Κατερίνα Γιατζόγλου: «Μικρή ήμουν τερατογέννημα, ένα ασχημόπαπο, κοκαλιάρα»
Η Κατερίνα Γιατζόγλου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της Αθηναΐδας Νέγκα «Καλύτερα Αργά» στο Action 24 και μίλησε ανοιχτά για την εικόνα της, τη γυμναστική, τις πλαστικές επεμβάσεις, αλλά και για τα παιδικά της χρόνια, όταν – όπως είπε – ένιωθε το «ασχημόπαπο» της οικογένειας.
Αναφερόμενη στην εικόνα της και στη σχέση της με το σώμα της, η γνωστή συγγραφέας και παρουσιάστρια τόνισε: «Είναι ωραίο να γυμνάζεις το σώμα σου. Το σώμα είναι το όχημά μας. Εγώ δεν γυμνάζομαι για να έχω ένα σώμα αψεγάδιαστο, γυμνάζομαι για να γλιτώνω λεφτά στον ψυχίατρο. Όταν βγαίνω από το γυμναστήριο ή όταν κατεβαίνω από τα βουνά, έχω πεντακόσιες ιδέες και εκατό σαρωτικές κινήσεις να κάνω».
Η ίδια αναφέρθηκε και στις πλαστικές επεμβάσεις, σημειώνοντας: «Δεν είμαι υπέρ της παραμόρφωσης, του να γίνεις κάτι άλλο. Το να κάνεις κάποια επεμβατικά είναι ωραίο, γιατί δεν είναι; Αυτό που θεωρώ εμμονή είναι το να γυρνάς τριάντα χρόνια πίσω. Είναι ένα φαινόμενο της εποχής. Είμαι 65 χρόνων και δεν έχω κάνει lifting».
Στη διάρκεια της συζήτησης, η Κατερίνα Γιατζόγλου αποκάλυψε και άγνωστες πτυχές από τα παιδικά της χρόνια, εξηγώντας πως τότε θεωρούσε τον εαυτό της «ασχημόπαπο». Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Μόνο πρόβλημα ήταν η ομορφιά για μένα. Κατ’ αρχάς, γιατί πρέπει να αποδείξεις ότι ένα όμορφο κεφάλι κάτι έχει μέσα. Πρέπει να το αποδείξεις διπλά και τριπλά από μια άλλη γυναίκα. Βέβαια, και υπάρχει προκατάληψη».
Περιέγραψε πως στην εφηβεία της αισθανόταν άσχημη: «Το ΄χω γράψει σε βιβλίο και το γράφω πολλές φορές σαν πρόλογο σε διάφορα που γράφω, ότι εγώ ήμουν τερατογέννημα! Δηλαδή, αλήθεια, μέχρι τα 13–14 μου χρόνια ήμουν ένα ασχημόπαπο. Ήμουν πάρα πολύ λίγα κιλά, κοκαλιάρα. Μου έκοβαν τα μαλλιά πάρα πολύ κοντά και ήμουν ένα κοριτσάκι που νόμιζαν ότι είναι αγοράκι. Είχα πολύ λεπτή τρίχα, όπως έχω και σήμερα, αλλά δεν είχα πολλά μαλλιά και με έχουν κουρέψει μέχρι και με την ψιλή για να δυναμώσει το μαλλί».
Συνεχίζοντας, πρόσθεσε: «Μέχρι τα 10 ή τα 12 μου, είχα κοντά μαλλιά αγορέ. Ο αδελφός μου ήταν ένας κούκλος, καλλονός, πάρα πολύ ωραίος, οπότε εγώ ήμουν το πρόβλημα της ιστορίας που δεν ασχολιόταν κανείς. “Έχουμε και ένα άσχημο παιδί”, δηλαδή. Επειδή όμως ήμουν πολύ δραστήρια, έκλεβα λίγο την παράσταση από τις δραστηριότητες».