Από τον Γιώργο Πράτανο,

«Ο κόσμος όταν με συναντάει χαλαρή, σε ήρεμους χώρους όπου βρίσκομαι με τις παρέες μου, μου λέει «μα καλά, εσύ δεν έχεις καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση». Κυκλοφορώ άβαφη, χωρίς να δίνω σημασία στην εικόνα. Μπορεί να βγω και με τη φόρμα μου. Δεν είμαι η παρουσιάστρια του Φως στο Τούνελ, αλλά μια απλή καθημερινή Αγγελική», λέει η Αγγελική Νικολούλη μιλώντας στο People για το οποίο φωτογραφήθηκε διαφορετικά από ότι την έχουμε συνηθίσει στις εκπομπές της. «Στην εκπομπή η ένταση στην έρευνα και η σοβαρότητα των στοιχείων απαιτούν να είμαι επικεντρωμένη σε αυτά. Εκείνη τη στιγμή τα πάντα βρίσκονται δομημένα στο μυαλό μου. Πρέπει να κουμαντάρω μια ζωντανή εκπομπή με ιδιαίτερη προσοχή γιατί κρύβει κινδύνους. Η αλήθεια είναι πως μου βγαίνει μια σκληρή εικόνα, ενώ κατά βάθος είμαι πολύ ευαίσθητη», εξηγεί.

Από το βιβλίο φαίνεται ότι έχεις καλλιεργήσει το στοιχείο της διαίσθησης.

Μιλάω πολύ με εμένα, με ακούω, με κοντράρω, με καταλαβαίνω, με έχω γνωρίσει. Αυτό είναι καθοριστικό, γιατί έτσι καταλαβαίνω και τους γύρω μου. Θέλω να τα έχω καλά με εμένα για να τα έχω καλά και με τους υπόλοιπους. Η διαίσθηση έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μου. Δεν σημαίνει πως ό, τι μου λέει ισχύει. Αλλά υπάρχει πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού. Και τη δουλεύω, την επεξεργάζομαι. Βλέπω αν κολλάει και με ποιο τρόπο πάνω στην υπόθεση που ερευνώ.

Και αυτό με τα όνειρα είναι συγκλονιστικό…

Ειδικά σε δύο υποθέσεις, όπου τα θύματα ήταν νέες γυναίκες, η διαίσθηση με οδήγησε στην έρευνα και στη συνέχεια πήρε μεταφυσικές διαστάσεις. Αυτό που έβλεπα στον ύπνο μου γινόταν στο ξύπνιο μου. Είχα τρομάξει τότε και η ίδια με αυτό που συνέβαινε. Το περιγράφω έντονα στο πρώτο μου βιβλίο (Ονειρεύτηκα τον Δολοφόνο Σου), όπου δεν υπάρχει ίχνος μυθοπλασίας. Σε αυτή την υπόθεση ήταν σαν να με κατηύθυνε η κοπέλα, να μου έλεγε «εδώ είμαι, έλα να με βρεις». Στη δεύτερη υπόθεση, μια ημέρα πριν από την εκπομπή, είχα το προαίσθημα πως την επομένη θα βρεθεί η αγνοούμενη νεκρή. Μου έλεγαν οι συνεργάτες μου «ρισκάρουμε να στήσουμε την εκπομπή και η κοπέλα δεν έχει καν βρεθεί». Τους έλεγα «θα βρεθεί». Την επομένη, το πρωί της Παρασκευής, γύρω στις 11 χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ένας συνεργάτης μου. «Έλα, Αγγελική, σε ξύπνησα;» ρωτάει. «Βρέθηκε» του είπα χωρίς δεύτερη κουβέντα. «Σε πήραν από την αστυνομία και σου το είπαν;» ρωτάει ξανά. «Όχι, αλλά το ξέρω» απάντησα. Ευτυχώς, που συνέβη όλο αυτό μόνο σε δύο υποθέσεις, γιατί δεν θα το άντεχα αν συνεχιζόταν.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.