Παιτέρης Βασίλης: »Δεν τον φοβάμαι τον θάνατο. Τον νίκησα δέκα φορές»
Μια εξομολόγηση στην Άννα Τσιάλτα και στο www.bizznews.gr που θα σας συγκινήσει!
Συναντηθήκαμε για καφέ κι εκείνος με την κιθάρα του άρχισε να μου τραγουδάει. Απλός και τρυφερός ο Βασίλης Παιτέρης περήφανος για την καταγωγή του ανοίγει την καρδιά του και μιλάει για όλα.
Τα παιδιά του, την μουσική, την φτώχεια, την φυλακή, τα χρέη, αλλά και όλα όσα δεν ξέρουμε για εκείνον. Μια εξομολόγηση στην Άννα Τσιάλτα και στο www.bizznews.gr που θα σας συγκινήσει!
Ξεκινάμε με το τραγούδι. Θυμάστε κάτι άλλο από τη ζωή σας, εκτός από το να είστε τραγουδιστής;
Γεννήθηκα τραγουδιστής. Γεννήθηκα να μπορώ να τραγουδάω. Ήμασταν πολυμελείς οικογένεια. Οκτώ παιδιά και δυο οι γονείς μας, δέκα άτομα. Βέβαια στον δρόμο, επί Κατοχής, τα δυο αγόρια πεθάνανε, μείναμε έξι. Δύο αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Παρακαλούσα λοιπόν τον μπαμπά μου και του έλεγα «Σε παρακαλώ, θέλω μια κιθάρα. Δεν θέλω τίποτε άλλο. Μια κιθάρα.» Και μου την πήρε, παρά τις δυσκολίες.
Άρα θυμάστε τον εαυτό σας από μικρό παιδί, με μια κιθάρα
Ναι. Τα μικρά παιδιά πηγαίνανε στις αλάνες και παίζανε, εγώ καθόμουνα στο σπίτι. Γεννήθηκα στη Δραπετσώνα. Μικρά σπιτάκια, ένας τσίγκος ξεχώριζε το ένα σπίτι από το άλλο. Από την άλλη μεριά του τσίγκου ήταν μια γριά. Κάθε μέρα έπλεκε κάτι πουλοβεράκια κι εγώ έπαιζα και τραγουδούσα. Άκουγα τη γριά που μου έλεγε «Μα βρε παιδάκι μου, σταμάτα πια!» Εγώ εκεί, κάθε μέρα. Κάποια στιγμή, μετά από δυο τρεις μήνες, δεν άκουγα την γριούλα να μου παραπονιέται. Βάζω την καρέκλα, ανεβαίνω και βλέπω την γριά από πάνω. Της λέω «Γιατί δεν μιλάς;» κι απαντάει «Παίξε μας κανένα τραγουδάκι παιδί μου»
Επαγγελματικά πώς μπαίνει στη ζωή μας το τραγούδι;
Επειδή εκείνα τα χρόνια δεν είχαμε να ζήσουμε, είχαμε πολύ πείνα. Όπως τώρα. Όπως και τώρα, όπως και τότε. Πεινάει ο κόσμος… Παλιά έβλεπα μόνο τους δικούς μας, τους τσιγγάνους στα σκουπίδια και τώρα βλέπω πολλούς ανθρώπους που πάνε τα βράδια στα σκουπίδια. Δυστυχώς. Εκείνη την εποχή, ξεκίνησα με την κιθαρίτσα μου, από 11-12 χρονών, στα καμπαρέ του Πειραιά. Σε αναψυκτήρια….
Ήμουν το παιδάκι-θαύμα. Με την κιθαρίτσα έβγαζα πρόγραμμα. Μ’ έβαζαν κι έλεγα δυο τρία τραγούδια, γιατί τότε ήταν με προγράμματα. Στα 15-16 άρχισα να πηγαίνω σε όλη την Ελλάδα.
Πάω στον στρατό, απολύομαι και ξεκίνησα. Φεύγω πάντα εκτός Αθηνών. Δεν πήγαινα μέσα στην Αθήνα, γιατί είχα πόλεμο. Από όλους τους καλλιτέχνες
Λόγω καταγωγής;
Λόγω καταγωγής, λόγω ανωτερότητας, λόγω φωνής….
Κάτι έβρισκαν όμως. Γιατί δεν θα μπορούσαν να πουν λόγω φωνής.
Είχα πόλεμο. Γενικά πόλεμο
Δύσκολη αυτή η πάλη;
Πολύ. Πάρα πολύ
Είστε άνθρωπος που παλεύει; Δε το βάζει κάτω. Πάντα πάτε κόντρα ή το προσπερνάτε σαν εμπόδιο;
Ναι. Δεν μπορώ να το βάλω κάτω. Η ζωή δεν είναι να συμβιβάζεσαι με το τίποτα. Πρέπει να επιμένεις και να υπομένεις. Αν δεν το κάνεις αυτό, δεν θα καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου. Έχω πάει σε πολλές δουλειές με την κιθάρα μου.Προβλήματα, σφαλιάρες πολλές. Έκλαψα, γέλασα, πόνεσα πολύ, αλλά κάποια στιγμή γνώρισα έναν φίλο, ο οποίος με βοήθησε με τον Δημήτρη Χριστοδούλου. Τον ποιητή. Αυτός ο ποιητής ήταν η αρχή στη ζωή μου. Φτιάξαμε έναν δίσκο που λεγόταν «Ο ποιητής και ο τσιγγάνος»
Όλα άλλαξαν με ένα τραγούδι;
Ένας μουσικός τα άλλαξε όλα που είπε στον Νταλάρα πως υπάρχει ένα πολύ σοβαρό τραγούδι που βγαίνει από ένα τσιγγανάκι, το «Ντουι ντουι» του Χριστοδούλου με δικά μου λόγια και δική μου μουσική στα τσιγγάνικα, το τραγούδησε ο Νταλάρας κι έγινε πάρα πολύ γνωστή επιτυχία. Μετά το τραγούδησα κι εγώ σε video clip κι έγινε γνωστό στον κόσμο
Παρ’ όλο που σας πολεμήσανε, ο κόσμος σας αγάπησε
Ναι. Γιατί είμαι αυθεντικός. Είμαι αυτός που είμαι. Δεν είμαι δήθεν.
Δεν έχει πρόβλημα ο κόσμος που είστε Ρομά. Που έχετε αυτή την καταγωγή;
Πολλούς όχι. Στον στρατό ήμουνα και λοχίας. Αφού γεννήθηκα στην Ελλάδα… Βέβαια δεν μπορώ να πω πως δεν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα. Υπάρχουν άνθρωποι που βγαίνουν και λένε «Εγώ είμαι ρατσιστής». Αυτόν τον άνθρωπο τον δικαιολογώ, γιατί δεν κρύβεται και από πίσω καρφώνει. Μπράβο του. Αυτόν δεν τον φοβάσαι. Τους ύπουλους φοβάσαι. Από μπροστά «Σ’αγαπάω» και από πίσω στην φέρνω! Είναι φυσικό να υπάρχει ρατσισμός. Αλλά ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα πιστεύω πως δεν είναι ρατσιστής. Είναι ειλικρινής, καλός λαός, αλλά βασανισμένος, ταλαιπωρημένος, κουρασμένος, πειραγμένος από την πολιτική. Είμαστε παραπονιάρικος λαός. Βγάζω κανένα τραγούδι, καψούρικο κυρίως και γίνεται χαμός.
Μα το λαϊκό τραγούδι πλέον αγγίζει τις καρδιές. Γι’ αυτό και πάει καλά.
Παρ’ όλα που τα ΜΜΕ και τα ραδιόφωνα δεν παίζουν ελληνικά λαϊκά τραγούδια. Κάποιος μου είπε « Ξέρεις, δεν παίζουμε μπουζούκια» «Τι λες ρε φίλε;» του είπα. «Έτσι κάναμε και με τα κλαρίνο και μια γενιά ελλήνων την πετάξαμε. Τώρα θα πετάξουμε και το μπουζούκι; Είστε καλά;» Πιστεύω πως το μπουζούκι δεν θα πεθάνει ποτέ. Γιατί υπάρχουν υπάρχει καψούρα.
Καινούργιο τραγούδι;
Το έχει βγάλει τώρα η εταιρεία μου στο youtube και είναι πάρα πολύ ωράιο τραγούδι. Ομολογώ πως δεν έχει μέσα μπουζούκι που δεν θέλανε τα ραδιόφωνα. Έχει ηλεκτρική κιθάρα. Ροκοφέρνει. Μπορεί λέω και να παίξει..
Φτωχικά χρόνια τα παλιά;
Πολύ. Αλλά τότε τα χρόνια ήταν καλύτερα. Ζούσαμε πιο άνετα.
Βγάλατε λεφτά;
Ναι. Έχω βγάλει πάρα πολλά λεφτά. Δεν θυμάμαι πόσα, αλλά δεν έχω καθόλου λεφτά τώρα.
Το «Δεν θυμάμαι πόσα λεφτά έχω βγάλει» πού κολλάει;
Στην καριέρα μου έχω πάρει πάρα πολλά λεφτά, αλλά ξέρεις κάτι;
Δεν τα διαχειριστήκατε σωστά;
Όχι, όχι. Ξέρω να τα διαχειρίζομαι. Αλλά ξέρω πως υπάρχει κι ένα τέλος στη ζωή μου. Μια αρχή και ένα τέλος. Και δεν θέλω να αφήσω πίσω μου λεφτά, γιατί τα 7 παιδιά μου θα αρχίσουνε να λένε «Γιατί ρε μπαμπά δεν άφησες εφτακόσια κι άφησες τετρακόσια; Να σκοτωθούμε;» Τους μεγάλωσα, τους σπούδασα, τους σπουδάζω, να μπορούν αύριο μεθαύριο να δουλέψουν και αυτοί. Για να έχει και νόημα η ζωή τους. Γιατί αν τα βρουν όλα έτοιμα και θα με βρίζουν και θα γίνουν άλλοι άνθρωποι. Μπορεί να γίνουν και ανώμαλοι. Ξέρω κι εγώ; Πράγμα που εγώ δεν το θέλω. Βέβαια, ένα σπίτι που χρειάζεται ένας άνθρωπος, το έχω. Τα άλλα όμως δεν τα κράτησα. Δεν κράτησα λεφτά. Δεν έχω λεφτά. Να ζήσω εγώ την οικογένειά μου δεν έχω λεφτά.
Βγάζετε κάποια χρήματα από τις δουλειές σας
Αυτή τη στιγμή, όταν κάνω μια αρπαχτή, κάνω μια δουλειά, την άλλη μέρα δεν έχω. Έτυχε μέρα που πήγα και πήρα τρόφιμα από την εκκλησία για να φάω. Δεν το θεωρώ υποτιμητικό
Καθόλου, αλλά… Είστε σπάταλος; Παίρνετε σήμερα χρήματα και αύριο δεν τα έχετε; Ή απλά δεν σας αρέσει το χρήμα;
Δεν είμαι σπάταλος. Δεν μ’ αρέσει το χρήμα γιατί; Όταν παίρνουν λεφτά, δεν ξέρω από πού, πολλά, παθαίνουν μετά την αρρώστια του χρήματος. Αυτός ο άνθρωπος είναι για λύπηση. Δεν τρώει, δεν δίνει σε κανέναν, λέει δεν έχω ενώ δεν ξέρει τι έχει. Δεν τρώει, δεν κοιμάται. Δεν θέλω να γίνω έτσι. Θέλω να δώσω, να τα δώσω όλα, γιατί όταν θα πεθάνω δεν θα πάρω μαζί μου ούτε το σλιπάκι μου.
Είστε γεμάτος σαν άνθρωπος από την ζωή σας;
Έχω κάνει τα πάντα. Δεν έχω γίνει ρουφιάνος, αλλόφρονας, ανώμαλος. Έκανα τα πάντα με την καλή έννοια. Έχω δώσει- αυτό δεν έπρεπε να το λέω τώρα, αλλά συνέντευξη δίνω, πρέπει να τα πω- .Δεν αγαπώ τα λεφτά, γιατί αγαπώ τον κόσμο. Αγαπώ αυτό που βλέπω, αγαπώ τη φύση. Είμαι ωμοφάγος, αγαπώ την φύση, κι όταν βλέπω έναν συνάνθρωπο που υποφέρει που δεν έχει να φάει, δεν ζει κι έχω πέντε ή δέκα ευρώ στην τσέπη, θα του πω «Έλα εδώ φίλε μου, τι έχεις;» «Δεν έχω να πάρω γάλα στα παιδιά» Φύγαμε. Πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ τα παίρνουμε και φεύγουμε.
Εδώ και πολλά χρόνια, μόλις έβγαινα από το μαγαζί με τα λεφτά ,πρωί πρωί ,πήγαινα σε κάποια σούπερ μάρκετ που είχα κάνει σύμβαση να μου κάνουν 20-30% έκπτωση ,έπαιρνα δυο δυο τα καρότσια και πήγαινα σε μια κυρία που είναι με εφτά, με δέκα παιδιά, τα άφηνα απέξω και έφευγα. Αυτή ήταν η ικανοποίησή μου. Πήγαινα βέβαια στο σπίτι μου. Έκανα τα πάντα. Ο Θεός δεν μ’ άφησε ποτέ.
Περάσατε προβλήματα υγείας με την καρδιά σας;
Έκανα δέκα φορές χειρουργεία με την καρδιά μου και δέκα φορές έγινα καλά. Δεν πεθαίνω με τίποτα. Άλλος να ήταν στη θέση μου, θα είχε χιλιοπεθάνει. Θα είχε λιώσει εδώ και πόσα χρόνια. Δεν ζηλεύω κανέναν.
Εμείς οι ίδιοι κάνουμε τον παράδεισο κόλαση. Λάθος. Γιατί ο άλλος που δεν ξέρει τι έχει, τα κρατάει, δεν τα δίνει. Έχει τόσα δισεκατομμύρια, τόσα καράβια και προσπαθεί να πάρει άλλα τόσα. Πού θα τα πας ρε φίλε; Τι θα τα κάνεις; Θα τα πας σε άλλο κόσμο; Δηλαδή αν σου δώσω όλη, μα όλη τη γη, για σένα, για πόσα χρόνια θα την κρατήσεις; Για πενήντα; Για εκατό χρόνια; Μετά; Αφού είμαστε με ενοίκιο στη ζωή.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα φοβηθώ τον θάνατο. Δεν τον φοβάμαι γιατί υπάρχει. Όπως και η γέννηση.
Εφτά παιδιά. Αγόρια, κορίτσια;
Πέντε αγόρια και δύο κορίτσια
Με την ίδια γυναίκα ή όχι;
Δεν θα μπορούσα. Αυτό θα πρέπει να το διευκρινίσω, για να το καταλάβει ο κόσμος. Η γυναίκα μου, η κάθε γυναίκα με την οποία ξεκίνησα, δεν ήθελα να την παντρευτώ.
Είστε κατά του γάμου;
Λόγω της δουλειάς δεν γινόταν να τα έχω όλα.
Πήγαινα το πρωί στο σπίτι κι αυτή σηκωνόταν. Να ετοιμάσει το παιδί, να το πάει στο σχολείο. Εκείνη την ώρα εγώ πήγαινα να κοιμηθώ.
Όταν έλεγα στην πρώτη μου γυναίκα να μην παντρευτούμε, είμαστε καλά έτσι κι όσο πάει, ήθελε ένα παιδί για να το έχει συντροφιά. Έκανα ένα παιδί και μετά άρχισε «Όχι δεν θα πας, μα γιατί να πας; Και γιατί μυρίζεις άλλη κολόνια; Και γιατί έχεις στο πουκάμισό σου κοκκινάδι; Κάποια σε φίλησε»
Η δεύτερη το ίδιο. Της είπα «Σε παρακαλώ. Έχω τραβήξει αυτά από την πρώτη, Μην τα έχω και δεύτερη» «Μα εγώ είμαι άλλη» είπε .
Έγινε το ίδιο. Δεν καθότανε εκείνες μαζί μου. Δεν άντεχαν την δουλειά μου!
Πολλές θαυμάστριες; Κάνατε κι εσείς κουτσουκέλες;
Υπήρξαν αυτά. Αλλά ένας σοβαρός άνθρωπος κι ένας σοβαρός καλλιτέχνης, όταν έχει μια οικογένεια, πάντα κοιτάει και προσέχει την οικογένειά του. Άσχετα από τη δουλειά του.
Διάβασα πιο παλιά σε μια συνέντευξη, ότι πήρατε ένα σπίτι πολύ ωραίο και πολύ μεγάλο, το οποίο, με κάποια χρέη έχετε μπλέξει με την εφορία και τραβάτε ένα μεγάλο λούκι που ο κόσμος δεν το ξέρει. Κάνετε κοινωνική εργασία γιατί φάγατε φυλακή;
Ναι. Αυτό θα το πω, γιατί πρέπει να το πω. Είχα ένα οικόπεδο στην Αγία Βαρβάρα. Είχε μέσα ένα σπίτι με δύο δωμάτια κι εγώ ήθελα να το κάνω με πέντε, με εφτά δωμάτια. Γιατί έχω εφτά παιδιά. Το φτιάχναμε λοιπόν σιγά σιγά με τα παιδιά μου. Στην Αγία Βαρβάρα όλα τα σπίτια είναι εκτός σχεδίου.
Είναι εκτός σχεδίου. Όλα. Να φανταστείτε ο Δήμαρχος έχει φτιάξει ένα καφεστιατόριο, ένα σινεμά και τα δυο εκτός σχεδίου. Κι όλα τα σπίτια πάνω στο βουνό, είμαστε εκτός σχεδίου.
Θεώρησα κι εγώ πως μπορούσα να φτιάξω τα δωμάτια για να μένουμε. Εγώ είχα βάλει υποψήφιος με την Ν. Δημοκρατία και παλιότερα, το 1996 είχα βάλει με τον Τσοβόλα. Με τη Ν. Δημοκρατία το έκανα για να μπορέσουν να πάνε τα παιδιά τα δικά μας στο σχολείο. Εκείνα τα χρόνια, αλλά ακόμα και τώρα, να σας πάω κάτω από την γέφυρα της Νίκαιας, να πάτε να βγάλετε μερικές φωτογραφίες. Περάσανε είκοσι χρόνια κι αυτά τα παιδιά είναι ακόμα έτσι.
Πάμε στο σπίτι. Έρχεστε σε κόντρα με τον Δήμαρχο για το σπίτι
Ναι. Επειδή ο Δήμαρχος είναι του ΠΑΣΟΚ κι εγώ με την Ν. Δημοκρατία, θεωρεί λογικό να μου κάνει μηνύσεις και να τις στέλνει τέσσερα στενά μετά από μένα. Δηλαδή εγώ ήμουνα Δεληγιάννη κι αυτός έστελνε τα χαρτιά τέρμα Χίου. Δεν έπαιρνα τις κλήσεις, με ψάχνουν, με πιάνουν και με βάζουν φυλακή. Και τρελαίνομαι.
Μπήκατε δηλαδή φυλακή;
Όχι. Στο τμήμα. Δεν έχω μπει ποτέ φυλακή. Θα τρελαθώ. Θα πεθάνω. Έμεινα μια βδομάδα στο τμήμα, στο κρατητήριο, εγώ βέβαια το θεώρησα φυλακή και βγήκε ένας δικηγόρος-να σκεφτείς μου βάλανε 18 χρόνια φυλακή και 380.000 στην εφορία
Και κάνετε κοινωνικό έργο;
Κάνω κοινωφελή εργασία. Έξι χρόνια στο δήμο Π. Φαλήρου, έξι χρόνια στο δήμο Ιλίου, σε ώρες βέβαια και τώρα τα έξι χρόνια τα κάνω στην ΜΚΟ κλίμακα.
Και τι κάνετε εκεί;
Είναι κάποιοι ανήμποροι άνθρωποι και τους βοηθάω.
Θα τελειώσει ποτέ αυτό ή θα έχει και συνέχεια;
Προχθές πάλι, χωρίς να το ξέρω γιατί δε με βρίσκανε, με δικάσανε πάλι 19 μήνες και 48.000 ευρώ.
Δεν σας βρήκανε, ενώ εσείς υπάρχετε. Έχετε δώσει όλα τα στοιχεία
Βέβαια. Τώρα πάλι πρέπει να κάνω δόσεις και να κάνω πάλι κοινωφελή εργασία.
Δεν θα σταματήσετε ποτέ να κάνετε κοινωφελή εργασία
Πιστεύω ότι τώρα θα είναι η τελευταία. Η ειρωνεία είναι ότι η Ν. Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μετά βρεθήκανε και κυβερνήσανε μαζί την Ελλάδα. Και εγώ ακόμα το πληρώνω.
Έχω πάει με πολλά κόμματα, όλοι είναι ίδιοι. Κάποιος μου είπε να κάνω δικό μου κόμμα και θα το κάνω. Αυτό είναι είδηση
Θα την αλλάζατε την καταγωγή σας για κάτι άλλο;
Όχι. Ο Θεός με έστειλε έτσι. Ότι πει ο Θεούλης
Θέλω να μου πείτε αν τώρα σκέφτεστε ακόμα ένα γάμο ή κάτι καινούργιο με έρωτα στη ζωή σας
Όχι, γιατί νομίζω ότι έχω κάνει τον κύκλο μου.
Είστε και παππούς;
Όχι. Είπα πως αν μου κάνουν ένα εγγονάκι και με πει παππού, εγώ θα το σφάξω! Εμένα ρε κωλόπαιδο παππού; Θα τις αρπάξει (γέλια)
Τι άλλο να περιμένουμε από σας δηλαδή;
Το καλό σε μένα είναι ότι γεννάω τραγούδια, γράφω τραγούδια, πιστεύω ότι επειδή πια δεν υπάρχουν καλλιτέχνες στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν τραγουδιστές, φωνές όπως Αγγελόπουλος, Καζαντζίδης, Διονυσίου, Γαβαλάς κι άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν θα ξαναβγούν. Υπάρχουν τραγουδιστές που θα μπορούσα να γράψω μερικά τραγούδια και να τους τα δώσω .
Θέλω να γράψω ένα τραγούδι και να το πούμε μαζί με τον Κώστα Χατζή. Είναι μια σκέψη δική μου. Το γράφω το τραγούδι, το ετοιμάζω, ήδη είμαι στα πρώτα σκαριά
Φωτογραφίες Γιάννης Γκογκόπουλος
