Κώστας Καζάκος: Η γνωριμία με την Τζένη Καρέζη και η τελευταία παράστασή τους


Θλίψη έχει σκορπίσει στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση του θανάτου του Κώστα Καζάκου. Ο δημοφιλής ηθοποιός, σκηνοθέτης και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.

Ο Κώστας Καζάκος νοσηλεύονταν εδώ και ενάμισι μήνα στον 10ο όροφο του νοσοκομείου Ευαγγελισμός,  ενώ πριν από αρκετό καιρό είχε προσβληθεί από κορονοϊό, είχε αρκετά υποκείμενα νοσήματα με την κατάστασή του να έχει επιβαρυνθεί.

Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή Κινηματογράφου, στο Τμήμα Ηθοποιών και Σκηνοθετών (1953–1956) και στη Δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν, 1954-1957, έπειτα ως ηθοποιός ξεκίνησε το 1953 πρώτα στον κινηματογράφο, με την “Αρπαγή της Περσεφόνης” του Γρηγόρη Γρηγορίου, σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και από το 1957 στο θέατρο. Το 1968 παντρεύτηκε τη Τζένη Καρέζη και ακολούθησαν κοινή καλλιτεχνική πορεία, στο Θέατρο, στον Κινηματογράφο και στην Τηλεόραση, για 26 χρόνια, μέχρι το θάνατο της Τζένης Καρέζη, το 1992.

Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 40 κινηματογραφικές ταινίες και 160 θεατρικά έργα. Σκηνοθέτησε 18 θεατρικά έργα, 4 Τηλεοπτικές παραγωγές ενώ γύρισε δύο ταινίες ως παραγωγός. Την “Λυσιστράτη” σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζερβουλάκου και την “Ερωτική. Τέλος, έχει παντρευτεί τρεις φορές με τη Νερίνα Λυμπεροπούλου το 1962, με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη το 1968, με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Καζάκο (1969), που είναι επίσης ηθοποιός. Από το 1997 ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Τζένη Κόλλια και έχει αποκτήσει τρία παιδιά μαζί της, τον Αλέξανδρο [1997], την Ηλέκτρα [2002] και τη Μάγια [2008].

 Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Αδείας Άσκησης του Επαγγέλματος του Ηθοποιού.

Τιμήθηκε με τον “Χρυσό Απόλλωνα”, βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή (“Λυσιστράτη”). Έλαβε ακόμα το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Η γνωριμία με την Τζένη Καρέζη
Σε συνέντευξη του στην Lifo είχε αποκαλύψει σημαντικές στιγμές της προσωπικής και καλλιτεχνικής του πορείας. Αναφερόμενος στην γνωριμία του με την μετέπειτα σύζυγο του Τζένη Καρέζη είχε αναφέρει: ” Ένας άλλος πολύ σημαντικός σταθμός για μένα ήταν το φθινόπωρο του ’66, που ετοίμαζε ο Φίνος μια ταινία με την Καρέζη και για πρώτη φορά με φωνάξανε στο μεγάλο μαγαζί, στη μεγάλη πόρτα, στη Χίου. Έπαιξα έναν αξιωματικό σε μια ταινία που σκηνοθέτησε ο Ντίνος Δημόπουλος σε σενάριο του Φώσκολου, στο Κονσέρτο για πολυβόλα. Εκεί γνωρίστηκα με την Τζένη. Εκεί συνδεθήκαμε και ζήσαμε μαζί 26 χρόνια, μέχρι τον θάνατό της.

Είναι περίεργο, γιατί ενώ την είχα συναντήσει δύο φορές μέχρι τότε σε δουλειές, ήταν σαν να μην είχαμε ιδωθεί. Στη μία ήμουν βοηθός σκηνοθέτη, σε μια ταινία που γύρισε ο Ερρίκος ο Θαλασσινός με την Καρέζη και τον Φούντα, στην οποία, μάλιστα, είχαμε γράψει μαζί το σενάριο. Έπαιζα κι έναν μικρό ρόλο, έναν μπουζουξή. Τη συναντούσα την Τζένη στο καμαρίνι για να μάθει τα λόγια της, να ετοιμαστεί, αλλά ήταν σαν να μην είχαμε ιδωθεί.

 Κι άλλη μια φορά, σε ένα θεατρικό που κάναμε στο ραδιόφωνο, δεν κάναμε καμία αίσθηση ο ένας στον άλλον, ούτε την είδα, ούτε με είδε. Ε, ήρθε η ώρα το ’66, που ήμασταν μέρα-νύχτα μαζί στα γυρίσματα του Κονσέρτου για πολυβόλα, και κολλήσαμε. Από το ’68 ξεκινήσαμε τις παραγωγές στο θέατρο, να κάνουμε μαζί ταινίες, ήταν μια καθοριστική συνάντηση για τη ζωή μου. Όταν πέθανε η Τζένη συνέχισα μόνος μου, στο θέατρο κυρίως, αλλά και στον κινηματογράφο, όποτε μου ζητήθηκε.

Και η τηλεόραση μου αρέσει, δεν είχα ποτέ καμιά αντιπάθεια. Έχω κάνει πολλή τηλεόραση και κινηματογράφο, 41 ταινίες μετράω, αλλά στο θέατρο ήταν η βάση μου. Δουλεύω ανελλιπώς εδώ και 64 χρόνια. Και είναι η δουλειά μας τέτοια που δεν μπορείς να κάνεις απολογισμό, δεν προλαβαίνουμε να κοιτάξουμε πίσω. Είναι μια δουλειά στην οποία πρέπει να ‘μαστε συνέχεια με το ντουφέκι, επί σκοπόν, χειμώνα-καλοκαίρι δίνουμε εξετάσεις. Είναι ο τόπος μας τέτοιος που δεν μετράει ούτε η επιτυχία ούτε η αποτυχία, κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύεις ότι κάνεις γι’ αυτό ή δεν κάνεις. Αυτό μας κάνει να είμαστε συνέχεια σε εγρήγορση με όλες μας τις δυνάμεις και σε επιφυλακή.

  Η τελευταία παράσταση με την Τζένη Καρέζη
Μιλώντας στην εκπομπή “Ενώπιος Ενωπίω” και στον Νίκο Χατζηνικολάου είχε αποκαλύψει για την Τζένη Καρέζη μιλώντας στην εκπομπή αφιερωμένη στον φίλο και κουμπάρο του Άγγελο Αντωνόπουλο:
«Γινόντουσαν κάτι ξενύχτια με το τάβλι και θυμάμαι τότε που αρρώστησε η Τζένη το 88′ όταν και εκδηλώθηκε η αρρώστια της, ήταν ο μόνος άνθρωπος (σ.σ. ο Άγγελος Αντωνόπουλος) που ήξερε τι συνέβαινε. Και κάναμε τότε την τελευταία παράσταση του “Βυσσινόκηπου” χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα και έγινε μια σπουδαία παράσταση σαν να ήξερε όλος ο κόσμος τι συνέβαινε»

πηγή



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ!