Μαζί με το Πάσχα έρχεται και η μελαγχολία

Οι εορτές του Πάσχα  οικουμενικά συνδέονται στο μυαλό μας με εικόνες οικογενειακής θαλπωρής εγγύτητας, κοινωνικής και υλικής ευδαιμονίας και συναισθηματικού μοιράσματος. Η επιτακτικότητα μιας αυτονόητης δυνατότητας να αντλείς χαρά από τις εορτές και να νιώθεις υποχρεωτικά πλήρης και ευτυχισμένος δεν είναι πάντα ούτε για όλους ένα ρεαλιστικό σενάριο.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συμμετάσχουν στο εορταστικό γίγνεσθαι, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι χωρισμένοι, οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, εκείνοι που ζουν μόνοι δίχως να το έχουν επιλεξει. οι ασθενείς, οι υγιείς που δεν μπορούν να πάρουν χαρά από τη ζωή τους είναι περισσότερο ευάλωτοι στη μελαγχολία των εορτών, μια κατάσταση που βιώνουν μέσα τους σαν μια ακόμα απώλεια.

Είναι οι μέρες εκείνες που σου θυμίζουν ότι δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος ακόμα κι αν το 0ες. Η πίεση να ανταποκριθείς σε ένα ρόλο, εκείνον του «απλά ευτυχισμένου», μπορεί να σε κάνει να πέσεις στα πλοκάμια της θλίψης. Λεν είναι ψυχική νόσος, είναι μια περιστασιακή ψυχική φόρτιση η οποία κορυφωνεται σε ένταση πριν και κατά τη διάρκεια των εορτών και εκλείπει μετά το τέλος τους. Εμφάνιζεται με μια αδυναμία να νιώσεις χαρά από οικογενειακές τελετουργίες, με άγχος, αίσθημα ενοχής, τάση για κλάμα.

Tι μπορεί να κάνει κάποιος αν τα συμπτώματα της μελαγχολίας επιμένουν και μετά τι γιορτές;

Οι ψυχολογικά και οικονομικά ευάλωτες ομάδες μπορούν να βοηθηθούν με το να μην πιέζονται να νιώσουν ευτυχία -κατά τις περιόδους των εορτών. Θα είναι ψυχικά ωφέλιμο μετά το τέλος των εορτών να επενδύσουν στην επαφή τους με του; αγαπημένους τους ανθρώπους, να αφεθούν στις επιθυμίες του; και να ξεφύγουν από τα κανονιστικά πρέπα και τους καταπιεστικούς κανόνες της καθημερινότητας, να έρθουν σε επαφη με τον εσωτερικό τους κόσμο προκειμένου να δυναμώσουν ψυχολογικά. Εάν όμως η ποιότητα της καθημερινότητας αρχίζει και βάλλεται από τη μελαγχολία και το άτομο νιώθεΐ ανίκανο να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωης του και να αντλήσει έστω μια στοιχειώδη ικανοποίηση απο αυτή, τότε η επίσκεψη σε ψυχολόγο κρίνεται απαραίτητη.

πηγή boro.gr