Γιάννης Αντετοκούμπο: Ο πρώτος Έλληνας all star!

Από την Ντέπυ Κουρέλλου,

Γιάννης Αντετοκούμπο. Tο όνομά του, πλέον, είναι γνωστό σε όλο τον πλανήτη – ο Πρόεδρος Obama τον μνημόνευσε μαζί με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη στην ομιλία του στην Αθήνα, το πρόσωπό του βρίσκεται στο εξώφυλλο του Sports Illustrated. Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο με Έλληνα αθλητή, πέτυχε την προηγούμενη εβδομάδα το πρώτο του buzzer beater στο αγώνα με τους Νιου Γιορκ Νικς, για να τρελάνει λίγη ώρα μετά όλη την Ελλάδα, όταν αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του στην ελληνική σημαία από σεβασμό στο σύμβολο του έθνους. Κι όμως, ο Γιάννης μέχρι το 2013 ήταν ένα ακόμα παιδί μεταναστών από τη Νιγηρία, που προσπαθούσε να επιβιώσει στο κέντρο της Αθήνας.

Αυτός είναι και ο λόγος που τους πρώτους μήνες στο Μιλγουόκι, φεύγοντας από το Lounge του BMO Harris Bradley Center, την έδρα των Μπακς, ο Γιάννης δεν άφηνε πίσω του ανέγγιχτο φαγητό. Ο συμπαίκτης του Brandon Knight τον θυμάται να ζητάει και να παίρνει το φαγητό σε πακέτο σπίτι του, να μαλώνει τον Caron Butler επειδή πέταξε στα σκουπίδια τα παλιά του σνίκερ και να έχει ακόμα φυλαγμένα στο πολυτελές κουτί τους το ζευγάρι Gucci που του δώρισε ο Larry Sanders, περιμένοντας μια πραγματικά καλή στιγμή για να τα φορέσει.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο των 100 εκατ. δολαρίων στα 22 του (αυτό είναι το 5ετές συμβόλαιό του με τους Μιλγουόκι Μπακς) μπορεί να έχει καταφέρει να καρφώνει μπροστά στον Chris Bosh, να φιλοδωρεί τάπες τον Durant και να ανταλλάσσει high five με τον LeBron James, όμως πραγματικά περήφανος για τον εαυτό του ένιωσε την ημέρα που οι γονείς του και τα δύο μικρότερα αδέλφια του προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Μιλγουόκι, General Mitchell, για να μείνουν μαζί του στο πολυτελές διαμέρισμά του με θέα τη Λίμνη Μίσιγκαν. «Γυρίζω από την προπόνηση ή τα ταξίδια και καθόμαστε πλέον όλοι μαζί μέσα στο ζεστό σπίτι μας, για να φάμε, να δούμε κάποια ταινία, να παίξουμε μπιλιάρδο…» είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Γιάννης, για να περιγράψει έτσι, με λίγες λέξεις, την ευτυχία, όπως αυτός την εννοεί.

Από τα Σεπόλια στα σαλόνια

Μπορεί σήμερα οι μαύροι πλανόδιοι μικροπωλητές να είναι αναπόσπαστη εικόνα της αστικής μας κουλτούρας, το 1991, όμως, οι Νιγηριανοί Τσαρλς και Βερόνικα Αντετοκούνμπο ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Μόλις είχαν εμπιστευτεί το γιο τους, Φράνσις, σε στενούς συγγενείς στο Λάγος, για να έρθουν μόνοι τους, μέσω Τουρκίας, στο Ελντοράντο της Μεσογείου αναζητώντας μια αξιοπρεπή ζωή. Η λέξη που εσχάτως έγινε εθνικό σύνθημα για τους Αντετοκούνμπο ήταν μια καθημερινή άνιση μάχη. Και θα παρέμενε μία ακόμα ιστορία μεταναστών, αν στον Τρίτωνα δεν είχαν τοποθετηθεί δύο μπασκέτες. Εκεί ο Σπύρος Βελλινιάτης, που προπονεί ομάδες μπάσκετ, συχνά σε υποβαθμισμένες περιοχές, όπως το παιδικό τμήμα στους Τρεις Αστέρες Κάτω Πατησίων, πρόσεξε δύο πανύψηλα αγόρια: τον Θανάση και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Στους επόμενους μήνες ο Γιάννης θα αποκτήσει δελτίο αθλητή στο Φιλαθλητικό. Δεν έχει κλείσει ακόμα τα 15 κι από το παιδικό ανεβαίνει στο εφηβικό, για να καταλήξει να κάνει προπονήσεις και με το αντρικό ταυτόχρονα.

Η ζωή, όμως, στο σπίτι δεν αλλάζει πολύ. Οι Αντετοκούνμπο μετακομίζουν διαρκώς αναζητώντας χαμηλότερο ενοίκιο και κάνουν ό,τι δουλειά βρεθεί μπροστά τους – ο Τσαρλς μεροκάματα ως ηλεκτρολόγος και η Βερόνικα ως μπέιμπι σίτερ. Το αθλητικό τους όμως κύτταρο –ο Τσαρλς με ύψος 2 μ. έπαιζε ποδόσφαιρο και η Βερόνικα ήταν αθλήτρια του ύψους– περνάει αταβιστικά στα παιδιά τους. Τόσο στον πρώτο τους γιο, Φράνσις, που παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη Νιγηρία, όσο στον Θανάση και τον Γιάννη. Ωστόσο, οι δυο τους μαζί με τα μικρότερα αδέλφια τους, Κώστα, 18, και Αλέξανδρο, 15 –πολλοί λένε πως αυτός είναι το πραγματικό ταλέντο της οικογένειας–, είναι αναγκασμένοι να πουλάνε «επώνυμες» τσάντες και γυαλιά ηλίου στους δρόμους. «Υπήρχαν στιγμές που το ψυγείο ήταν άδειο. Χάναμε προπονήσεις γιατί πουλούσαμε πράγματα στους δρόμους» έχει δηλώσει ο Γιάννης.

Στην αρχή έπαιζαν με ένα ζευγάρι παπούτσια, το οποίο μοιράζονταν. Είχαν πρόβλημα με τη διατροφή. Υπήρχαν ημέρες που ο Γιάννης σιτιζόταν με ένα κρουασάν. Το ταλέντο, όμως, ξεχείλιζε. Προτού ασχοληθούν με το μπάσκετ, έπαιζαν ποδόσφαιρο, πινγκ πονγκ και βόλεϊ, στο σχολείο και στο κατηχητικό: έχουν χρυσά μετάλλια σε όλα τα αθλήματα. Τα μετάλλια όμως δεν γέμιζαν την κατσαρόλα. Αυτά έκαναν τον Σπύρο Βελλινιάτη να αναρωτηθεί: «Έχεις μπροστά σου τον Μότσαρτ και δεν έχει φαγητό. Τι του δίνεις; Η απάντηση δεν είναι βιολί. Η απάντηση είναι φαγητό».

Με τη γαλανόλευκη αγκαλιά

Στο Φιλαθλητικό απέκτησε γρήγορα φήμη… εκτός Ελλάδας. Τόση ώστε η ισπανική Σαραγόσα να αγοράσει τα δικαιώματα του 18χρονου έναντι 180.000 ευρώ, τόση για να έρθει στο… Βόλο και στην αναμέτρηση του Φιλαθλητικού με τη Νίκη, το Μάρτιο του 2013, ο πρόεδρος των Σέλτικς, Danny Ainge, ο παλιός πλέι μέικερ της μεγάλης ομάδας του ’80 της Βοστόνης. Ο Ainge έφυγε από το γήπεδο ακούγοντας τους οπαδούς της θεσσαλικής ομάδας να φωνάζουν το όνομα των «μισητών»… Λέικερς και βλέποντας τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να σημειώνει 19 πόντους και 9 ριμπάουντ. Τον Ιούνιο ο κομισάριος του NBA ανακοινώνει τον Αντετοκούνμπο στο νούμερο 15 του ντραφτ για τους Μιλγουόκι Μπακς. Πανηγυρίζει με τη γαλανόλευκη στα χέρια χαμένος στην αγκαλιά του αδελφού του Θανάση, που επίσης βρίσκεται στις ΗΠΑ και παίζει στην αναπτυξιακή λίγκα του ΝΒΑ, την D-League.

Στην Ελλάδα γίνεται χαμός. Οι περισσότεροι φίλαθλοι αγνοούν την ύπαρξή του, ενώ γίνεται πρωτοσέλιδο και πολιτικό ζήτημα για το αν θα πάρει ελληνικό διαβατήριο – αν και πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις. Με την Εθνική Ομάδα Νέων εντυπωσιάζει. Όχι με τις εμφανίσεις του, αλλά με τις δηλώσεις του. «Η δημοσιότητα μου έκανε κακό. Ποιο ΝΒΑ; Ένα καλάθι δεν μπορούσα να βάλω… όταν γυρίσω από την Αμερική θα είμαι έτοιμος να τους διαλύσω».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.