Συγκλόνισε ο Γιώργος Παράσχος: «Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο έριξα το κλάμα της ζωής μου – Πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου και σπαράξαμε μαζί»

Μια συγκινητική εξομολόγηση για τη δύσκολη μάχη του με τον καρκίνο έκανε ο Γιώργος Παράσχος, μιλώντας στην εκπομπή The 2Night Show. Ο αγαπημένος ηθοποιός περιέγραψε με ειλικρίνεια τις στιγμές που βίωσε από τη διάγνωση μέχρι και τον τρόπο που επέλεξε να αντιμετωπίσει την ασθένεια, μετατρέποντας τον φόβο σε δύναμη και… χιούμορ.

«Είμαι καλύτερα μέρα με τη μέρα χάρη στην πίστη και την επιστήμη. Δεν θέλω να πέφτει η ψυχολογία μου», είπε ο ίδιος στην αρχή της κουβέντας του.

Ο Γιώργος Παράσχος αποκάλυψε ότι αρχικά προσπάθησε να διαχειριστεί την ασθένεια μόνος του. Όταν όμως βγήκε από το νοσοκομείο, αποφάσισε να το μοιραστεί: «Τώρα θα το επικοινωνήσω». Όπως τόνισε, πολλοί ασθενείς με καρκίνο διστάζουν να μιλήσουν ανοιχτά για την ασθένεια τους: «Πάρα πολύς κόσμος, όταν έχει καρκίνο, φοβάται να το πει. Δεν γουστάρει να το πει. Εγώ, όμως, το επικοινωνώ — και το γελοιοποιώ όσο δεν πάει. Στο σπίτι, με τη σύντροφό μου, το έχουμε κάνει ανέκδοτο».

Ο ηθοποιός αποκάλυψε πως αντιμετώπισε δύο διαφορετικές μορφές καρκίνου: «Η τύχη μου μέσα στην ατυχία μου ήταν ότι είχα διπλό καρκίνο. Ο ένας λέγεται αμυλοείωση». Εξήγησε πως παρατήρησε πρηξίματα στα πόδια, τα οποία απέδωσε στην κούραση, καθώς και ένα περίεργο σημάδι στα μάτια του. Μια φίλη τον προέτρεψε να το ελέγξει πριν εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή. Ακολούθησαν επισκέψεις σε δερματολόγο και οφθαλμίατρο, χωρίς αποτέλεσμα. Όταν τελικά έκανε αιματολογικές εξετάσεις για αυτοάνοσα νοσήματα, ήρθε και η διάγνωση.

«Όταν ο αιματολόγος είδε τις εξετάσεις για τα αυτοάνοσα, μου ανακοίνωσε ότι έχω πολλαπλό μυέλωμα – δηλαδή καρκίνο. Μόλις μου είπε “καρκίνος”, για περίπου είκοσι δευτερόλεπτα έκλεισαν όλα, δεν άκουγα τι έλεγε. Έφερα την κόρη μου μπροστά. Ακολούθησε η μητέρα μου και μετά η αδερφή μου. Ο γιατρός μού είπε “θα το πολεμήσουμε άμεσα”. Και εγώ απάντησα “ξεκινάμε άμεσα”», ανέφερε.

Η πιο δύσκολη στιγμή, όπως εξομολογήθηκε, ήταν όταν έφυγε από το νοσοκομείο: «Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο, βγήκα από το νοσοκομείο, κάθισα σε ένα παγκάκι και ρίχνω το κλάμα της ζωής μου. Ήθελα κάποιος να με καταλάβει… Πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου να της το πω, με στηρίζει στα τόσα χρόνια που ζω και υπάρχω. Της είπα ότι έχω καρκίνο. Κλάψαμε μαζί, σπαράξαμε μαζί. Πάω σπίτι, ηρεμώ και είπα “τώρα θα σε αντιμετωπίσω”».