Η Νίκη Σερέτη στο enikos.gr: «Μεγαλώνοντας πετάω τα περιττά και αδειάζω από τα βαρίδια που με καθυστερούν»
Η ηθοποιός Νίκη Σερέτη με αφορμή την παράσταση “Λήθη” που πρωταγωνιστεί μιλά στο enikos.gr για το παιχνίδι των αναμνήσεων στη ζωή μας, τη σχέση της με το θέατρο και την τηλεόραση.
Νάντια Ρηγάτου
“Αν η μνήμη σε κρατά δεμένο, τι θα θυσίαζες για να σπάσεις την πέτρα;” είναι το ερώτημα που θέτει στο κοινό η Νίκη Σερέτη στο Bios κάθε Δευτέρα και Τρίτη υποδυόμενη ένα σώμα που θυμάται υπό τη σκηνοθετική κατεύθυνση της Εύας Σταυρογιάννη.
Για όσα θυμάται και όσα αφήνει στη “Λήθη” απολαμβάνοντας ανάλαφρη τη ζωή κάναμε μια ωραία κουβέντα με τη Νίκη Σερέτη.
–Σας συναντώ σε μια δημιουργική φάση όπου πρωταγωνιστείτε στη “Λήθη”. Ποια είναι η κεντρική ιδέα του έργου;
Η “Λήθη” είναι μια κατάβαση ολοφρενώς στα άδυτα και τρομακτικά τοπία της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι μια επίμονη ενδοσκόπηση. Ένα διαρκές ξεγύμνωμα! Το σώμα γίνεται αρχείο και η μνήμη μια βαριά αλυσίδα. Πώς επιμένει η ψυχή να ακουστεί; Πόσο ζυγίζει η μνήμη; Τι αφήνω πίσω μου για να φτάσω στη Λήθη; Ενα διαρκές γίγνεσθαι μέσα στο οποίο τα πάντα είναι ρευστά σαν το νερό. Ο αποσπασματικός λόγος του Δημήτρη Δημητριάδη μέσα από την εξαιρετική διασκευή που έκανε η Έλενα Τριανταφυλλοπούλου μας οδηγεί σιγά σιγά στην παραδοξότητα της αλήθειας. Στην αφάνεια, σε έναν άδειο και καθαρό χώρο. Υπάρχει ανάσα και ξελάφρωμα εκεί. «Αρκεί να είμαι Σώμα.» Είναι ένα κάλεσμα στην χαρά και στην αγάπη.
-O δικό σας ρόλος στην παράσταση;
Ο ρόλος που ερμηνεύω στη “Λήθη” είναι αισθητηριακός, είναι κατάσταση. Υπηρετώ μια εμπειρία. Είμαι ένα σώμα που θυμάται, αφαιρεί και μετασχηματίζεται. Ένα σώμα διαλυμένο και διαμελισμένο. Σε κάθε παράσταση το ανακαλύπτω από την αρχή.
–Ποια είναι η σχέση σας με τη «Λήθη» στη ζωή σας;
Μεγαλώνοντας πετάω τα περιττά. Αδειάζω από τα βαρίδια που με καθυστερούν. Η “Λήθη” στη ζωή μου με ελαφραίνει και με φέρνει στο εδώ και τώρα. Μου υπενθυμίζει να συστήνομαι ξανά και ξανά!
–Η πιο ισχυρή ανάμνηση που θα θέλατε ένα σβήσετε από τη μνήμη σας στη ζωή σας μέχρι σήμερα ποια θα ήταν;
Προτιμώ να μιλάω για τις αναμνήσεις που πυροδοτούνται από αισθητικούς συνειρμούς. Οποιαδήποτε ηθελημένη ανάμνηση είναι ανακριβής, παθητική και υστερόβουλη. Θέλω την δύναμη μου να την δίνω στις αναμνήσεις των ονείρων.
–Πως βλέπετε τη μυθοπλασία στην τηλεόραση φέτος;
Δεν παρακολουθώ τηλεόραση οπότε δεν έχω προσωπική άποψη. Η καθημερινότητα μου κινείται περισσότερο γύρω από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Εύχομαι η μυθοπλασία να συνεχίσει να πειραματίζεται, να αναζητά νέες φόρμες και να ξεφεύγει από τις εύκολες, επαναλαμβανόμενες συνταγές.
–Η τηλεόραση είναι κάτι που αγαπάτε;
Με ενδιαφέρουν οι μορφές αφήγησης αρκεί να πληρούν τις προϋποθέσεις και την αισθητική που αναζητώ!
–Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω θα διορθώνατε κάτι στην επαγγελματική σας πορεία;
-Δεν θα άλλαζα τίποτα. Κάθε βήμα, κάθε επιλογή, είναι μέρος του προσωπικού μου μύθου.
Φωτογραφίες: Γιώργος Κατσανάκης, Τάσος Βρεττός
Info Παράστασης
ΛΗΘΗ με τη Νίκη Σερέτη, Μαγδαληνή Σπίνου και Λένα Μποζάκη
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
BIOS / MAIN STAGE
(Πειραιώς 84, Αθήνα)