Από τον Μαρίνο Βυθούλκα,

Ο Πέτρος Ιακωβίδης ήταν μόλις 11 ετών όταν ξεκίνησε να  δουλεύει σε μουσικές σκηνές και ταβέρνες που οργανώνουν γάμους και βαπτίσεις. Στην πρώτη γυμνασίου θα ξεκινήσει να εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο της Καβάλας ως τραγουδιστής. «Μόλις με πήρε ο δάσκαλός μου στο μπουζούκι και μου το πρότεινε, κοίταξα κατευθείαν τον πατέρα μου στα μάτια. Εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να αρνηθεί, γιατί όντως ήμουν πολύ μικρός. Παρ’ όλα αυτά, μου είπε “Αν το θέλεις πραγματικά, εγώ θα είμαι δίπλα σου, απλά θέλω να διαβάζεις και να είσαι σωστός άνθρωπος και σωστός μαθητής”.

Όντως, από την πρώτη γυμνασίου μέχρι και την τρίτη Λυκείου ο πατέρας μου δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου. Τα βράδια περίμενε να τελειώσω και με πήγαινε κατευθείαν στο σχολείο. Δεν υπήρξε ούτε μία μέρα που να με άφησε μόνο μου. Ξενυχτούσε για μένα. Στην πορεία των ετών διαπίστωσε πως ήμουν ένα παιδί που δεν έκανε τρέλες. Μου άρεσε πολύ η δουλειά μου, αλλά και το μουσικό λύκειο που πήγαινα. Ποτέ δεν σκέφτηκα να παρατήσω το σχολείο» εξομολογείται, ενώ παράλληλα παραδέχεται πως η εξαετία του σχολείου σε συνδυασμό με την νυχτερινή εργασία τον κούρασε αρκετά.

petros-iakovidis-people-191-2

Μέσα σε όλα αναρωτιέμαι πώς φαινόταν στα παιδικά του μάτια ο κόσμος της νύχτας. «Στην αρχή, τους έκανε εντύπωση που έβλεπαν έναν πιτσιρικά να τραγουδάει Πάριο, Τόλη Βοσκόπουλο και Αντύπα. Η νύχτα είναι κάτι δύσκολο, σε σκληραγωγεί. Μου έκανε καλό, διότι όταν έφτασα στο λύκειο συνειδητοποίησα πως δεν σκεφτόμουν όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου. Όλο αυτό με ωρίμασε και, όταν τώρα έρχεται μια δυσκολία, όλο αυτό που πέρασα με βοηθάει να την προσπεράσω. Στη νύχτα πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Η τοπική κοινωνία, όμως, της Καβάλας, ειδικά τα πρώτα δυο χρόνια που δούλεψα εκεί, γνώριζε τον πατέρα μου. Μετά εργαζόμουν στην Ξάνθη και στη Δράμα» περιγράφει στο People.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.