Dancing with the…trash!

28/03/2011

Πάλι δεν πιστεύαμε στα ματάκια μας, πάλι κάναμε όλες τις σωστές ρυθμίσεις στη ρημαδοτηλεόρασή μας, πάλι βάλαμε τα γυαλιά μας ανάποδα μπας και…αλλά τίποτα!

Δεύτερη Κυριακή και το αποτέλεσμα ίδιο! Αφού έχω αρχίσει πλέον να πιστεύω πως έχω χρονοκαθυστέρηση σαν άνθρωπος κι ότι το καρναβάλι φέτος θα συμπέσει με το Πάσχα! Δε θα ψήσουμε το κλασικό κακόμοιρο αρνάκι φέτος, δε θα αγοράσουμε λαμπάδα ούτε θα φάμε εκείνο το αγαπημένο τσουρεκάκι από τα χέρια της γιαγιάς. Φέτος το γλέντι θα είναι πιο Ρίο Ντε Τζανέιρο σου λέει, με όλα τα εγχώρια σελεμπρίτια ντυμένα κοτοπουλάκια, να χοροπηδάνε έξω στο προαύλιο της εκκλησίας την ώρα που ο παπάς θα λέει το «δεύτε λάβετε φως»! Τι; Δε σ’ αρέσει; Τολμάς και φέρνεις αντίρρηση; Θες να φας τη μαγειρίτσα σου με επανάληψη τα «Πάθη του Ιησού»; Μα είσαι πολύ πίσω κυρία μου, αυτά είναι πασέ, αυτά ήταν last year, φέτος το γλέντι το πασχαλινό περιλαμβάνει πολύ μαραμπού, πολύ περούκα και όλα ιερά τέρατα της τέχνης να χορεύουν για πάρτη σου! Θες δε θες!
Και ένα μήνα μετά το κάψιμο του βασιλιά (του καρνάβαλου ντε) και αφού έκανα ignore σε όλες εκείνες τις προσκλήσεις που με καλούσαν με μεγάλο ενθουσιασμό να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις της θρυλικής πια καρναβαλομάνας Πάτρας, έρχομαι ο μέσος τηλεθεατής να αντιμετωπίσω μια καινούρια κατάσταση που διαδραματίζεται στο σαλόνι μου κάθε Κυριακή βράδυ! Η παρουσιάστρια ντυμένη λεοπάρδαλη με περούκα Γκαμπριέλας κολλητής φίλης της Ζίνας της πολεμίστριας, μια λαϊκή τραγουδιάρα ντυμένη η τράτα μας η κουρελού η χιλιομπαλωμένη, ένας γεροντομπεμπέκος λαϊκός τροβαδούρος ντυμένος Τζον Τραβόλτα με δισκοπάθεια, ένας κομμωτής ντυμένος cult αδερφή του ελληνικού σινεμά Σταύρος Παράβας στο φούξια και δυο τρεις ξεβράκωτες παρουσιάστριες-τηλεπερσόνες-έχω άποψη επί παντός επιστητού τίγκα στο πίπουλο και στη βαζελίνη (απορώ πως το ένα δεν κόλλησε πάνω στο άλλο), χασκογελάνε, χοροπηδάνε σαν κατσίκια και κάνουν ευγενικές φιλοφρονήσεις μεταξύ τους για το πόσο καλά χορεύουν το τσα-τσα, το βιεννέζικο βαλς και όλους εν τέλει τους κλασικούς και μοντέρνους χορούς που βάλθηκαν να ξεκάνουν σ’ αυτή την εκπομπή! Κι αν μου το έλεγαν εξαρχής ότι το πάρτυ έχει αυστηρά καρναβαλικό χαρακτήρα, θα το βούλωνα, θα ντυνόμουν κι εγώ Αρλεκίνος (tres chic) και θα χόρευα από τον καναπέ μου σε ό, τι ρυθμό βαρούσε το ταμπούρλο! Εμένα μου είπαν ότι θα δω χορευτικό διαγωνισμό, δεν μου είπαν ότι για να κερδίσεις πρέπει να ξεπατικώσεις όλες τις εμφανίσεις της Σερ από τη δεκαετία του 80′ μέχρι σήμερα!
Και να δεχτώ ότι οι άνθρωποι δεν είναι χορευτές, ούτε και έχουν την κάψα να γίνουν ο Νουρέγιεφ. Και να δεχτώ ότι συμμετέχουν για φιλανθρωπικό σκοπό κι ότι η αρχική πρόθεση είναι ιερή. Αυτό που δε μπορώ να δεχτώ με τίποτα όμως, είναι να χαρακτηρίζεις μια ολόκληρη παραγωγή ως διαγωνισμό χορού και να αφιερώνεις μάλιστα και καθημερινή εκπομπή, προσπαθώντας να μας πείσεις ότι βασικό μέλημα των χορογράφων (ο θεός να τους κάνει) που συμμετέχουν στο πανηγυράκι είναι να διδάξουν την τέχνη του χορού στους συμμετέχοντες. Γιατί από τότε που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τη διαφορά μεταξύ χορού και πηδάω σαν το συμπαθέστατο πιθήκι από το ένα κλαδί στο άλλο, συνειδητοποιήσαμε πως το πρώτο έχει να κάνει με έκφραση, με ρυθμό, με συγκεκριμένη τεχνική και αισθητική κινήσεων και τοποθέτησης του σώματος, ενώ το δεύτερο απλά δεν προϋποθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Όταν ο χορός ως, μορφή έκφρασης της τέχνης, έχει εξελιχθεί τόσο ώστε να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται πολλές φορές από επιφανείς χορογράφους και χορευτές, ως αιτία που ωθεί τους ανθρώπους να κινούνται, αγγίζοντας ακόμα και τα όρια του εξπρεσιονισμού, είναι τουλάχιστον αστείο να βαφτίζεις ευτελή τηλεοπτικά σκευάσματα ως διαγωνισμούς χορού και να βάζεις ανθρώπους παντελώς άσχετους με το είδος, να κρίνουν κίνηση, εκφραστικότητα προσώπου και ευλυγισία σώματος (πού τα είδαν ακριβώς;), με ύφος και σιγουριά ειδήμονα!
Και να είχαμε ως χώρα έλλειψη ταλαντούχου ανθρωπινού δυναμικού όσον αφορά σ’ αυτή τη μορφή τέχνης, να’ λεγα! Κάθε χρόνο παρουσιάζονται εξαιρετικές παραστάσεις χορού, άλλες φορές αυτούσιες ως χορευτικά δρώμενα, άλλες φορές συνδυασμένες με θέατρο ή με τραγούδι, που ακόμα κι αν δεν αφήνουν ικανοποιημένο τον πιο απαιτητικό θεατή, τουλάχιστον πείθουν για την αξιοπρέπεια και την ειλικρίνεια με τις οποίες προσεγγίζουν το θέμα. Αυτοί οι δημιουργοί όμως, κατά πάσα πιθανότητα δε θα συμμετάσχουν ποτέ σε τηλεοπτικές εκπομπές τύπου “Dancing with the stars”, τόσο λόγω της έλλειψης αισθητικής που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στα ελληνικά media, όσο και για έναν ακόμα λόγο. Για να σε αφήσουν βρε κουτό να ζεις το ξεφάντωμα του καρναβαλιού όλη μέρα κάθε μέρα, ακόμα κι αν πέρασαν οι Απόκριες! Την επόμενη Κυριακή καλέστε όλοι τους φίλους σας, δώστε ραντεβού στον καναπέ σας και ντυθείτε με ό, τι πιο εξεζητημένο κατεβάσει η κούτρα σας πριν στηθείτε μπροστά στην τηλεόραση! Αφού δε μπορούμε να το αποφύγουμε, ας μπούμε στο κλίμα μήπως και το απολαύσουμε!