Από τον Άρη Βασιλειάδη,

Όταν αποφάσισε να αφήσει πίσω της τα ψηλά τακούνια και τους δυνατούς προβολείς της μόδας, η Μάρα Δαρμουσλή φαινομενικά τα είχε όλα. Ένα γιο, χρήματα και άπλετο χρόνο για να ξεφυλλίσει τις ιλουστρασιόν σελίδες μιας γεμάτης καριέρας στο μόντελινγκ στην Ελλάδα και, κυρίως, στο εξωτερικό. Άγνωστο τι την οδήγησε να γίνει ηθοποιός και στο να φτάσει στο σημείο να παίζει φέτος σε τρεις παραστάσεις μετατρέποντας κυριολεκτικά τις θεατρικές σκηνές σε σπίτι της. Άβυσσος η ψυχή των μοντέλων.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς τι κοινό έχει η Ναταλί των Επικίνδυνων Σχέσεων, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Κιμούλης στο θέατρο Άλμα, με τη φίλη της γυναίκας του Ραφ του Υπέροχου Κόσμου, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο σύντροφός της, Τάσος Δαρδαγάνης, στο θέατρο ΜΠΙΠ και τη νεράιδα του γέλιου και της χαράς στο παιδικό Λάχανα και Χάχανα στο Θέατρο Γκλόρια. Kοιμάται και ξυπνάει έχοντας στο μυαλό της ρόλους.

Η αλήθεια είναι πως πάντα έτσι ήταν η Μάρα Δαρμουσλή. Ένας σίφουνας μέσα σε όλα, που είχε απάντηση σε κάθε πρόκληση. Μαθήτρια του 19,3. «Σπρίντερ» στις διεθνείς πασαρέλες. Μητέρα στα 23 της. Και όσο για τις ταξιδιωτικές εμπειρίες της, θα τις ζήλευαν ακόμα και αρθρογράφοι του Traveler. Ταξίδεψε από δεκαεπτά χρόνων από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Βιετνάμ και από τη Γερμανία μέχρι τη Νότια Αφρική. Φωτογραφήθηκε για τους μεγαλύτερους οίκους μόδας και προϊόντα γυναικείας ομορφιάς. Αλλά κυρίως είδε και βίωσε καταστάσεις που την ωρίμασαν απότομα.

Πώς άρχισε, όμως, το φλερτ της με την υποκριτική που εξελίχθηκε σε έρωτα; «Δεν ήμουν το παιδί που έβλεπε ταινίες και πόζαρε μπροστά στον καθρέφτη. Περισσότερο άκουγα τις διαφημίσεις και χόρευα. Αλλά η πρώτη φορά που εκτίμησα το θέατρο ήταν όταν παρακολούθησα ως μαθήτρια του δημοτικού μία όπερα στη ΧΑΝΘ στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν εκστασιασμένη με το πώς η σκηνή μεταμορφώνεται σε κάτι μαγικό από τον άνθρωπο που βρίσκεται πάνω σε αυτή». Στη συνέχεια πήγε σε ωδείο και έκανε μαθήματα φωνητικής. «Μέχρι που μια μέρα η Χρυσάνθη Ντάφλα μου πρότεινε να πάμε για πλάκα σε ένα σεμινάριο υποκριτικής που έκανε ένας φίλος της στο Θέατρο των Αλλαγών. Έτσι κόλλησα. Στη συνέχεια παρακολούθησα σεμινάριο του Γιώργου Κιμούλη. Σπούδασα τρία χρόνια σε σχολή και ένα χρόνο έκανα μεταπτυχιακό στο σωματικό θέατρο». Στην πορεία έμαθε και ντραμς.

Μιλάνο, Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία, Ισπανία, Πορτογαλία, Νότια Αφρική. Αυτοί ήταν οι κύριοι σταθμοί μιας καριέρας που κράτησε 14 χρόνια. «Έκανα το “αγροτικό” μου όπου μπορούσα. Κλασικά, με μια βαλίτσα στο χέρι κάνοντας άπειρες φορές τη διαδρομή αεροδρόμιο – ξενοδοχείο – στούντιο. Με πολλή πειθαρχία και αφιέρωση». Είδε, όμως, πράγματα που ένα παιδί της ηλικίας της δεν βλέπει. «Πολλά από αυτά ήταν σαν σφαλιάρα για το πώς κινείται ο κόσμος στην πραγματικότητα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με σόκαρε η συγκάτοικός μου στο Παρίσι που ήταν Ρωσίδα μοντέλο και τα χρήματά της τα έστελνε στη χώρα της για να συντηρεί την οικογένειά της. Κάποια στιγμή μου είπε “αν δεν ήμουν εδώ, θα βρισκόταν κάποιος νταβατζής και θα με έστελνε σε μπαρ να χορεύω”. Επίσης, δεν θα ξεχάσω στο Κέιπ Τάουν που ετοιμαζόμουν να πετάξω το μισοφαγωμένο σάντουίτς μου και ένας κύριος με ρώτησε “θα σας πείραζε, αν δεν το χρειάζεστε, να το φάω;” Και δεν ήταν μαύρος. Αλλά ένας κοστουμαρισμένος τριαντάρης λευκός. Μεγάλη εντύπωση, όμως, μου έκανε και η Κούβα. Νόμιζες ότι ο χρόνος σταμάτησε στη δεκαετία του ’50. Αλλά δεν έβλεπες σκουπίδια. Δεν είναι μόνο ότι τα μάζευαν. Ό,τι δεν χρειαζόσουν εσύ χρησίμευε σε κάποιον άλλο. Εκεί είδα και το πιο περίεργο επάγγελμα που μπορούσα να φανταστώ ποτέ, έναν επισκευαστή στιλό!».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο, μαζί με το Πρώτο Θέμα.