Από τη Βένια Καραγιάννη,

Η Λίνα Σακκά παρόλο που βγήκε στα πράγματα τη χρυσή εποχή του lifestyle, τότε που τα περιοδικά έδιναν γη και ύδωρ για  ένα εξώφυλλο, εκείνη ποτέ δεν μπήκε ακριβώς στο παιχνίδι τους.  Επέμενε σταθερά να λέει όχι σε εκδότες που ήθελαν σέξι εξώφυλλα γιατί δεν είχε καμία σχέση με αυτή την εικόνα όπως έλεγε, δεν έστηνε παπαρατσικές φωτογραφήσεις, δεν αγαπούσε τις πολλές συνεντεύξεις, απέφευγε τα κοσμκά και ποτέ δεν έφερε την εικόνα της «ωραίας ενζενί» για να κλείσει περισσότερους ρόλους σε σίριαλ ή θέατρο. Μεγαλωμένη στη γειτονιά της Ν. Φιλαδέλφειας όπου μένει ακόμα και σήμερα με τον γιο της , τον πεντάχρονο Μάριο, είχε πάντα μέσα της μια αίσθηση φυγής από τα πράγματα, σαν να ήθελε και να μην ήθελε να βρίσκεται μέσα σε αυτό το παιχνίδι.  Ασυμβίβαστο και ελεύθερο πνεύμα, ποτέ δεν την είχα φανταστεί μέσα σε ένα δυαδικό σχήμα οικογένειας  και γάμου γιατί ίσως και η ίδια δεν είχε φανταστεί τον εαυτό της μέσα σε αυτό. Είχε πάντα τον αέρα της αιώνιας έφηβης. Μέχρι που η ζωή έβαλε τα πράγματα σε μια- άλλη- τάξη.

Μια απρόβλεπτη εγκυμοσύνη με τον τότε σύντροφό της που ήταν μόλις ενάμισι μήνα μαζί, λειτούργησε σαν μεγεθυντικός φακός στα βαθύτερα θέλω της. Χωρίς δεύτερη σκέψη κράτησε το παιδί, αποφάσισε λίγο να απέχει από τη δουλειά για να επιστρέψει δριμύτερη με την παράσταση «Η κυρία της Νύχτας», μια ιστορία του Γιάννη Μαρή, που θυμίζει κάτι μεταξύ φιλμ νουάρ, παλιού ελληνικού κινηματογράφου και φέρει τη νοσταλγία μιας παλιάς εποχής.  Και αν τη δεις τώρα από κοντά, τίποτα δεν θυμίζει την παλιά Λίνα εκτός από την ίδια εφηβική της διάθεση. «Όταν γεννήθηκε το παιδί ήταν τόσο μεγάλο και σπουδαίο αλλά και καινούργιο αυτό που γεννήθηκε στη ζωή μου που δε σκεφτόμουν ότι θέλω να το κάνω διαικπερωτικά. Ήθελα να κάτσω μαζί του, να το κάνω να νιώσει ασφάλεια στο νέο του περιβάλλον και έτσι συνειδητά πήρα την απόφαση να μην εργαστώ. Μετά από δυο χρόνια έκανα μα σειρά, την Εκδρομή που ήμουν στη Νάουσα μαζί με τον Μάριο, μετά ήρθα στην Αθήνα, έκατσα για ένα χρόνο γιατί δεν είχα καμία σπουδαία πρόταση και εδώ και ενάμιση χρόνο ασχολούμαι με την παράσταση «Η Κυρία της Νύχτας».

-Η παράσταση μιλάει για μια γυναίκα εκδικητή που είχε ένα βίαιο ξεριζωμό και επιστρέφει για να τιμωρήσει όλους όσοι έφταιξαν σε αυτό. Τελικά η εκδίκηση είναι ένα συναίσθημα που μας λυτρώνει;

-Όχι. Η εκδίκηση βγαίνει μέσα από μια ανωριμότητα. Όσο πιο ώριμος είναι ένας άνθρωπος, τόσο καλύτερα διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και δεν εκδικείται, γιατί ξέρει ότι το κακό θα γυρίσει στάνταρ σε αυτόν που το κάνει. Όσο ήμουν πιο μικρή και πιο ανώριμη είχα φαντασιωθεί κι εγώ την εκδίκηση. Ποτέ δεν το έκανα όμως.  Θεωρώ ότι η εκδίκηση είναι ένα συναίσθημα που μας τρώει μέσα μας.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.