Φέτος, μετά από 6 χρόνια ο Θοδωρής Αθερίδης συναντιέται θεατρικά ξανά με τη Σμαράγδα Καρύδη, ενώ παίζουν μαζί και στον κινηματογράφο. «Επειδή ζούμε μαζί, δεν είναι σαν να μπαίνει ξανά στην καθημερινότητά μου η Σμαράγδα τώρα, γιατί και αυτά τα 6 χρόνια ξέρει τι αντιμετωπίζω, ξέρω τι αντιμετωπίζει. Άλλο θα ήταν να έχω 6 χρόνια να τη δω». Το να δουλεύουν μαζί δεν το έχει νιώσει ποτέ σαν βάρος, σαν overdose. «Ίσως γιατί τη δουλειά δεν τη βλέπω ως δουλειά. Μου αρέσει. Με τη Σμαράγδα υπάρχει επικοινωνία και έχουμε κοινή αισθητική, κάτι που λύνει πολλά προβλήματα, οπότε όλα λειτουργούν αυταπόδεικτα», εξηγεί. Όπως έχει ξαναπεί στη Σμαράγδα πέρα από το αστραφτερό της μυαλό, θαυμάζει πως ποτέ δεν πεισμώνει, ποτέ δεν κακιώνει.

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μπορεί να τους κάνει να τσακωθούν, στη δουλειά για παράδειγμα, κι εκεί παίρνει το λόγο η Σμαράγδα. «Καμιά φορά εγώ μπορεί να κολλήσω με μια λεπτομέρεια, που εκείνος δεν βλέπει καν, τον Θοδωρή δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η λεπτομέρεια. Βλέπω πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν κι αυτό τον Θοδωρή τον εκνευρίζει. Εμένα με εκνευρίζει που δεν το βλέπει! Αλλά δεν έχουμε ουσιαστικές διαφορές», εξηγεί γελώντας.

Έχουν συνεργαστεί τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο. Τι προτιμά η Σμαράγδα από τα δύο; «Ο κινηματογράφος έχει τη γοητεία ότι μένει για πάντα. Εγώ ξέρω πως θα γεράσω, θα πεθάνω και θα υπάρχει μια ταινία εκεί, μια καταγραφή μιας στιγμής δικιάς μου μέσα στο χρόνο. Το θέατρο γίνεται σήμερα και του χρόνου είναι μια ανάμνηση. Είναι κάτι που πεθαίνει. Αλλά μου αρέσουν και τα δύο. Επίσης στο θέατρο παίζει όλο το σώμα, ενώ στον κινηματογράφο μπορεί να παίζει μόνο το μάτι σου». 

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.