή δημιουργικής «οριοθέτησης»;

Ήταν μια διαδικασία στην οποίο ορίσαμε νέους στόχους. Ώστε να μην παραμείνουμε στάσιμοι.

– Οπότε πού βρίσκεστε δημιουργικά αυτή τη στιγμή;

Μόλις κυκλοφορήσαμε ένα καλοκαιρινό EP με περισσότερη ηλεκτρονική μουσική στο «dance» label Get Physical. Είναι παιχνιδιάρικο και η ηχογράφησή του ήταν εξαιρετικά διασκεδαστική. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο στούντιο ηχογραφώντας τραγούδια για έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Το vibe του είναι γεμάτο ενέργεια.

– Τα solo υλικά του καθενός σε τι φάση βρίσκονται;

Όλοι κάνουμε πράγματα. Είναι το καύσιμο της μπάντας. Το να μπορούμε, δηλαδή, να συνεργαζόμαστε παράλληλα με άλλα σχήματα, να εμπνεόμαστε εκ νέου και να διευρύνουμε συνεχώς τη δημιουργική μας παλέτα.

– Ποιος θα θέλατε να ακούει WhoMadeWho; Ποιό είναι το ιδανικό σας ακροατήριο;

Είχαμε το «δόγμα του bowling» στους πιο πρόσφατους pop δίσκους μας. Εννοώντας ότι η μουσική μας θα έπρεπε να ταιριάζει αβίαστα τόσο σε ένα κέντρο bowling, όσο και σε ένα ποδοσφαιρικό στάδιο. Προσπαθήσαμε να πλατύνουμε λίγο και να αποκτήσουμε ένα πιο κλασικό ήχο. Το κοινό μας είναι αρκετά ευρύ.

Για μας, το να παίζουμε σε ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ στην Ελλάδα μπροστά σ” ένα κοινό γεμάτο ενέργεια είναι πολύ κοντά στην ιδανική WhoMadeWho σύλληψη. Είχα δεχθεί μια προσωπική πρόσκληση να παίξω σε ένα αποκλειστικό show της Hermes στο Τόκυο, την οποία και απέρριψα επειδή συνέπιπτε με την εμφάνισή μας στην Ελλάδα. Ελάτε με μεγάλες προσδοκίες στο Plissken…

– Μιλώντας για το Plissken Festival, ποιους από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες θέλετε να δείτε;

Καθώς φτάνουμε στις 6 του μήνα και έχουμε περιορισμένο χρόνο, δυστυχώς δεν θα μπορέσω να δω τον Squarepusher, έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Βέβαια ανυπομονώ να απολαύσω ξανά τους καλούς μας φίλους και Δανούς συμπατριώτες Sekouia και φυσικά τους θρυλικούς Mogwai.

– Ποιο είναι το βασικό πράγμα που σου έρχεται στο νου για την Ελλάδα;

Όταν ήμουν μικρό παιδί και βρέθηκα στην Ελλάδα είχα εμμονή με τις μικρές σας εκκλησίες. Ζωγράφιζα τέτοιες συνεχώς. Ταξιδέψαμε στη χώρα και κοιμόμασταν στις παραλίες με τη μητέρα μου και τις φίλες της. Έτσι έχω μια πολύ ρομαντική εικόνα της Ελλάδας.

– Μια τελευταία ερώτηση. Από πού απαντάς στις ερωτήσεις αυτές;

Είμαι στο στούντιο στη Κοπεγχάγη. Κάνω ένα μικρό διάλειμμα από τις μουσικές, ενώ οι υπόλοιποι του συγκροτήματος γυμνάζονται

Το διαβάσαμε στο rise.gr