Ιωάννα Μαλέσκου για την περίοδο που δίδασκε στα Βορίζια: «Υπήρχε δυσπιστία – Αν δεν είσαι από το μέρος αυτό, αν δεν μιλάς και την ντοπιολαλιά, σε βάζουν σε απόσταση»
Η Ιωάννα Μαλέσκου μίλησε στην εκπομπή «Κοινωνία Άνω Κάτω» του OPEN για την περίοδο που υπηρέτησε ως δασκάλα στα Βορίζια. Η παρουσιάστρια περιέγραψε την εμπειρία της, τους ανθρώπους που γνώρισε και τη δύσκολη καθημερινότητα που έζησε εκεί.
Αναφέρθηκε στην πρώτη της επαφή με την Κρήτη και στα όσα αντίκρισε όταν διορίστηκε στο σχολείο του χωριού: «Το βασικό για μένα ήταν ότι ήταν η πρώτη φορά. Η πρώτη επαφή που είχα με την Κρήτη ήταν στο χωριό αυτό, στο Δημοτικό σχολείο. Ήταν η πρώτη μου χρονιά που δίδαξα σαν δασκάλα. Εγώ δεν είχα ιδέα από την Κρήτη. Είναι ένα χωριό το οποίο έχει ζωντάνια, έχει πολλά νέα παιδιά, πολλά παιδιά, κάνουν πολλά παιδιά, οικογένειες. Κυρίως όμως έχει αυτό τον νέο κόσμο που βλέπετε… Είναι ευγενές σαν εικόνα και σαν συναίσθημα», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, η Ιωάννα Μαλέσκου εξήγησε πως, όταν κάποιος είναι ξένος σε έναν τόπο, χρειάζεται χρόνο για να κατανοήσει την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων: «Όταν είσαι ξένος, δεν μπορείς να αντιληφθείς τον τρόπο ζωής. Αν θέλετε την κουλτούρα, τις αρχές, τον αξιακό κώδικα, τους άγραφους κανόνες… όσο ψήνεσαι με τις συνθήκες και συναναστρέφεσαι με τον κόσμο, το καταλαβαίνεις. Το πρώτο πράγμα που εντόπισα ήταν ότι υπήρχε μια δυσπιστία… Αν δεν είσαι από το μέρος αυτό, αν δεν μιλάς και την ντοπιολαλιά, κάπως σε βάζουν σε απόσταση μέχρι να κερδίσεις το σεβασμό», τόνισε.
Μιλώντας για τις δυσκολίες και την πραγματικότητα που αντιμετώπισε, σημείωσε πως η παραβατική συμπεριφορά είναι υπαρκτή και ξεκινά από μικρή ηλικία, όμως πίστευε πάντα στη δύναμη της παιδείας και τη θετική αλλαγή των ανθρώπων: «Η παραβατική συμπεριφορά υπάρχει σε όλες τις ηλικίες και από πολύ νεαρή ηλικία είναι μια πραγματικότητα… Και δεν είναι όλα άσπρο μαύρο. Προσπαθείς να καλλιεργήσεις ένα πνεύμα συμπόνιας, συνένωσης, μιας ωραίας ειρηνικής διάθεσης. Εγώ πιστεύω πάντα στη θετική πλευρά των πραγμάτων και στις αλλαγές των ανθρώπων, κυρίως όμως στη δύναμη που μπορεί να έχει η παιδεία και η καλλιέργεια. Αυτό το οποίο χτιζόταν μέσα στις σχολικές αίθουσες, στους ανθρώπους, στα παιδιά μπορούσε εύκολα να ακυρωθεί πηγαίνοντας το παιδί στο σπίτι», κατέληξε.