Μιχάλης Χατζηγιάννης: «Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία αλλά είναι και δοκιμασία – Έφτασα ένα βήμα πριν το burn out»
Στη διαδικτυακή εκπομπή του Σπήλιου Φλώρου με τίτλο «Δεν Παίζει Άγχος» στο YouTube φιλοξενήθηκε αυτή την εβδομάδα ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Ο γνωστός τραγουδιστής έκανε έναν απολογισμό για την έως τώρα πορεία του στον χώρο της μουσικής, εξιστορώντας τις εύκολες και δύσκολες στιγμές που πέρασε από την πρώτη του επιτυχία στα 19 μέχρι σήμερα.
«Ευλογία αλλά και δοκιμασία»
«Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία αλλά είναι και δοκιμασία. Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δεν βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη θυμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπαίουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή, γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος είναι όλο και πιο πάνω.
Δεν το λέω ως το ιδανικό αυτό, απλά όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε. Πόσω μάλλον όταν είσαι ένα παιδί, όπως εγώ, που ξεκίνησα πολύ νωρίς, στα 19 μου. Αν βάλω και τη μουσική μου δραστηριότητα στην Κύπρο που ήταν έντονη και δισκογραφικά – αυτή αποτέλεσε και εφαλτήριο για να έρθω στην Ελλάδα – ε, ένα παιδί στα 19-20 το να ζει αυτό το τρελό πανηγύρι, δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το τιθασεύσει», εξομολογείται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
«Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία και με βοηθούσε να το φρενάρω. Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη. Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου το ζούσαν με τρέλα αλλά εγώ το διασκέδαζα, γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες», συμπληρώνει.
«Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό»
«Να δεχτώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει και αυτή η κοινότητα σε πολύ μικρότερο βαθμό αλλά για μένα σημασία είχε μόνο να βγω στη σκηνή και να τραγουδήσω. Ποιο παιδί έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά, να βιοπορίζεται από αυτό, να είναι τόσο ανεξάρτητο; Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό», παραδέχεται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
«Όπως ήρθαν τα καλά, κάποια στιγμή ξεκίνησαν να έρχονται και τα κακά. Δεν τα προκάλεσα εγώ. Νομίζω ότι από τη φύση μου έχω έναν μηχανισμό που δεν με αφήνει να πέσω. Το θέμα δεν είναι να μην πέσεις αλλά να μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Στη δική μου ζωή υπήρχε πάντα ένα φως, η μουσική, που στη ζωή με έβαζε σε ένα όμορφο συννεφάκι και με ξεκούραζε για λίγο στα δύσκολα. Όταν πέφτω όμως, ξανασηκώνομαι και γίνομαι δυο φορές πιο διεκδικητικός», περιγράφει σε άλλο σημείο της κουβέντας.
«Το 2011-12 έφτασα ένα βήμα πριν το burn out. Είχε προηγηθεί μια 12ετια που ήμουν συνέχεια σε τουρ, 100αδες συναυλίες, όλα. Όταν είσαι καλλιτέχνης, δεν πρέπει να φτάσεις να καείς. Είναι σημαντικό να κρατήσεις την οργανική σου κατάσταση και τον ψυχισμό σου σε ένα επίπεδο που να μπορεί να αναπλαθεί», εξομολογείται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.