Μαίρη Χρονοπούλου:«Στο πικ της καριέρας μου σακατεύτηκα! Ονειρεύομαι ότι περπατάω, τρέχω, χορεύω!»
Άφησα το σπίτι μου στο «Χαμόγελο του Παιδιού», έχω μείνει μόνο με τα ρούχα που φοράω, δεν έχω τίποτα πια στο όνομά μου.
Μπήκα στα 84. Προτιμώ να έρθουν παιδάκια να μείνουν γύρω μου. Μου άφησαν το δικαίωμα να μένω στο σπίτι του κτήματος μέχρι να πεθάνω.
Άφησα και το σπίτι μου στην Αθήνα. Είναι ντροπή να πεθαίνει κανείς και να αφήνει πίσω του χρήματα. Εν ζωή δωσ’ τα για να το χαρείς!
Δεν μου λείπει καθόλου το θέατρο, αλλά μπορεί να παίξω ένα θεατρικό έργο σαν αποχαιρετιστήρια παράσταση που θα κάνω μια κυρία σε αναπηρικό καροτσάκι. Στο πικ της καριέρας μου σακατεύτηκα.
Είναι 18 χρόνια μαρτυρίου, αλλά ο κόσμος με θυμάται στο πικ της καριέρας μου. Δεν εξευτέλισα τον εαυτό μου στα γηρατειά μου να σέρνομαι στο σανίδι!
Πολύ λίγοι φίλοι στάθηκαν δίπλα μου στα δύσκολα. κανένας από το θέατρο. Αυτό που μου λείπει, είναι αυτό που ονειρεύομαι: να περπατάω, τρέχω, χορεύω! Μου λείπει η κίνηση.
Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν θα ξαναγινόμουν ηθοποιός, αλλά ο κινηματογράφος με μάγεψε…»