Βέφα Αλεξιάδου:”Δεν θέλω να με λυπάται κανείς. Κλείνω την πόρτα και ο πόνος είναι δικός μου”

Η Βέφα Αλεξιάδου μίλησε στην εκπομπή «Μία» για τον χαμό των δύο παιδιών της και εξομολογήθηκε πώς βιώνει τη θλίψη της.

«Το βράδυ που ξημέρωνε του Αγίου Αλεξίου δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Η Αλεξία ήταν χαμογελαστή και αισιόδοξη, δεν το έβαζε ποτέ κάτω. Μπορεί μέσα της να πονούσε, αλλά δεν το έδειχνε γιατί ήταν περήφανη, σαν εμένα. Δεν θέλω να με λυπάται κανείς. Κλείνω την πόρτα και ο πόνος είναι δικός μου, έξω από την πόρτα είμαι η Βέφα που όλοι ξέρουν».

Όπως εξήγησε, πλέον η ζωή της είναι αφιερωμένη στις εγγονές της και στους δύο της γαμπρούς: «Ό,τι μου ζητήσουν θα το κάνω. Ζω για τα εγγόνια μου και τους γαμπρούς μου. Έχω μια δύναμη μέσα μου που την αντλώ από τον Θεό, αλλά άνθρωπος είμαι και πονάω και ξεσπάω σε κλάματα. Πρέπει να είμαι δυνατή και χαμογελαστή για τις εγγονές μου. Να κάνω τον καραγκιόζη και να τους δίνω δύναμη».

Παράλληλα, ανέφερε για τις κόρες της: «Η Αλεξία δεν πρόσεχε την υγεία της. δεν είχε σχέση με τον γιατρό. Είχε άσθμα και έπρεπε να επισκέπτεται μια φορά τον μήνα τον γιατρό. Τελευταία, λόγω δουλειάς, ήταν στενοχωρημένη με την ασθένεια της αδελφής της, την έπιανε και πέντε, και έξι και δέκα φορές την ημέρα, αλλά δεν ήταν κοντά σε γιατρό.Έπαιρνε μόνη της τα σπρέι και λίγη κορτιζόνη αλλά ήταν λάθος, δεν μπορούσε να κάνει μόνη της θεραπεία χωρίς τη συμβουλή του γιατρού. Αλλά και η Άντζι είχε τις αιμορραγίες και τον πόνο της, αλλά δεν πήγαινε στον γιατρό. Και τα δύο μου κορίτσια έμοιασαν στον πατέρα τους και δεν πήγαιναν στους γιατρούς».

Τέλος, ανέφερε για τις δύο της εγγονές: «Δεν έχουν ακόμα τη δύναμη να πάνε στο μνήμα της μαμάς, αλλά κοιμούνται κάθε βράδυ με τη φωτογραφία της. Η μικρή ήταν εναντίον του Θεού και της εκκλησίας γιατί πίστευε ότι της πήραν τη μαμά. Η μεγάλη φεύγει για το εξωτερικό, είναι άριστη μαθήτρια», ενώ για τα αρνητικά σχόλια που δέχτηκε, είπε: «Λυπάμαι να μου λένε γιατί δεν φοράω μαύρα και κάθομαι και ασχολούμαι με το facebook. Δεν καταλαβαίνουν τι θα πει πόνος, γιατί δεν έχουν νιώσει πόνο και δεν έχουν μορφωθεί και δεν ξέρουν ότι τα μαύρα δεν δείχνουν τον πόνο. Ο καθένας έχει τον σταυρό του και προχωράει. Όλοι κουβαλάμε έναν σταυρό».