Συγκλονίζουν τα λόγια φίλης της 16χρονης Χριστίνας, που έφυγε νωρίς

Η Γεωργία Φασουλάκη, φίλη της Χριστίνας από το Δημοτικό, συγκινεί με τα λόγια της.

Η Χριστίνα έφυγε πολύ γρήγορα και ξαφνικά από κοντά μας, όμως κανείς δεν την έχει ξεχάσει, ούτε η οικογένεια της ούτε και οι φίλοι της.

Η 16χρονη εισήχθη στο νοσοκομείο με πρόβλημα υγείας και μέσα σε λίγες μέρες βύθισε στο πένθος τους δικούς της ανθρώπους, αλλά και το Γενικό Λύκειο Αλικαρνασσού όπου φοιτούσε.

Συγκλονιστική είναι ωστόσο η επιστολή, το γράμμα, η εξομολόγηση μιας φίλη της Χριστίνας Σιγανού, που ονομάζεται Γεωργία Φασουλάκη και γράφει για το χρόνο που τους… έφυγε μέσα από τα χέρια. Για την παρέα που δεν πρόλαβαν να κάνουν αυτά τα δύο κορίτσια…

Διαβάστε το γράμμα της Γεωργίας για τη Χριστίνα:  

«Υπάρχουν άνθρωποι, που για να απαλύνουν την ενοχή της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, λένε πως ο χρόνος φόρεσε φτερωτά σανδάλια και το ‘βαλε εσκεμμένα στα πόδια.

Υπάρχουν άνθρωποι, που για να κατευνάσουν τον πόνο που τους έφερε η απερισκεψία, λένε πως ο χρόνος τους ψιθύρισε τον μετέπειτα σκοπό του και μετά άλλαξε τα σχέδιά του για να τους συντρίψει.

Ο χρόνος, όμως, δε φορά φτερωτά σανδάλια, ούτε έχει φωνή για να ψιθυρίζει. Δεν τρέχει, δεν παραπλανά. Είναι στάσιμος και δημιουργεί συγκυρίες στη μη στάσιμη ζωή μας. Η απόσταση και οι υποχρεώσεις είναι δύο από αυτές. Χρόνο θέλει για να καλυφθεί μια απόσταση, χρόνο θέλουν για να τελέψουν επιτυχώς οι υποχρεώσεις. Σε κάποιες από αυτές, λοιπόν, τις συγκυρίες πέσαμε κι εμείς Χριστίνα. Δεν καταφέραμε να κάνουμε όση παρέα θέλαμε, όμως, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το χρόνο. Αυτός είναι στάσιμος, δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος, είναι αθάνατος. Όχι σαν εμάς. Όμως το τέλος, ίσως κάποια μέρα να με οδηγήσει στην αιωνιότητα και τότε θα σε συναντήσω φίλη μου, και θα κάνουμε όση παρέα θέλουμε, διότι η αιωνιότητα είναι μεγαλύτερη απ’ τη ζωή και το βασίλειο του χρόνου.

Θα σε θυμάμαι πάντα, η συμμαθήτριά σου Γεωργία Γ. Φασουλάκη».

neakriti