Δημήτρης Καπετανάκος: «Δεν καθίσαμε ποτέ σαν οικογένεια όλοι μαζί να φάμε, πάντα κάποιος έλειπε»
«Είμαι πολύ ντροπαλός, δε μου είναι εύκολο να δίνω συνεντεύξεις. Είναι ένα κομμάτι που δεν το έχω δουλέψει με τον εαυτό μου. Νιώθω αμήχανα όταν πρέπει να μιλήσω σε μια συνέντευξη εκτός πλαισίου της δουλειάς μου. Είμαι πολύ ντροπαλός στη ζωή μου, ακόμα και πάνω στη σκηνή. Δεν θέλω ποτέ να νιώσω άνετος με τον εαυτό μου. Όλο αυτό με κρατά σε εγρήγορση», εξομολογείται ο ηθοποιός, Δημήτρης Καπετανάκος.
«Η οικογένειά μου είχε piano bar restaurant, δεν είχαν πού να με αφήσουν και με έπαιρναν μαζί τους με το πορτ μπεμπέ. Μέχρι τα δεκαοκτώ μου χρόνια δούλευα στο piano bar, καθάριζα και σέρβιρα τον κόσμο. Το οικογενειακό μαγαζί εστίασης που είχαμε ήταν μεγάλη σκλαβιά. Δεν καθίσαμε ποτέ σαν οικογένεια όλοι μαζί να φάμε, πάντα κάποιος έλειπε», παραδέχεται αμέσως μετά με χαρακτηριστική ειλικρίνεια.
«Για δέκα χρόνια, παράλληλα με τη δραματική σχολή, κάθε πρωί ξεφόρτωνα φορτηγά. Συνάντησα τυχαία μια φίλη μου στον δρόμο και μου είπε να πάω στη δραματική σχολή που φοιτούσε. Άφησα την προετοιμασία που έκανα για να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών, για να ασχοληθώ με την υποκριτική», αφηγείται ο Δημήτρης Καπετανάκος.
Μάλιστα, δεν διστάζει να αναφέρει: «Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές μήπως δεν κάνω για τη δουλειά του ηθοποιού, ακόμα το πιστεύω. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να παρατήσω την υποκριτική, αλλά πάντα κάτι γινόταν και ερχόταν μια νέα δουλειά. Ένιωσα πολλές φορές ότι οι δυνατότητές μου στην υποκριτική ήταν περιορισμένες».