Συγκινούν Πιατάς και Μαυρόπουλος για τον Θανάση Βέγγο: «Έτυχε να βρεθώ δίπλα του στο νεκροθάλαμο, όταν έφυγε από τη ζωή – Ήταν η μόνη φορά που ήταν ήσυχος»

Στις 3 Μαΐου 2011 έσβησε μια από τις πιο φωτεινές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Θανάσης Βέγγος, ο άνθρωπος που ταυτίστηκε με τη φιγούρα του καθημερινού, τίμιου, καλοσυνάτου πολίτη, έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μια βαθιά παρακαταθήκη ανθρωπιάς και τέχνης.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η απουσία του παραμένει ηχηρή – όχι επειδή ξεχάστηκε, αλλά ακριβώς επειδή κανείς δεν κατάφερε να τον αντικαταστήσει.

Ο Δημήτρης Πιατάς και ο Δημήτρης Μαυρόπουλος, φίλοι και συνοδοιπόροι του στο θέατρο και το σινεμά, μίλησαν στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα» και τον Αλέξη Μπαρτσώκα, μοιραζόμενοι σπάνιες προσωπικές στιγμές μαζί του.

Ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς συγκλόνισε με την περιγραφή του για την τελευταία εικόνα του Βέγγου: «Έτυχε να βρεθώ δίπλα του στο νεκροθάλαμο, όταν έφυγε από τη ζωή. Ήταν η μόνη φορά που ο Θανάσης ήταν ήσυχος», είπε, τονίζοντας πόσο βαθιά τον είχε σημαδέψει η απώλεια.

Στη συνέχεια περιέγραψε τον Θανάση Βέγγο όπως τον γνώρισε πραγματικά: «Δεν έχει φύγει από τη ζωή μου, απλώς λείπει ταξίδι. Δεν κυνηγούσε τίποτα. Ήταν ένας εργάτης που διεκδικούσε να επιβιώσει, χωρίς να κάνει συμβιβασμούς. Δεν του άρεσαν τα φώτα, ούτε το lifestyle. Δεν έδινε συνεντεύξεις και απεχθανόταν την κλειδαρότρυπα».

Μάλιστα, ο ίδιος αποκάλυψε και ένα περιστατικό που καθόρισε τη σχέση του Βέγγου με τα μέσα: «Στη δεκαετία του ’50, ένας δημοσιογράφος έγραψε κάτι για τη γυναίκα του – μια δήθεν απιστία. Πληγώθηκε πολύ. Από τότε είπε ότι δεν θα ξαναμιλήσει σε δημοσιογράφο. Έκανε μόνο μία εξαίρεση: σε μια φοιτήτρια δημοσιογραφίας, για να τη βοηθήσει».

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος από την πλευρά του αναφέρθηκε με συγκίνηση στον χαρακτήρα και το ήθος του: «Ήταν ένα δείγμα σεμνότητας. Έλεγε: ‘Εγώ είμαι ο Θανάσης για όλο τον κόσμο’. Ήταν ένα υποκριτικό φαινόμενο – πειθαρχημένος, επαγγελματίας. Η μεγαλύτερη τιμή ήταν όταν ήρθε στο σπίτι μου δύο φορές. Δεν το πίστευα».

Και πρόσθεσε με χιούμορ που μόνο η μνήμη του Βέγγου μπορεί να γεννήσει:
«Δεν θύμωνε ποτέ. Η μεγαλύτερη βρισιά που έλεγε ήταν… ‘της θείας σου ο θείος’».