Αργυρός: Ήταν να πάω για γιατρός στην Ιταλία, αλλά με κέρδισε το τραγούδι
Για το πώς πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με το τραγούδι που ήταν η μεγάλη αγάπη του μίλησε μεταξύ άλλων στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Ενώπιος Ενωπίω», ο Κωνσταντίνος Αργυρός.
«Χρειάζονταν κάποια συγκεκριμένα πράγματα στο οπλοστάσιό μου όταν ξεκινούσα εγώ, γιατί τα δικά μας χρόνια ήταν πολύ δύσκολα όταν ήμασταν με την οικογένειά μου στο Ίλιον, όπου μεγάλωσα. Οι γονείς μου δεν ήταν άνθρωποι ευκατάστατοι και χρειαζόμουν εγώ να βγω έξω στην κοινωνία, ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω σε οποιαδήποτε δυσκολία ερχόταν. Ο πατέρας μου ήταν γεωλόγος. Η μητέρα μου ξεκινούσε τα όνειρά της που ήταν να γίνει γιατρός. Σπούδασαν στην Ιταλία και ήρθαν στην Αθήνα για να ξεκινήσουν το όνειρό τους. Δύσκολα χρόνια το να μπορέσεις να μπεις σε μία δουλειά και να μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα. Και όχι μόνο να τα βγάλεις πέρα… Αλλά και να έρχονται και τρίδυμα, με τρία παιδιά, στην Αθήνα μόνοι τους. Ζόρικα πράγματα.», είπε αρχικά ο γνωστός καλλιτέχνης.
Στην συνέχεια, πρόσθεσε: «Οπότε σε όλη αυτή τη διαδρομή εγώ αναγκάστηκα από ένα σημείο και μετά, 18 χρονών, επειδή η αδερφή μου ήθελε να γίνει πάντα δικηγόρος και το κατάφερε. Ο αδερφός μου ασχολείται με τα οικονομικά. Πάντα το ήθελε και το κατάφερε. Εγώ ήμουν ο μόνος στην οικογένεια που είχα λίγο πιο καλλιτεχνικό ταπεραμέντο. Γιατί από μικρός (…) προσπαθούσα να ακολουθήσω την περιέργειά μου και το ένστικτό μου. Χωρίς να καταλαβαίνω πού πάω. Αυτό, βέβαια, είχε και ένα ρίσκο, ότι έπρεπε να έχω την ευθύνη των πράξεών μου και το ρίσκο της επιλογής μου. Που εκείνη τη στιγμή, όταν έφτασα 18 ετών, αναγκάστηκα να το πάρω, διότι ήταν να φύγω για να γίνω γιατρός κι εγώ στην Ιταλία. Να κάνω την προσπάθειά μου να γίνω γιατρός. Παρ’ όλα αυτά… Με τράβηξε το τραγούδι».
Καταλήγοντας, τόνισε: «Ξεκίνησα από 5-6 χρονών να παίζω πιάνο στην οικογένεια. Εκεί λοιπόν, κάπου στο σχολείο, κάναμε διάφορες εκδηλώσεις σχολικές και εκεί έπαιζα πιάνο. Είχαμε και μια μπάντα που ήμασταν πιτσιρικάδες. Νομίζαμε ότι είμαστε τώρα οι Rolling Stones ξέρω εγώ. Και κάναμε διάφορες διασχολικές εκδηλώσεις όπου άρχισα να διασκεδάζω τον κόσμο και να βρίσκω έναν τρόπο επικοινωνίας μαζί τους. Εκεί λοιπόν αρχίζει μια διαδρομή…».