Ο Αντώνης Μυριαγκός στο enikos.gr: Ο Καποδίστριας ήταν τεράστια προσωπικότητα, δεν έχει τοποθετηθεί στη θέση που του αναλογεί

Ο Αντώνης Μυριαγκός, ο κινηματογραφικός Ιωάννης Καποδίστριας λίγο πριν την πρεμιέρα της ομώνυμης ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή  αποκαλύπτει στο enikos.gr όσα θα δούμε από τις 25 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.

της Νάντιας Ρηγάτου

Λίγο πριν από την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της ταινίας “Ο Καποδίστριας” του Γιάννη Σμαραγδή, ο Αντώνης Μυριαγκός  αφήνει το σκοτάδι του “Dracula”, που αναμετριέται στο Θέατρο Πόρτα μέχρι τέλος Δεκεμβρίου- και βουτά στο φως,  συστήνοντάς μας τον Ιωάννη Καποδίστρια μέσα από τα δικά του μάτια.

– Στις 25 Δεκεμβρίου η ταινία “Ο Καποδίστριας” βγαίνει στους κινηματογράφους. Έχεις αγωνία;

Πολύ μεγάλη. Γιατί  είναι αυτός ο ρόλος, είναι αυτή η ταινία η οποία χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να γυριστεί, εγώ ήδη εμπλέκομαι μέσα στην παραγωγή τα τελευταία δύο χρόνια. Δηλαδή ξεκινήσαμε τα γυρίσματα τον Νοέμβριο του ‘23 και φτάσαμε να τελειώσουμε γυρίσματα τον Ιούλιο του ‘25  με διακοπές βέβαια. Αλλά νομίζω ότι είναι η πρόκληση του ρόλου και της ιστορίας αυτού του ανθρώπου που μου γεννά την αγωνία.

-Πώς αντέδρασες όταν σου πρότειναν να υποδυθείς τον Ιωάννη Καποδίστρια;

Ένιωσα ενθουσιασμό αλλά και φόβο την ίδια στιγμή, ήταν αντιφατικά τα συναισθήματα. Γιατί δεν μιλάμε για ένα σενάριο μυθοπλασίας το οποίο θα πρέπει να επινοήσεις, να ψάξεις και να φτιάξεις κάτι εκ του μηδενός. Μιλάμε για την αναφορά σε ένα πρόσωπο ιστορικό. Έχει υπάρξει αυτός ο άνθρωπος. Έχει αναπνεύσει. Έχει πατήσει το χώμα το ελληνικό.  Όσα μυθοπλαστικά στοιχεία και να έχει ένα σενάριο, έχεις να αναμετρηθείς με το ιστορικό πρόσωπο και με ό,τι έχει χαράξει στη συλλογική μνήμη.

-Σε ποια περίοδο της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια ρίχνει φως η ταινία;

Ουσιαστικά είναι τα τελευταία 18 χρόνια. Βλέπουμε την ιστορία του Ιωάννη Καποδίστρια από την Ελβετία μέχρι και τη δολοφονία του. Είναι ουσιαστικά η πιο ώριμη και εμβληματική περίοδος της ζωής του.

-Τι σε γοήτευσε στην προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια;

Η πίστη του σε ένα όραμα. Διάβασα αρκετά γράμματα, αρκετή αλληλογραφία του από όσα έχουν διασωθεί και από τους ιστορικούς και από διάφορες πηγές. Είχε ένα ξεκάθαρο όραμα. Ήθελε να δει την Ελλάδα απελευθερωμένη. Πίστευε στην ελληνική ιδέα και πάνω απ’ όλα πίστευε στον άνθρωπο. Πίστευε στους λαούς, στην ελευθερία των λαών και στην ανεξαρτησία τους. Ήταν ο πρώτος ο οποίος έθεσε την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης. Έθεσε τα ζητήματα της υποδούλωσης των μικρών λαών στο σκλαβοπάζαρο, σε σχέση με τη δουλεία και την κατάχρηση εξουσίας απέναντι στους λαούς. Έβαζε στο τραπέζι πάρα πολλά θέματα τα οποία δεν τα γνωρίζει ο κόσμος. Δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα για τον Καποδίστρια. Ήταν πολύ προοδευτικός. Ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος με τεράστιο ήθος και με μεγάλη πίστη. Ήταν θρησκευόμενος. Άνθρωπος πολύ κοντά στον Θεό. 

–Πώς πιστεύεις ότι στην Ελλάδα έχουμε στο μυαλό μας τον Καποδίστρια.

Θεωρώ ότι ο Καποδίστριας μας είναι άγνωστος, δεν τον γνωρίζουμε γιατί δεν διδαχτήκαμε ποτέ για αυτόν παρά μόνο σε ένα μικρό κεφάλαιο στο δημοτικό. Εμείς ξέρουμε για έναν Καποδίστρια ο οποίος ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας ο οποίος έφερε την πατάτα, ξέρουμε κάποια πολύ γραφικά πράγματα και απλά ότι στο τέλος δολοφονήθηκε και ότι υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από τον πρόσωπο αυτό. Περισσότερο για τους ιστορικούς είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα θα έλεγα. Εγώ θεωρώ ότι ο Καποδίστριας ήταν τεράστια προσωπικότητα και δεν έχει τοποθετηθεί στη θέση που του αναλογεί. Αν δεν είχα την ευκαιρία της ταινίας τι θα ήξερα κι εγώ για τον Καποδίστρια; Ξέρουμε ότι ήταν υπουργός του τσάρου και ότι εξυπηρετούσε τα ξένα συμφέροντα. Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.  Σίγουρα δεν είναι έτσι γιατί ο άνθρωπος τουλάχιστον ήταν ανιδιοτελής. Όταν ήρθε στην Ελλάδα καταρχάς αρνήθηκε την ισόβια σύνταξη του τσάρου, αρνήθηκε την καριέρα του στο εξωτερικό, υποθήκευσε την περιουσία του στην Κέρκυρα, δεν είχε μισθό. Του καταλογίζουν βέβαια ότι ήταν συγκεντρωτικός και ότι ήταν δυνάστης, αυτά ήταν ο πόλεμος που έγινε στον πρόσωπό του.

-Σε ποια μέρη ταξιδέψατε για τα γυρίσματα της ταινίας;

Κάναμε γυρίσματα σε αρκετά μέρη στα οποία περπάτησε ο Καποδίστριας. Στην Κέρκυρα, στο Ναύπλιο, στην Ύδρα, λίγο Αίγινα και φυσικά στο εξωτερικό. Στη Ρουμανία έγιναν γυρίσματα αρκετά και  γενικώς υπήρχε μια ποικιλία.

-Για σένα ποιο ήταν το πιο απαιτητικό σκέλος αυτής της αποστολής; 

Ήταν να κρατήσω ένα νήμα σε σχέση με τον ρόλο γιατί ήταν μια δύσκολη παραγωγή από τεχνικής άποψης. Υπήρξαν κάποιες διακοπές, δηλαδή ξεκινήσαμε με κάποια γυρίσματα διακόπηκαν για μεγάλο διάστημα, ξαναξεκινήσαμε…Οπότε για μένα ήταν δύσκολο. Το μεγάλο στοίχημα ήταν να κρατήσω το νήμα σε σχέση με όλες τις αντιξοότητες και τις δύσκολες συνθήκες, και με οτιδήποτε συμβαίνει πάντα σε μια παραγωγή με τα καλά, με τα τραβά, να κρατήσεις συγκεντρωμένος το νήμα  και να φτάσεις το στόχο σου. Αυτό ήταν το δύσκολο για μένα.

–Έπιασες τον εαυτό σου να απογοητεύεται ότι δεν θα τα καταφέρει η ταινία να βγει στους κινηματογράφους.

Και αυτό αλλά και ότι δεν θα τα καταφέρω εγώ ο ίδιος. Πιο πολύ δηλαδή από τη στιγμή που τα πράγματα ευτυχώς μπήκανε σε μια πορεία και ήμασταν στα γυρίσματα κάπως λίγο δοκιμάστηκε η πίστη μου σε σχέση με εμένα αλλά με έναν περίεργο τρόπο συσχετιζόμενος και με το ρόλο. Γιατί  εμπλέκεσαι τόσο πολύ προσωπικά, πρέπει με έναν τρόπο να δώσεις κάτι από σένα αλλιώς δεν μπαίνεις στο ρόλο.

–Φεύγοντας από την αίθουσα του κινηματογράφου ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να έχει πάρει ο θεατής;

Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια. Σίγουρα θέλω ο θεατής να έχει δει μια καλή ταινία, να έχει ταξιδέψει μέσα σε αυτό το πρόσωπο. Εύχομαι επίσης ο “Καποδίστριας” να είναι η καλύτερη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή μέχρι σήμερα γιατί αγωνίστηκε πολύ για αυτή. Και με αφορμή αυτή την ταινία να δοθούν χρήματα στον πολιτισμό, στο θέατρο, στο σινεμά, στην ελληνική τηλεόραση γιατί είναι ομαδική η προσπάθεια και όχι ατομική ενός σκηνοθέτη ή παραγωγού για παράδειγμα. Πρέπει να υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια και στόχευση.