Βούλα Πατουλίδου – Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης: Η γνωριμία στο γήπεδο και τα 41 χρόνια κοινής ζωής

Ο Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης έφυγε από τη ζωή το πρωί της Τρίτης (29/7) σε ηλικία μόλις 69 ετών, με την είδηση του θανάτου του να σκορπίζει την θλίψη στον κόσμο του αθλητισμού.

Ο σπουδαίος αθλητής της άρσης βαρών, τα τελευταία 41 χρόνια της ζωής του τα πέρασε δίπλα στην Βούλα Πατουλίδου, με την οποία δημιούργησαν μία όμορφη οικογένεια.

Το ζευγάρι ήταν μαζί από το 1984, ενώ το 1999 παντρεύτηκαν. Το ίδιο έτος ήρθε στη ζωή ο καρπός του έρωτά τους, ο γιος τους Γιώργος.

Η γνωριμία στο γήπεδο και τα 41 χρόνια κοινής ζωής

Η ιστορία αγάπης της Βούλας Πατουλίδου και του Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη ξεκίνησε από το γήπεδο. Η Ολυμπιονίκης, σε συνέντευξή της στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη το 2024, είχε πει: «Με τον άνδρα μου γνωριστήκαμε στο γήπεδο, είχα πάει να κάνω γυμναστική…

Υπάρχει πολλή αγάπη ανάμεσά μας, περάσαμε και κάποια προβλήματα υγείας, όπου κατάλαβα ότι πάω να τον χάσω. Είμαστε το φρένο και το γκάζι, αυτό έλεγαν οι φίλοι μας!».

Σαράντα ένα χρόνια το ζευγάρι δεν πέρασε σοβαρή κρίση στη σχέση του και τελικά τους χώρισε μόνο ο θάνατος σήμερα το πρωί.

Μιλώντας στην εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή στις αρχές του 2025, η Βούλα Πατουλίδου είχε εξομολογηθεί πως: «Με τον σύζυγό μου είμαστε μαζί 41 χρόνια. Θαυμάζω τον Δημήτρη γιατί με έχει μάθει να γελάω. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι;

Κρίση σοβαρή ως ζευγάρι που να σκεφτούμε τον χωρισμό δεν έχουμε περάσει. Κρίση σοβαρή περάσαμε για λόγους υγείας. Κόντεψα να χάσω τον Δημήτρη. Ήταν πολύ πιο δυνατή η αγάπη από τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζαμε. Είναι φυσιολογικό, είναι η καθημερινή τριβή».

Η Βούλα Πατουλίδου αφού έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, έκανε μία ανάρτηση στο Facebook προφίλ της, στην οποία έγραψε: «Ένα γέλιο ήταν η ζωή μου μαζί του. Γέλιο, φως και ζεστασιά. Από αυτά τα γέλια που γεμίζουν το σπίτι και σπρώχνουν μακριά τον φόβο και το σκοτάδι. Ένα γέλιο που έγινε ανάσα, παρηγοριά, πυξίδα. Αυτό το γέλιο… έσβησε σήμερα το πρωί.

Ο Δημήτρης μου… Ο άνθρωπός μου. Ο άντρας μου. Ο φίλος μου. Ο σύντροφός μου. Ο πατέρας του παιδιού μου. Το στήριγμά μου, ο βράχος μου. Έδωσε τον πιο σκληρό, τον πιο άδικο αγώνα που μπορεί να δώσει άνθρωπος. Και τον έδωσε με το κεφάλι ψηλά. Με λεβεντιά. Ήθος. Δύναμη. Αξιοπρέπεια.

Και αγάπη… αγάπη που χωρούσε τον κόσμο όλο. Μαζί του έζησα. Μαζί του μεγάλωσα. Μαζί του έγινα αυτό που είμαι σήμερα. Ό,τι πιο πολύτιμο έχω, το γέννησα μαζί του. Θα τον αποχαιρετήσουμε αύριο, Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025, στις 16:30 στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Πανοράματος.

Και σας παρακαλώ — αντί για στεφάνια — αν θέλετε να τιμήσετε τη μνήμη του, να στηρίξετε τον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες “ΛΑΜΨΗ”. Έτσι θα ζει μέσα από κάθε παιδικό χαμόγελο που θα σωθεί».