Ζέτα Μακρυπούλια: « Έχω κάνει λάθος επιλογές και αν γύριζα πίσω το χρόνο θα έκανα άλλες»

Στο People μίλησε η Ζέτα Μακρυπούλια, μεταξύ άλλων, και για τη σχέση της με τους άντρες αλλά και το πώς επηρέαζε τη συμπεριφορά τους απέναντί της η εύθραυστη εικόνα της.

«Με αντιμετωπίζανε σαν ένα παιδί μέσα στην γυάλα και επειδή ήμουν αθώα δεν θέλανε να μου το χαλάσουνε αυτό και δεν με έβαζαν στα βαθιά… Αργότερα μεγάλωσα κι εγώ βγήκα μόνη μου από τη γυάλα», δήλωσε γεμάτη ειλικρίνεια.

Υπάρχουν προσωπικά λάθη που θα ήθελες να μην τα είχε κάνει;

« Έχω κάνει λάθος επιλογές και αν γύριζα πίσω το χρόνο με αυτή την εμπειρία που έχω τώρα, ναι, θα έκανα άλλες επιλογές. Αλλά δεν έχει νόημα να το συζητάμε γιατί είναι μια αλυσίδα της προσωπικής μου ζωής και ξέρω ότι χάρη σε κάποιες προσωπικές επιλογές εξελίχθηκα έτσι όπως είμαι σήμερα».

Το γεγονός ότι ήταν μαζί με ανθρώπους του χώρου είναι κάτι που τη βοήθησε στη δημόσια εικόνα της ή μπορεί να την πήγε και λίγο πίσω;

«Μπορεί σαφέστατα να έχει δημιουργήσει κάποια προβλήματα αλλά όταν ερωτεύεσαι δεν μπορείς παράλληλα να σκέφτεσαι και τη δημόσια εικόνα σου. Από την άλλη όταν κάνεις σχέσεις με ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά είναι πιο εύκολο γιατί σε καταλαβαίνουν εντελώς, τα ωράρια, τα άγχη, τις αγωνίες τι θα πει κάνω πρεμιέρα… Γλιτώνεις πάρα πολλές εξηγήσεις, άρα σε διευκολύνει».

Όσο για τον ανταγωνισμό, έστω και υποδόριο, που μπορεί να δημιουργήσει το γεγονός πως είναι στον ίδιο επαγγελματικό χώρο με τον σύντροφό της, σχολίασε:

«Είναι πολύ εύκολο να μπει ο ανταγωνισμός και στις ερωτικές και τις φιλικές σχέσεις γιατί έχω φίλους μέσα από τη δουλειά. Το θέμα είναι πως θα το τιθασεύσεις όλο αυτό και να μην το βάλεις μέσα στη σχέση. Εγώ δεν είμαι ανταγωνιστική, ο άντρας που είμαι μαζί του θέλω να είναι πιο πάνω από μένα. Δεν με ενδιαφέρει να τον πατήσω και να ανέβω εγώ, θέλω να τον θαυμάζω».

Εκείνη κλειστός άνθρωπος ο Μιχάλης Χατζηγιάννης το ίδιο, πως μπορούν οι δυο τους τελικά να τα έχουν βρει τόσο καλά μεταξύ τους τα τελευταία 5 χρόνια;

«Μα δεν είναι τυχαίο ότι ταιριάζουμε. Έχουμε πολλά κοινά και αυτά τα κοινά είναι που μας δένουνε. Μιλάμε μεταξύ μας και έχουμε ανοιχτεί πολύ περισσότερο από ότι σε άλλους ανθρώπους… Δεν ισχύει μόνο ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Αναγνωρίζουμε αυτό που έχουμε εμείς οι ίδιοι στον άλλον έστω και υποσυνείδητα. Με ξεκουράζει ότι έχουμε κοινό κώδικα γιατί δεν με ξεβολεύει. Δεν με πιέζει, αναγνωρίζει τα δικά μου στοιχεία και τα δέχεται έτσι όπως είναι αντίστοιχα κι εγώ κάνω το ίδιο με τη σειρά μου, δεν τον πιέζω. Εκτιμώ το ότι δεν είναι γκρινιάρης, μπορεί ας πούμε να του συμβούν άσχημα πράγματα και δεν θα κλαίγεται, ούτε θα σου πει από το πρωί μέχρι το βράδυ τα προβλήματά του».