Λάμπρος και Παυλίνα Κωνσταντάρα: Δεν ήθελε να τον βλέπουν γιατί έχασε την ομιλία του – Οι δύσκολες στιγμές του παππού τους μετά το εγκεφαλικό

Καλεσμένοι στην εκπομπή «Στιγμές» του Μάνου Νιφλή ήταν τα εγγόνια του σπουδαίου ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα, Παυλίνα και Λάμπρος Κωνσταντάρας, με σκοπό να αναδείξουν άγνωστες πτυχές της ζωής του παππού τους, όπως αυτές αποτυπώνονται στο βιβλίο του πατέρα τους, Δημήτρη Κωνσταντάρα.

Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις, περιέγραψαν τον άνθρωπο πίσω από τον θρύλο του ελληνικού κινηματογράφου, φωτίζοντας τις πιο δύσκολες και ευάλωτες στιγμές του, ειδικά κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του.

Η συζήτηση επικεντρώθηκε, μεταξύ άλλων, και στην επιβαρυμένη υγεία του ηθοποιού μετά από δύο εγκεφαλικά επεισόδια, με το πρώτο να σημειώνεται το 1978 και το δεύτερο το 1983, το οποίο στάθηκε καθοριστικό για την οριστική του απόσυρση από τη δημόσια ζωή.

«Έπαθε δύο φορές εγκεφαλικό. Από το πρώτο συνήλθε και μάλιστα έπαιξε και μία ταινία μετά. Ο Μπλουφαντζής ήταν;… Όχι, το Λαμπρούκος Μπαλάντερ. Έπαθε το 1981 ένα εγκεφαλικό εν μέσω μιας παράστασης. Πήγε στο νοσοκομείο, έκανε κάποιες θεραπείες. Επανήλθε με προβλήματα», είπαν χαρακτηριστικά τα εγγόνια του.

Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, όπως ανέφεραν, είχε ισχυρό συναισθηματικό υπόβαθρο. «Φαίνεται, βέβαια, στην ταινία αυτή λίγο φαίνεται. Ναι, η ταινία έγινε μόνο για ψυχολογικούς λόγους. Το εγκεφαλικό το πρώτο έγινε το 1978. Η ταινία γυρίστηκε το 1981. Γράφτηκε λοιπόν η ταινία για να ξανανιώσει ότι δεν έχει πεθάνει επαγγελματικά και επειδή δεν μπορούσε να πει καλά όλα τα γράμματα».

Η φυσική και λεκτική δυσκολία του ηθοποιού αντιμετωπίστηκε με ένα σενάριο ειδικά προσαρμοσμένο, όπως αποκάλυψαν. «Ο πατέρας μου του έγραψε ένα σενάριο το οποίο δεν είχε λέξεις με ρ και σ. Για να μπορούσε να τις πει. Και εκεί η Μάρω (σ.σ. η Μάρω Κοντού) έχει μια φοβερή ιστορία που λέει στις πρόβες… Κάναμε πρόβα και έλεγε φε… φε… φε… φέρε μου τον κα… κα… κα… καφέ. Και όλοι στη πρόβα λέγανε, κοιτάζονταν μεταξύ τους και έλεγαν πώς θα τα πει».

Η περιγραφή των γυρισμάτων αποτυπώνει τη συγκίνηση και τη συλλογική αγωνία των συντελεστών. «Και έδινε κλακέτα σκηνοθέτης και έλεγε “Λοιπόν έλα φέρε μου τον καφέ”. Παθαίνανε σοκ», ανέφεραν.

Το δεύτερο εγκεφαλικό, το 1983, στάθηκε μοιραίο. «Έτσι γυρίστηκε η τελευταία ταινία η οποία έγινε, γράφτηκε για να επανέλθει αυτός ο άνθρωπος και τα λοιπά το ’81, το ’83 έπαθε το δεύτερο εγκεφαλικό, το βαρύ, από το οποίο δεν επανήλθε ποτέ».

Ο ηθοποιός, σύμφωνα με τα εγγόνια του, επέλεξε να αποσυρθεί πλήρως, θέλοντας να διατηρήσει την εικόνα του αλώβητη στη μνήμη του κοινού. «Δεν ήθελε καθόλου να τον βλέπουν επειδή είχε επηρεαστεί η ομιλία του βασικά. Είχε επηρεαστεί όλη μια του πλευρά και είχε χάσει την ομιλία του. Δεν ήθελε οι άνθρωποι να τον βλέπουν και να τον θυμούνται έτσι».

Η τελευταία του φωτογραφία, όπως αποκαλύφθηκε, τραβήχτηκε από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο. «Μόνο ένας τον είδε, ο οποίος κι αυτός επειδή κάναμε μια κουβέντα πριν έφτασε 100 χρονών, ο Δημήτρης ο Λυμπερόπουλος ο δημοσιογράφος, με τον οποίο ήμασταν φίλοι και μιλάγαμε στο facebook μέχρι ένα μήνα πριν φύγει από τη ζωή. Είχε πάρει την τελευταία του συνέντευξη… Βασικά δεν ήταν συνέντευξη γιατί δεν μπορούσε να μιλήσει… Είχε πάει να τον δει».

«Το περιγράφει, υπάρχει αυτό το δημοσίευμα, τη μόνη φωτογραφία που είναι πολύ καταβεβλημένος, που υπάρχει, που την τράβηξε ο ίδιος “Ο έγκλειστος της Βάρκιζας”, και του είχε γράψει με το ένα χέρι “γιατί σε μένα;”. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδε κάποιος εκτός οικογένειας», κατέληξαν τα εγγόνια του, Παυλίνα και Λάμπρος Κωνσταντάρας.