Χριστόφορος Παπακαλιάτης: ”Ο έρωτας είναι τόσο γοητευτικός που το μυαλό αδυνατεί να τον ελέγξει”

Πριν περίπου ένα μήνα έγινε η πρεμιέρα του ”Αν” στη Νέα Υόρκη με πολύ μεγάλη επιτυχία και με περισσότερη προσέλευση απ’ ότι περιμένατε.. Πως σας αντιμετώπισαν οι Έλληνες του εξωτερικού;

Με ενδιαφέρον και ιδιαίτερη συγκίνηση. Στο εξωτερικό, οι Έλληνες είναι ευαισθητοποιημένοι με ότι παράγεται στην Ελλάδα. Αντιμετωπίζουν πολύ θετικά και ευγενικά κάτι ελληνικό και το κυριότερο είναι ότι το σέβονται. Είναι καθαροί και όχι διαβρωμένοι από τη ρουτίνα και τη μιζέρια μιας κακής ελληνικής πραγματικότητας. Εξού κι είναι τόσο ευαισθητοποιημένοι και ευτυχισμένοι όταν βλέπουν κάτι που παράγεται στην Ελλάδα.

Όταν ξεκινήσατε να γράφετε το σενάριο της ταινίας, τι ήταν αυτό που περιμένατε;

Δεν περίμενα, ήλπιζα. Ήλπιζα να πάει τόσο καλά, ώστε να μου καλλιεργήσει το έδαφος για την επόμενη. Αυτό σαν στρατηγική γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά μου που δεν περίμενε, ούτε ήλπιζε σε κάτι. Απλά ήθελα να πω μία ιστορία στο σινεμά για την οποία δούλεψα πολύ σκληρά. Κι αυτή η ιστορία έτυχε να αρέσει.

Πιστεύετε σε αυτό που λέμε ”είναι γραφτό”;

Πιστεύω όταν με βολεύει. Κυρίως πιστεύω όταν βαριέμαι να δουλέψω.  Στο παρελθόν πίστευα στη μοίρα όταν έχανα κάτι κι αυτό επειδή ήμουν πολύ εγωιστής για να αναλάβω τις ευθύνες μου. Ο πόνος όταν αποχωρίζεσαι κάτι που αγαπάς, σου απορυθμίζει όλο το σύστημα σκέψης. Μεγαλώνοντας όμως γίνομαι πιο πραγματιστής.

Τελικά μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή μας ή ότι είναι να γίνει θα γίνει;

Εννοείται πως μπορούμε. Στο βαθμό που φτάνει ο χαρακτήρας μας, το μυαλό μας και η παιδεία μας. Νομίζω πως η μοίρα, είναι ο χαρακτήρας του καθενός. Έχω πιστέψει πολύ στη μοίρα και είμαι σίγουρος πως εν μέρει εξακολουθώ να πιστεύω. Όμως όταν θέλω κάτι πολύ δεν περιμένω να μου έρθει.

Από που εμπνέεστε τους χαρακτήρες σας;

Από όλα όσα ζω ή θα ήθελα να ζήσω. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Φυσικά όμως κι επηρεάζομαι από την πραγματικότητα. Ειδικά όταν αυτή δεν μου αρέσει.

Άκουσα σε ένα απόσπασμα που μιλάγατε για το δίπολο έρωτα και μοναξιά. Κατά πόσο αυτές οι έννοιες συνδέονται μεταξύ τους;

Είναι δύο ακραίες φαινομενικά έννοιες που στο βάθος όμως ενώνονται. Και ενίοτε η μία έχει ανάγκη την άλλη. Δεν είναι τόσο διαχωρισμένες όσο η κοινωνία τις επιβάλλει. Πόσα ζευγάρια υποτίθεται ότι είναι μαζί και εν τέλει είναι τόσο μόνοι τους; Εγώ το ”μαζί” το έχω κάπως αλλιώς στο μυαλό μου, αν και δεν έχω ακόμα καταφέρει να το βρω και να το διατηρήσω.

Όλα σας τα έργα έχουν ως άξονα τον έρωτα. Τι είναι έρωτας για εσάς και τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Με έχουν ρωτήσει πάρα πολλές φορές το ίδιο πράγμα και πάντα απαντούσα με σιγουριά ότι είναι κάτι καθοριστικό, σαρωτικό και καταλυτικό. Τελευταία έχω αρχίζει και πιστεύω πως δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι ο έρωτας για μένα. Ίσως είναι μία ιδέα που σωματοποιείται και την έχω ανάγκη προκειμένου να γράψω. Ίσως είναι μία ακραία κατάσταση που στη διάρκειά της σαρώνει κάθε μιζέρια της πραγματικής ζωής. Μία υπενθύμιση ότι είσαι ζωντανός. Υπερτιμημένος εν τέλει αλλά τόσο γοητευτικός που το μυαλό αδυνατεί να τον ελέγξει. Εξού και διαχρονικός…

Πριν από λίγο διάστημα, πραγματοποιήσατε μία επίσκεψη στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου προβλήθηκε η ταινία ”Αν” σε τμήμα της ψυχιατρικής πτέρυγας αλλά και στις γυναικείες φυλακές με την προτροπή της ”Επάνοδος”. Σίγουρα θα πρέπει να ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία..

Όντως ήταν μοναδική εμπειρία. Κατάλαβα ότι αν πεις μία ιστορία αληθινά, τότε δεν περιορίζεται ούτε από κάγκελα ούτε από σύνορα...

Τι ήταν αυτό που σας έκανε περισσότερη εντύπωση; Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των κρατουμένων;

Μετά το τέλος της προβολής ακολούθησε μία συζήτηση με τους κρατούμενους, όπως συνηθίζεται σε ειδικές προβολές της ταινίας. Το μαγικό ήταν ότι οι αντιδράσεις, οι ερωτήσεις και οι παρατηρήσεις τους ήταν ακριβώς οι ίδιες με αυτές που έγιναν από ανθρώπους σε προβολές εκτός φυλακών. Αυτό για μένα ήταν αποκαλυπτικό! Δεν περίμενα ότι θα ήταν έτσι τα πράγματα.

Γνώρισα ανθρώπους εκεί μέσα που ίσως ο εγκλεισμός τους δεν παρέχει κανένα καλό στην κοινωνία. Είναι αναίτιος και χωρίς αποτέλεσμα. Ανθρώπους σαν κι εσάς και σαν κι εμένα που απλώς βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Και φυσικά έμεινα έκπληκτος όταν είδα πόσο εξαιρετική δουλειά έχει κάνει το ΚΕΘΕΑ στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Η ταινία πλέον κυκλοφορεί σε DVD προς ενοικίαση και πώληση. Τι περιλαμβάνει;

Περιλαμβάνει 30 λεπτά έξτρα υλικό από σκηνές που δεν προβλήθηκαν στον κινηματογράφο. Σαν σκηνοθέτης αναγκάστηκα να τις αφήσω εκτός, για πρακτικούς λόγους αφήγησης και χρόνου. Αν μου δινόταν τώρα μία δεύτερη ευκαιρία και είχα χρόνο, θα έβρισκα τρόπο να τις εντάξω μέσα στην ταινία, γιατί τις αγαπάω πολύ. Είναι σκηνές λόγου, βιντεοκλίπ με μουσική και αφηγήσεις από τον Αντωνάκη και την Ελενίτσα που δεν χώρεσαν να μπουν στην ταινία όσο θα ήθελα. Φυσικά περιλαμβάνει πολλά backstages, γυρίσματα από διάφορες σκηνές, αστεία και συνεντεύξεις από όλους τους πρωταγωνιστές.

Τι έχει το πρόγραμμα σας στη συνέχεια;

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει προβολές της ταινίας σε φεστιβάλ στην Αμερική. Στις 19 Μαΐου θα παραβρεθώ στο 10ο San Francisco Greek Film Festival και στις 25 Μαΐου στο Λος Άντζελες όπου θα προβληθεί η ταινία στο Chinese Theatre στα πλαίσια των Gabby Awards.

Έχετε ξεκινήσει να γράφετε το σενάριο της επόμενής σας ταινίας;

Έχω ξεκινήσει και μέσα στον επόμενο μήνα, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, θα ήθελα να τελειώσω την πρώτη γραφή του σεναρίου. Κι από Σεπτέμβριο να ξεκινήσω την προετοιμασία της ταινίας.

Θα μπορούσε ένα σενάριο στα Αγγλικά να σας βοηθήσει για μία διεθνή καριέρα;

Για μία διεθνή καριέρα δεν ξέρω… Όμως είναι πολύ ενδιαφέρον ένα σενάριο να είναι δίγλωσσο, αν κι εφόσον η πλοκή του το επιβάλλει. Με αυτό τον τρόπο, θα είναι πιο εύκολα προσβάσιμες οι αγορές του εξωτερικού, άρα κατ’ επέκταση και η χώρα μας θα έχει μεγαλύτερη προβολή. Κάτι ανάλογο θα είναι και το επόμενό μου σενάριο. Φυσικά, μιλάμε πάντα για μία ιστορία γυρισμένη στην Ελλάδα.

”Αν” ο Χριστόφορος γύρναγε το χρόνο πίσω, ποια στιγμή θα ξαναζούσε;

Το μυαλό μου δεν πηγαίνει σε κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο σε γυρίσματα που είχα περάσει πολύ καλά, σε ταξίδια και σε έρωτες που με έκαναν ευτυχισμένο.