Πάρης Σκαρτσολιάς: Μιλά για το πιο μεγάλο «χαστούκι» της ζωής – «Είναι πληγή που δεν κλείνει»
Συγκινεί ο Πάρης Σκαρτσολιάς ο οποίος μίλησε για τον θάνατο του πατέρα του πριν από τέσσερα χρόνια, περιγράφοντας τον τρόπο που κατάφερε να διαχειριστεί αυτή την απώλεια.
«Προς το παρόν, το πιο μεγάλο “χαστούκι” της ζωής ήταν ο θάνατος του πατέρα μου, είναι πληγή που δεν κλείνει. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, το διαχειρίζεσαι, μαθαίνεις να ζεις με αυτό, προσαρμόζεσαι. Όταν “έφυγε” ο πατέρας μου, έπαιζα στο θέατρο. Έπαιξα κανονικά, το θέατρο λειτουργεί λυτρωτικά. Έτσι νιώθω», εξομολογείται ο Πάρης Σκαρτσολιάς στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και προσθέτει:
«Από την άλλη, αν θέλεις να μιλήσουμε με την ψυχρή λογική, κανένας από τους θεατές που έχει πληρώσει εισιτήριο δεν ενδιαφέρεται για το αν σου έχει συμβεί κάτι. Κι εσύ πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Οπότε κάνεις την καρδιά σου πέτρα κι ανεβαίνεις στη σκηνή».
Τι είναι αυτό που σου έρχεται πρώτο στο μυαλό από τον πατέρα σου και το θυμάσαι πολύ έντονα;
«Πολλά, θα εστιάσω όμως στα εξής. Το 2015 που δούλευα στο θέατρο και στην τηλεόραση δεν είχα πάει σε δραματική σχολή. Το ’14 ήμουν στη “Βεάκη” και την παράτησα. Στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης μπήκα το ’16. Όμως, από το ’15 δούλευα πολύ στο θέατρο και στην τηλεόραση και είχα κλείσει και για την επόμενη σεζόν.
Τότε μου είχε πει ο πατέρας μου: θέλεις να είσαι ηθοποιός για τα επόμενα 5 ή για τα επόμενα 50 χρόνια; “Για τα επόμενα 50”, του απάντησα. “Ωραία, για να γίνει αυτό, στρώσου, διάβασε και πήγαινε σε δραματική σχολή”, μου είπε. Έτσι κι έκανα. Και τελικά μπορώ να σου πω τώρα, έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια, ότι ήταν η καλύτερη επιλογή που έχω κάνει στη ζωή μου για πολλούς λόγους», αναφέρει ο ηθοποιός.
«Το δεύτερο είναι ότι με έμαθε να παλεύω πάντα για τους άλλους και να μην περιορίζομαι στον εαυτό μου. Ο πατέρας μου ήταν αλτρουιστής, ένας υπέροχος πατέρας και άνθρωπος με υψηλές αξίες και ιδανικά. Είχαμε πολύ δεμένη σχέση πατέρα-γιου», είπε ο Πάρης Σκαρτσολιάς.
Μετά τον θάνατο του πατέρα σου χρειάστηκε να πας σε ψυχολόγο;
Δεν πήγα εκείνη την εποχή, είχα πάει νωρίτερα. Με βοήθησε πολύ. Μετά σταμάτησα αλλά σκέφτομαι να αρχίσω ξανά τις συνεδρίες.