Κέλλυ Σακάκου: Ξεφυλλίζοντας το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής της μέσα από διηγήσεις φίλων της

Από τον Μαρίνο Βυθούλκα,

Επί τρεις δεκαετίες υπηρέτησε με συνέπεια και περίσσιο επαγγελματισμό το ρόλο της παρουσιάστριας-εκφωνήτριας στην κρατική τηλεόραση. Ωστόσο, ποτέ δεν κόμπασε για την πορεία της. Ίσα ίσα, ήταν πάντα διακριτική. Ακόμα και το τέλος της, ήταν εξίσου διακριτικό, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το People ήρθε σε επαφή με παλιούς συνεργάτες της, που μίλησαν για τη δική τους Κέλλυ. Την Κέλλυ που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.

«Ο χρόνος δεν είναι χρήμα. Ο χρόνος είναι γήρας, τέλος, καμπανάκι. Αφού γερνάω, δεν είμαι ευτυχής. Τρελή είμαι να λέω πως δεν με νοιάζει;» είχε δηλώσει με ειλικρίνεια πριν από δυο περίπου χρόνια στην εκπομπή Νανά Στα Κόκκινα, όταν ρωτήθηκε από τη Νανά Παλαιτσάκη για τη σχέση της με το χρόνο. Ειδικά από τον περασμένο Ιούλιο, όταν έφυγε από τη ζωή ο σύζυγός της, Σπύρος Φασιανός (ο αδελφός του ζωγράφου Αλέκου Φασιανού), ο χρόνος πάγωσε. Πλέον, δεν υπήρχε νόημα χωρίς εκείνον. Ο νεανικός της έρωτας, που γνώρισε σε ηλικία μόλις 18 ετών στη δραματική σχολή που φοιτούσαν μαζί, δεν ήταν πια κοντά της. «Στο πρόσωπό του έβλεπα τα νιάτα μου. Αυτό δεν ανατρέπεται με τίποτα και είναι πολύ μεγάλο» δήλωσε στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη. Την περασμένη Κυριακή, τα πιο φωτεινά και εκφραστικά μάτια της κρατικής τηλεόρασης έκλεισαν για πάντα. Η Κέλλυ πήγε να συναντήσει τον Σπύρο της. Εξάλλου, εδώ και έξι μήνες, η ζωή της ήταν αβάσταχτη χωρίς την παρουσία του. Το ήθος, η ευγένεια και η μοναδικότητά της στην παρουσίαση, όπου υπήρξε πρωτοπόρος, θα αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τις κοπέλες που ονειρεύονται να ασχοληθούν με την τηλεόραση. Ένα μέσο δυνατό, αλλά συνάμα σκληρό. Σε αυτό το μέσο η Κέλλυ Σακάκου όχι μόνο επιβίωσε, αλλά καθιερώθηκε χάριν της έντονης προσωπικότητάς της.

Νανά Παλαιτσάκη: «Ο τρόπος με τον οποίο ζούσε ήταν ένας δείκτης του πολιτισμού»

«Με την Κέλλυ δεν γνωριστήκαμε σε τηλεοπτικό στούντιο, αλλά στη γειτονιά μου, τον Χολαργό, το 1978. Ήταν ήδη μια επιτυχημένη παρουσιάστρια της κρατικής τηλεόρασης και την είχα συναντήσει σε ένα μικρό μπακάλικο, το οποίο υπάρχει ακόμα και σήμερα. Ανταλλάξαμε δυο τρεις κουβέντες, καθώς εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με έναν πρώτο ξάδελφο του πατέρα μου, τον Γιάννη Παλαιτσάκη, τον οποίο εκτιμούσε βαθιά. Σε εκείνη τη συνάντηση μιλήσαμε για εκείνον, αλλά και για τη δική της ζωή. Θυμάμαι πως τότε ήμουν ακόμα στο πανεπιστήμιο και με είχε προτρέψει να συνεχίσω μια ακαδημαϊκή καριέρα» διηγείται η Νανά στο People. Η επόμενη συνάντησή τους γίνεται έπειτα από έντεκα χρόνια στην ΕΡΤ, όταν ζητούν από τη Νανά να κάνει ένα δοκιμαστικό για μια εκπομπή που θα παρουσίαζε η Ρούλα Κορομηλά.

«Μόλις ολοκληρώθηκε το δοκιμαστικό, την είδα δίπλα στο σκηνοθέτη Τάσο Μπιρσίμ. Μια ωραία και κομψή γυναίκα. Μου θύμιζε την Catherine Deneuve και της το είχα πει. Γελούσε, διότι παρά την εικόνα που έβγαζε προς τα έξω, ήταν ένας ροκ άνθρωπος, καθόλου συντηρητικός. Παράλληλα ήταν απίστευτη επαγγελματίας. Δεν πήρε ποτέ αναρρωτική άδεια και ουδέποτε δημιούργησε σκάνδαλα με προκλητικές συμπεριφορές. Ήταν μια γυναίκα που χειριζόταν άριστα την ελληνική γλώσσα, ήταν μια “σχολή” από μόνη της. Υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή στην κρατική τηλεόραση. Τη σέβονταν όλοι, από τα στελέχη της ΕΡΤ, τον περιπτερά της γειτονιάς μέχρι τους οδηγούς των ταξί που χρησιμοποιούσε καθημερινά. Η Κέλλυ δεν οδηγούσε, με αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια να την έχουν γνωρίσει οι περισσότεροι οδηγοί του λεκανοπεδίου και να μιλούν πάντα για εκείνη με τα καλύτερα λόγια! Για μένα ήταν η γειτόνισσά μου, που γνώρισα σε εκείνο το μικρό μπακάλικο στου Παπάγου. Συναντιόμασταν συχνά στη λαϊκή. Ζούσε σε μια απλή μονοκατοικία, όπου στο εσωτερικό της υπήρχαν πολλά έργα του Αλέκου Φασιανού. Αγαπούσε πάρα πολύ τα ζώα και φρόντιζε τα αδέσποτα. Αγαπούσε, όμως, και τους νέους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίο ζούσε ήταν ένας δείκτης του πολιτισμού. Πάντα βοηθούσε τον κόσμο και προσωπικά μου συμπαραστάθηκε με διακριτικό, αλλά ταυτόχρονα και καταλυτικό τρόπο στην περιπέτεια με την υγεία μου» περιγράφει η Νανά Παλαιτσάκη στο People. Η τελευταία φορά που συναντήθηκαν ήταν λίγους μήνες πριν φύγει ο Σπύρος Φασιανός από τη ζωή. «Βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί στου Παπάγου, όπου ήπιαμε ένα καφεδάκι και γελούσαμε με πολλά και διάφορα. Η Κέλλυ ήταν κοινωνική. Της άρεσε να βγαίνει στο Κολωνάκι. Μετά, όμως, το θάνατο του Σπύρου, δεν ξαναβγήκε από το σπίτι. Δεν έχω συνειδητοποιήσει πως έχει φύγει. Όταν σκεφτόμουν την Κέλλυ, μου έρχονταν στο μυαλό οι λέξεις “ομορφιά”, “αξιοπρέπεια” και “παιδεία”. Έννοιες που θα τη χαρακτηρίζουν για πάντα».

Τάσος Μπιρσίμ: «Η Κέλλυ ήταν η αγάπη όλων μας»

Ο γνωστός σκηνοθέτης συνεργάστηκε επί σειρά ετών με την Κέλλυ Σακάκου. «Η Κέλλυ ήταν η αγάπη όλων μας. Ακούραστη, αξιολάτρευτη. Πάντα με ένα χαμόγελο και μια παρουσιάστρια με σπάνια ποιότητα. Ξεκίνησε από την ΕΙΡΤ και την ασπρόμαυρη τηλεόραση. Θυμάμαι πως όταν ήθελε κάτι, ερχόταν και μου έλεγε “Να σου πω, Μπιρσιμάκο, θα έρθεις να μου κάνεις εσύ σήμερα τη λήψη;”. Είχε ένα βλέμμα και έναν τρόπο με τον οποίο σου μιλούσε που δεν μπορούσες να της χαλάσεις χατίρι» θυμάται ο Τάσος Μπιρσίμ. «Η ασπρόμαυρη τηλεόραση δεν ήθελε ειδικό μακιγιάζ και φωτισμό. Όταν λοιπόν ήρθε η έγχρωμη τηλεόραση στην Ελλάδα, την 1η/1/1980, είχα την τύχη να είμαι από τους πρώτους σκηνοθέτες που ασχολήθηκαν με αυτό το μεταβατικό στάδιο. Θυμάμαι πως τότε ήρθε η Κέλλυ και μου είπε “Μπιρσιμάκο, τώρα τι κάνουμε; Θα πρέπει να βάφομαι περισσότερο και να αλλάζω πιο πολλά ρούχα, τώρα που θα φαίνονται τα χρώματα;”. Ξεκινήσαμε να συζητάμε για το τι πρέπει να φοράει, αλλά και τις αλλαγές στην εμφάνισή της γενικότερα για ένα άρτιο τηλεοπτικό αποτέλεσμα. Τότε, μάλιστα, είχαν έρθει και Γάλλοι ειδικοί για να μας κάνουν εκπαίδευση για την έγχρωμη τηλεόραση.

Η Κέλλυ ήταν πάντα πρωτοπόρα στις τηλεοπτικές εμφανίσεις και στις αλλαγές της». Η τελευταία φορά που συναντήθηκαν ήταν πριν από πέντε μήνες περίπου. «Βγαίναμε συχνά έξω μαζί. Το τελευταίο, όμως, διάστημα δεν ήθελε να μιλήσει. Ήξερα πως κάτι συνέβαινε. Μάλιστα, την επέστρεφα εγώ κάθε φορά στο σπίτι και συζητούσαμε πολύ μέσα στο αυτοκίνητο. Βέβαια, κάποια στιγμή σταμάτησε τις επαφές. Ήθελε να φύγει. Μου είχε πει χαρακτηριστικά “Θα πάω να βρω τον Σπύρο. Τι να κάνω εδώ;”. Ωστόσο, τις ελάχιστες φορές που είχαμε βγει μετά το χαμό του Σπύρου προσπαθούσε να μη δείχνει τον πόνο της σε εμάς. Μέσα της, βέβαια, ήταν διαλυμένη» αποκαλύπτει ο σκηνοθέτης στο People. «Η Κέλλυ είναι μεγάλη προσωπικότητα και από τις καλύτερες παρουσιάστριες που πέρασαν από την τηλεόραση. Θυμάμαι πως όταν βγήκε το autocue της είχα πει χαρακτηριστικά “Κέλλυ, δεν θα έχεις πια τα χαρτιά μπροστά σου, θα τα βλέπεις στην κάμερα”, με την ίδια να μου λέει “Έλα, βρε Μπιρσιμάκο, γίνονται αυτά”. Τελικά μας έδωσαν μόνο ένα autocue για τις ειδήσεις». Η Κέλλυ Σακάκου δεν θα βγει ποτέ από την καρδιά και το μυαλό του Τάσου Μπιρσίμ. «Είχε ποιότητα, χιούμορ. Ένας σπάνιος άνθρωπος, που όταν σε έκοβε με τη χαρακτηριστική της ματιά, δεν μπορούσες να μην της κάνεις αυτό που σου ζητούσε. Ο τρόπος της ήταν τόσο γλυκός και αξιολάτρευτος. Ήταν πάντα ντυμένη όμορφα, με στιλ. Εκείνη την εποχή της ΕΡΤ, πολλές γυναίκες την είχαν ως πρότυπο και αντέγραφαν το ντύσιμό της. Ακόμα και το χτένισμά της, αλλά και τους χαρακτηριστικούς κοκάλινους σκελετούς των γυαλιών της, που τους είχε κάνει μόδα. Μακάρι τα νέα κορίτσια να της μοιάσουν».

Νίκος Μαστοράκης: «Την έλεγα πάντα “Κέλλυ” και με έλεγε πάντα “κύριε Μαστοράκη”»

Ο σκηνοθέτης που άφησε το στίγμα του όχι μόνο στην ιδιωτική, αλλά και την κρατική τηλεόραση θυμάται την Κέλλυ Σακάκου και την απίστευτη ευγένεια που τη διέκρινε όλα αυτά τα χρόνια της γνωριμίας τους. «Την Κέλλυ την είχα πάντα στο νου μου μαυρόασπρη, σαν τη Νάκυ Αγάθου ή τη Σάσα Μανέτα, εικονικές σαν στο καρέ γυναικείες φαγούρες, στην Urania που μαζεύονταν όλη η πολυκατοικία να δει τηλεόραση. Εκείνο τον καιρό που η λέξη “τηλεόραση” φάνταζε μαγική, εξωτική και τα πρόσωπα που έπαιζαν σ’ αυτή μυθικά. Η Κέλλυ πέρασε από το μαυρόασπρο στο χρωματιστό, αλλά η γνησιότητα στο χαμόγελό της είχε πάντα τις ίδιες αποχρώσεις ειλικρίνειας. Το ίδιο κι η φωνή της, άσχετα με την είδηση που έπρεπε να πει, η δική της προσωπική ειλικρίνεια υπερτερούσε της ύποπτης προέλευσης της ίδιας της είδησης. Την Κέλλυ την έβλεπα στους διάδρομους της ΕΡΤ κι αργότερα σε κάποιες εκπομπές που συμπέσαμε: ο ένας έφευγε, ο άλλος ερχόταν. Την έλεγα πάντα “Κέλλυ” και με έλεγε πάντα “κύριε Μαστοράκη”. Εδώ και χρόνια, σε μια τυχαία (πάντα) συνάντηση, τη ρώτησα πώς και γιατί δεκαετίες ολόκληρες κράτησε πεισματικά εκείνο το “κύριε” στην προσφώνηση. Την απάντηση δεν τη σκέφτηκε ούτε νανοδευτερόλεπτο. “Δεν είναι έλλειψη οικειότητας ή αγάπης” μου είπε “αλλά περίσσευμα σεβασμού”. Εγώ, χωρίς έλλειψη σεβασμού, τη λέω ακόμη “Κέλλυ”, με περίσσευμα οικειότητας και αγάπης».

Το άστρο της Κέλλυς

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Ήταν αριστούχος στην Ευαγγελική Σχολή της Νέας Σμύρνης, ενώ στη συνέχεια αποφοίτησε από τη σχολή Κατσέλη, όπου σπούδασε ηθοποιός. Εκεί γνώρισε και το μετέπειτα σύζυγό της, Σπύρο Φασιανό. Σπούδασε δραματική τέχνη και δημοσιογραφία και εργάστηκε στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στη διαφήμιση και στον Τύπο. Η είσοδός της στην κρατική τηλεόραση έγινε όταν εκείνη έλαβε μέρος σε ένα διαγωνισμό της ΕΡΤ για τηλεπαρουσιάστριες. Μάλιστα, όταν πήγε να δηλώσει συμμετοχή, η ημερομηνία υποβολής είχε εκπνεύσει μία μέρα νωρίτερα. Παρ’ όλα αυτά, ο υπάλληλος της έκανε το χατίρι και στην αίτηση έβαλε την προηγούμενη μέρα, ώστε να γίνει δεκτή. Τελικά στάθηκε τυχερή, καθώς ήταν μία από τις πέντε παρουσιάστριες που επιλέχθηκαν από την ΕΡΤ ανάμεσα σε οκτακόσια άτομα που είχαν δηλώσει συμμετοχή. Η Κέλλυ Σακάκου συμπλήρωσε 30 χρόνια στη δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ) και συμμετείχε σε πολλές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης. Τον Ιούλιο του 2016 έχασε το σύζυγό της, Σπύρο Φασιανό. Αυτό σε συνδυασμό με ένα χειρουργείο που έκανε στο ισχίο της την αποδυνάμωσαν και την έριξαν στο κρεβάτι. Η Κέλλυ Σακάκου έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 8 Ιανουρίου, σκορπίζοντας θλίψη σε φίλους και συνεργάτες αλλά και στον κόσμο που την αγάπησε μέσα από την τηλεοπτική της διαδρομή.

Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.