Μόνικα Μπελούτσι: Είμαι αρκετά μεγάλη για να είμαι το κορίτσι του Τζέιμς Μποντ

Είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το χρόνο, δεν απορρίπτει το ενδεχόμενο της εγκατάλειψης της ηθοποιίας μετά από δέκα χρόνια, και δηλώνει γυναίκα και όχι κορίτσι του Τζέιμς Μποντ. Η Μόνικα Μπελούτσι κάνει τη διαφορά στο Spectre του Σαμ Μέντες, που θα κυκλοφορήσει στις 12 Νοεμβρίου στις ελληνικές αίθουσες, με τον Ντάνιελ Κρεγκ.

Χαρακτήρισε «επαναστατική» την επιλογή του προσώπου της πλάι στον Τζέιμς Μποντ, σε μια περίοδο που οι φωνές περί διακρίσεων σε βάρος των γυναικών έχουν φουντώσει στο Χόλιγουντ. Η κίνηση αυτή φτάνει και λίγους μήνες μετά τις δηλώσεις της Μάγκι Τζίλενχαλ η οποία μίλησε ανοιχτά για το ρατσισμό με τον οποίο ήρθε αντιμέτωπη λόγω της ηλικίας της. «Είμαι 37 χρονών και πρόσφατα μου είπαν ότι είμαι πολύ μεγάλη για να παίξω την ερωμένη ενός 55χρονου», είχε πει συγκεκριμένα.

Μιλώντας για τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα που προκάλεσε η συμμετοχή της στο «Spectre», η Μπελούτσι σημείωσε στον Guardian ότι αυτό συνέβη γιατί «ζούμε σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Οι άντρες κατέχουν την εξουσία σε όλα τα επίπεδα: Στη δημοσιογραφία, στην ηθοποιία, στη σκηνοθεσία, στις τράπεζες, στην οικονομία, στα σχολεία. Όλοι οι νόμοι θεσπίζονται από άντρες. Θεωρούν πως όταν οι γυναίκες δεν μπορούν να δημιουργήσουν πια είναι μεγάλες. Αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί ακόμα και τότε οι γυναίκες είναι καταπληκτικές. Γι’αυτό πιστεύω ότι η επιλογή του Σαμ Μέντες να επιλέξει εμένα ήταν επαναστατική».

Σχολιάζοντας τα ισχύοντα δεδομένα στην κινηματογραφική βιομηχανία η Μπελούτσι επισήμανε: «Δεν γνωρίζω καλά το Χόλιγουντ, ούτε έχω ζήσει στο Λος Άντζελες ή στη Νέα Υόρκη. Διαπιστώνω όμως, πως στο Παρίσι όπου κατοικώ ηθοποιοί όπως οι Κατρίν Ντενέβ, Ιζαμπέλ Υπέρ και Σαρλότ Ράμπλινγκ, έχουν την ευκαιρία να ερμηνεύσουν σέξι ρόλους ακόμη κι εάν δεν είναι 20 ετών».

Με διάθεση αυτοσαρκασμού και καταρρίπτοντας, με τον τρόπο της, το μύθο γύρω από τις γυναίκες που στέκονται πλάι στον πράκτορα 007, είπε: «Δεν μπορώ να πω πως είμαι κορίτσι του Τζέιμς Μποντ καθώς είμαι αρκετά ώριμη για να λέγομαι έτσι. Θα έλεγα κυρία ή γυναίκα του Μποντ. Είμαι όμως περήφανη γι’αυτή τη θέση γιατί ο Μποντ είναι ο πιο υπέροχος άντρας. Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υφίσταται».

Aναφερόμενη στην ταινία «Ville-Marie» στην οποία παίζει και που προβλήθηκε στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο, σε σκηνοθεσία Guy Εdoin, είπε: «Η γυναίκα που υποδύομαι έχει τόσα προβλήματα. Την επαγγελματική της ιδιότητα ως ηθοποιός τη χρησιμοποιεί όπως κάνει ένας στρατιώτης για να προστατέψει τον εαυτό του με όπλο. Στις δημόσιες εμφανίσεις της οι άνθρωποι που τη συναντούν δεν ενδιαφέρονται για το ποια πραγματικά είναι». Συγκρίνοντας τον εαυτό της με την πρωταγωνίστρια της ταινίας δεν εντόπισε κοινά σημεία, εκείνο που επισήμανε όμως είναι ότι δεν γνωρίζει γιατί είναι ηθοποιός.

«Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον συνήθιζε να λέει: ”Μια ηθοποιός είναι παραπάνω από γυναίκα, ενώ ένας ηθοποιός είναι λιγότερος από έναν άντρα”. Μέχρι τώρα η υποκριτική είναι κάτι που χρειάζομαι, μαθαίνω πράγματα για τον εαυτό μου. Ίσως σε 10 χρόνια πάψω να είμαι ηθοποιός». Χαρακτηρίζοντας ριψοκίνδυνη τη δουλειά του ηθοποιού, είπε ότι βασικό εργαλείο είναι το σώμα της, όπως απαιτεί ο χώρος. Μπαίνοντας στα «χωράφια» της προσωπική της ζωής, ανέφερε ότι η σχέση με τις κόρες της «είναι πολύ όμορφη», εάν όμως είχε γιο η κατάσταση θα ήταν πιο δύσκολη. Μπορεί, όμως, όπως είπε, να αντιληφθεί τον πόνο που αισθάνεται μια μητέρα όταν δεν έχει καλή σχέση με το γιο της.

Ανέφερε ακόμη ότι ήταν πολύ ντροπαλή μικρή και πως άρχισε να αποβάλλει τη συστολή όταν άλλαζε προς το καλύτερο η εξωτερική της εμφάνιση και την προσέγγιζε κόσμος. «Υπάρχει όμως μια φάση της ζωής σου που η ομορφιά της νεότητας φεύγει. Ακόμα κι εάν λέτε πως είμαι όμορφη, δεν είμαι 20 χρονών αλλά 50. Είναι η στιγμή εκείνη  που καλείσαι να έρθεις αντιμέτωπη με το χρόνο, κι είμαι έτοιμη γι’αυτό».