Μαρία Παναγοπούλου για την απώλεια του Κώστα Χαρδαβέλλα: Έχω ακόμη πολύ δρόμο να διανύσω
Η Μαρία Παναγοπούλου αναφέρθηκε δημόσια στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τον θάνατο του Κώστα Χαρδαβέλλα και εξήγησε ότι η πορεία της μέσα στο πένθος παραμένει μακρύς δρόμος. Η ίδια αποκάλυψε ότι δέχτηκε μήνυμα από μια γυναίκα που έχασε μέσα σε δύο χρόνια τον πατέρα της, τον σύντροφό της και μια στενή φίλη της, ζητώντας της συμβουλή για το πώς μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Η συγγραφέας ανέφερε ότι εκείνη συνεχίζει να προχωρά με στήριγμα τη ζωή που μοιράστηκε με τον αείμνηστο δημοσιογράφο και τόνισε ότι κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, αφού η κάθε ιστορία είναι μοναδική. Η ίδια σημείωσε ότι τα στοιχεία που εξακολουθούν να δίνουν νόημα στη δική της καθημερινότητα τη βοηθούν να αντιμετωπίζει τον πόνο και να συνεχίζει παρά τις δυσκολίες.
Συγκεκριμένα, η Μαρία Παναγοπούλου έγραψε στην ανάρτησή της στο Instagram: «Οδεύοντας προς τον έναν χρόνο από την απώλεια του Κώστα (συμπληρώνεται τον Δεκέμβριο) συνεχίζω να δέχομαι μηνύματα από ανθρώπους που νιώθουν ότι μπορώ να τους βοηθήσω στη διαχείριση μιας δικής τους απώλειας. Ειλικρινά είμαι ακατάλληλη για κάτι τέτοιο. Αφήστε που έχω ακόμη πολύ προσωπικό δρόμο να διανύσω. Σήμερα ωστόσο, δέχτηκα μήνυμα από μια γυναίκα (που μέσα σε 2 χρόνια θρηνεί πατέρα, σύντροφό και κολλητή) στο οποίο μπορώ να απαντήσω. Και θα το κάνω δημόσια, γιατί τα δικά της ερωτήματα ταυτίζονται με εκείνα που λαμβάνω από πολλούς ανθρώπους που πενθούν: “Γιατί νιώθω ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τη θλίψη μου; Γιατί νιώθω ότι όλοι με θεωρούν υπερβολική που συνεχίζω να πονάω; Γιατί νιώθω ότι όσα μου λένε για παρηγοριά, δεν έχουν καμία ισχύ στην περίπτωση μου;».
Στη συνέχεια του κειμένου της, τόνισε ότι κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τη θλίψη κάποιου μετά την απώλεια ενός οικείου του: «Απαντώ λοιπόν: Γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει στον απόλυτο βαθμό τη θλίψη σου. Γιατί οι άνθρωποι εύκολα χαρακτηρίζουμε “υπερβολικό” ό,τι δεν χωράει στα κουτάκια του μυαλού μας. Γιατί μπορεί όντως όσα σου λένε για παρηγοριά, να μην ισχύουν στην περίπτωσή σου. Η απώλεια είναι μοναδική, όσο και ο άνθρωπος που χάνουμε. Οι κανόνες δεν έχουν θέση στο πένθος. Εγώ, για παράδειγμα, θεωρώ τραγική ανακρίβεια ότι ο χρόνος είναι γιατρός ή ότι δήθεν όλα είναι πιο δύσκολα την πρώτη φορά χωρίς τον άνθρωπο σου και μετά μειώνεται ο πόνος. Μπορεί για άλλους να είναι έτσι, όμως η δική μου αλήθεια διαφέρει. Για εμένα ο χρόνος από μόνος του δεν έχει ιαματικές ικανότητες. Και μετά την πρώτη φορά χωρίς εκείνον, ακολουθεί η δεύτερη, η τρίτη που είναι το ίδιο δύσκολες».
Όσον αφορά στο τι βοηθάει την ίδια να απαλύνει τον πόνο που νιώθει, εξομολογήθηκε: «Τι με βοηθάει; Όσα πολύτιμα έχω: ο γιος μου, οι δικοί μου, η υγεία, οι φίλοι, το γράψιμο, η εκτίμηση και το νοιάξιμο όμορφων ανθρώπων, η δουλειά μου, το διάβασμα. Τα εκτιμώ διπλά, τα απολαμβάνω, νιώθω ευγνωμοσύνη και με ασπίδα τη ζωή που είχα την ευλογία να ζήσω με τον Κώστα, συνεχίζω.Τίποτε από αυτά δεν είναι “συμβουλή”. Αποτελούν απλώς το δικό μου διέξοδο».
Δείτε την ανάρτηση