Κάλλι Τσιλίδου-Στέφανος Δάνδολος: Η απίστευτη, συναρπαστική ιστορία του έρωτά τους

Από τον Γιώργο Πράτανο,

Ο συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος και η σύζυγός του, μοντέλο, Κάλλι Τσιλίδου φωτογραφήθηκαν μαζί για το People και εξήγησαν πως επηρέασε ο ένας τον άλλον στα χρόνια της κοινής τους ζωής.

Η Κάλι πώς συνέβαλε στη διαμόρφωσή σου ως συγγραφέα;

Στ.: Συμμάζεψε ένα απροσάρμοστο κομμάτι του εαυτού μου και με έκανε να θέλω να γράψω βιβλία που θα της άρεσαν να διαβάσει και όχι βιβλία που θα άρεσαν μόνο σε εμένα και σε κάποιους λάτρεις της υψηλής λογοτεχνίας. E, Κάλι;

Κ.: Αυτό αφορά εσένα. Φανταζόμουν πως θα απαντούσες για τη σταθερότητα του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Στ.: Καλά, ναι, όταν γράφεις, το μόνο που δεν χρειάζεσαι είναι οποιοδήποτε ίχνος αστάθειας. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου πάντα θέλω να γράψω μια ιστορία που να της αρέσει. Στα πρώτα μας ραντεβού μού είχε καρφωθεί να γράψω για την ερωτική ζωή δύο σιαμαίων λεσβιών. Αυτό είναι κάτι που δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ πια.

Κ.: Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που άκουσα από εκείνον! Είμαι γενναία, ε;!

Στ.: Αυτό ήταν το απροσάρμοστο κομμάτι που σου έλεγα πριν.

Όταν της είπες πως είσαι συγγραφέας, πώς αντέδρασε;

Στ.: Τρόμαξε!

Κ.: Όταν είχαμε γνωριστεί, οι πρώτες κουβέντες μας ήταν τι κάνει ο καθένας στη ζωή του. Ο Στέφανος έβγαινε τότε από μια μακροχρόνια σχέση και έτσι δεν είχα στο νου μου πως κάτι πρόκειται να γίνει μεταξύ μας. Οπότε ήμουν απόλυτα ευθύς, δεν είχα απώτερες σκέψεις. Άρα, όσα έλεγα ήταν χωρίς φίλτρο. Είχαμε γνωριστεί μέσω του αδελφού του, του Κωνσταντίνου. Δεν ήξερα πως είχε αδελφό, πόσο μάλλον συγγραφέα. Όταν άκουσα το επάγγελμά του, εξεπλάγην. Σκέφτηκα κατευθείαν το στερεότυπο πως είναι ο τύπος που έξω γίνεται σεισμός, αλλάζει κυβέρνηση, κατεβαίνουν εξωγήινοι και εκείνον δεν τον ενδιαφέρει τίποτε. Εγώ είμαι πολύ «τετράγωνος» άνθρωπος, δεν πίστευα πως μπορώ να είμαι με έναν απόλυτα καλλιτεχνίζοντα τύπο. Τότε μου είχε πει για το τι ήθελε να γράψει και το σοκ μου είχε φυσικά φανεί.

Πόσο εύκολος άνθρωπος είναι;

Κ.: Είναι πολύ δύσκολος άνθρωπος. Γίνεται εύκολος όταν πια τον μάθεις. Έχει μια αγαπημένη ρουτίνα ζωής, από την οποία διστάζει να παρεκκλίνει. Τον κρατάει σταθερό, όταν όλα στο κεφάλι του είναι συγκεχυμένα. Είναι δύσκολος γιατί είναι απρόβλεπτος. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του εύκολο και αυτό από μόνο του τον κάνει δύσκολο. Η ρουτίνα του σαν στάση ζωής είναι πάνω από όλα: Η μουσική που του αρέσει, οι ταινίες που ψάχνει – πολλές από τις οποίες είναι σπάνιες. Είναι από τους πιο αυτάρκεις ανεξάρτητους ανθρώπους που γνωρίζω. Στα καθημερινά, ρεαλιστικά θέματα είμαι πιο οργανωτική και ίσως αυτό τον βοηθάει.

Το ότι είναι συγγραφέας σε έκανε να σκεφτείς πως θα είσαι με έναν άντρα ρομαντικό και ευαίσθητο ή πιο πολύ σε τρόμαξε;

Κ.: Το δεύτερο. Ήταν ο πρώτος συγγραφέας που γνώριζα. Είχα ένα στερεότυπο στο μυαλό μου για τους συγγραφείς, όπως φαντάζομαι πως είχε και εκείνος για τα μοντέλα, αν και όταν γνωριστήκαμε εγώ άλλαζα δουλειά. Λίγο καιρό αργότερα νόμιζα πως οι δυο μας θα ήμασταν ασύμβατοι.

Στ.: Κι εγώ είχα τρομάξει στην αρχή…

Κ.: Ήταν οι ταμπέλες.

Στ.: Ναι. Και πέρασε ένα διάστημα μέχρι να το ξεπεράσουμε. Ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα με την καριέρα της Κάλις, μπορεί να έχει στο μυαλό του μια άλλη εικόνα, ξέρεις, για τον κόσμο του θεάματος… Ήταν πρόκληση, γιατί μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να αποδεχτούμε πως ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες, έπρεπε να μεσολαβήσει ένα διάστημα μηνών με εντάσεις. Από τη στιγμή που αποδεχτήκαμε ο ένας τον άλλον, αυτές οι εντάσεις έσβησαν.

Κ.: Έχουμε πλακωθεί περισσότερο τους πρώτους έξι μήνες, παρά μετά.

Φοβήθηκες τι θα πουν οι κύκλοι της διανόησης για τη σχέση σου;

Στ.: Όχι. Δεν με ένοιαζε.

Κ.: Όταν τον γνώρισα έτυχε να κάνω το τρίτο μου interview για μια διαφημιστική, όπου και με επέλεξαν. Οπότε δεν με έζησε ποτέ ως μοντέλο.

Όταν έμεινες έγκυος είχες κάποια φοβία πως ζεις με έναν άνθρωπο που είναι καλλιτέχνης και έχει πολλά σκαμπανεβάσματα;

Κ.: Όχι. Είχαμε ζήσει μαζί καιρό και έβλεπα πως μπορούσε να ανταποκριθεί απόλυτα στο ρόλο του πατέρα. Πιο πολύ έβλεπα εκείνον ως πατέρα παρά εμένα ως μητέρα. Η απόφαση να κάνουμε παιδί ήταν συνειδητή, δεν προέκυψε και έπειτα παντρευτήκαμε. Σκέψου πως είχα ένα γελοίο φόβο αν θα αγαπάει πιο πολύ το ανίψι του από το παιδί του. Πάντα λάτρευε το ανίψι του.

Πώς είναι η ζωή με έναν συγγραφέα;

Κ.: Όταν βρίσκεται προς το τέλος του βιβλίου, τον παρακολουθώ για να μην κάνει ζημιά, να μη βάλει φωτιά, να μη φύγει με δύο διαφορετικά παπούτσια – το έχει κάνει. Ζει σε άλλο κόσμο. Αυτό έχει και πλάκα, είναι σουρεάλ. Ποτέ όμως δεν γράφει στο σπίτι. Οπότε, με το που επιστρέφει, αφιερώνεται στο παιδί.

Είσαι από τους ανθρώπους που εμπιστεύεται να διαβάσουν πρώτοι το βιβλίο του, πριν εκδοθεί;

Κ.: Ναι, παραδόξως. Δεν το περίμενα και δεν το επεδίωξα κιόλας. Δεν είμαι η κλασική βιβλιοφάγος. Πάντοτε διάβαζα, αλλά κατά περιόδους. Με τίμησε την πρώτη φορά που μου έδωσε να διαβάσω πρώτη ένα βιβλίο του. Ήταν Ο Τελευταίος Κύκνος. Είχα από πριν συγκλονιστεί, όταν διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο του. Θεώρησα τον εαυτό μου τυχερό που είμαι με έναν τέτοιο άνθρωπο, που έχει αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις σκέψεις και κατορθώνει να τις αποτυπώνει με αυτό τον τρόπο. Τότε το συνειδητοποίησα. Και ήταν και ένα βιβλίο που είχε ένα τέλος που με έκανε να κλάψω. Πλέον, ντρέπομαι που το λέω, το συνήθισα! (γέλια) Όταν τελειώνει, τηρούμε μια ιεροτελεστεία: Φεύγουμε κάπου οι δυο μας και μου δίνει το βιβλίο να το διαβάσω. Περιμένει την αντίδρασή μου, ορκίζοντάς με πως θα είμαι ειλικρινής, λέγοντας του και τι με χάλασε. Από τη μία διστάζω, αλλά από την άλλη, σαν χαρακτήρας θα σκάσω αν δεν του πω. Οπότε θα του πω και θα εκνευριστεί. Το ότι θα εκνευριστεί είναι και πάλι τιμητικό, γιατί σημαίνει πως μετράει τη γνώμη μου.