Good Job Nicky: Μου κόβονται τα πόδια, μούδιασαν τα άκρα μου, δεν ήξερα πού ήμουν
Στο podcast της Άννας Μαρίας Βέλλη στο Youtube έδωσε συνέντευξη ο Good Job Nicky. Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, ο γνωστός καλλιτέχνης μίλησε και για τις κρίσεις πανικού που αντιμετώπισε, αλλά και για το σοβαρό θέμα που πέρασε με την υγεία του.
Μιλώντας για τις κρίσεις πανικού, ο γνωστός καλλιτέχνης ανέφερε: «Η ψευδοδυσφαγία δεν είναι αυτοάνοσο. Υπάρχει η δυσφαγία και η ψευδοδυσφαγία, η διαφορά τους είναι ότι το δεύτερο είναι εγκεφαλικό. Είναι στο κεφάλι σου. Τα συμπτώματα και των δύο είναι ακριβώς τα ίδια. Νιώθω ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των κρίσεων πανικού είναι ένα καλό υποστηρικτικό περιβάλλον, να έχεις άτομα που σε αγαπάνε και σε σέβονται δίπλα σου. Όχι όμως σε ακραίο βαθμό».
«Το δεύτερο είναι να εκθέσεις σταδιακά τον εαυτό σου στους φόβους που έχεις, ώστε να τους συνηθίσεις και να τους απομυθοποιήσεις και το τρίτο για μένα είναι το για ποιον λόγο είναι εκεί η κρίση πανικού. Γιατί κάτι προσπαθεί να σου πει ο οργανισμός σου, ζητάει κάποια αλλαγή. Οι φοβίες μέσω των κρίσεων δεν είναι απαραίτητα και ο λόγος που τις παθαίνεις. Όταν κοιτάξεις τον εαυτό σου κατάματα και αρχίσεις και συζητάς λίγο, χωρίς εγωισμούς όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς τόσο πιο γρήγορα λειτουργεί ως πυξίδα η κρίση πανικού», πρόσθεσε.
«Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε»
Στη συνέχεια είπε: «Ξεκίνησε από μικρή ηλικία, είχα βαριές αλλεργίες. Πάθαινα και αναφυλαξίες! Είναι μια αλλεργία που δεν θα ήθελα να την πω, είναι σπάνια. Ευτυχώς πέρασε. Μου βγήκε στα 13 μου και με ταλαιπώρησε από την εφηβεία μέχρι τις αρχές της ενηλικίωσης. Έχω πάθει τρεις αναφυλαξίες στη ζωή μου και ήταν ο φόβος μου. Με συμμάζεψαν, είχα μεγάλη άγνοια κινδύνου και έκανα ασταμάτητα βλακείες. Αλλά αυτό κάπως μου έβαλε φρένο. Αυτή είναι η ρίζα!».
Ακόμα, ο Good Job Nicky περιέγραψε: «Γυρνούσα από ένα σπίτι, ήμουν στο αυτοκίνητο στην Αττική Οδό, είχε φώτα. Οδηγώ, το αμάξι κάνει υπερβολικό θόρυβο και κάθομαι και σκέφτομαι “Θα πεθάνεις”. Μετά μου καρφώθηκε η σκέψη “Να πάθεις κανένα αλλεργικό σοκ”. Μου κόβονται τα πόδια, μούδιασαν τα άκρα μου. Δεν ήξερα που ήμουν. Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε. Ήταν η πρώτη φορά που αναγνώρισα ότι ήταν κρίση πανικού. Ήμουν πολύ μακριά από το σπίτι και φώναζα στον εαυτό μου “Αν είναι να πεθάνεις, θα φτάσεις σπίτι σου πρώτα και μετά ψόφα!”».