Από τον Γιώργο Πράτανο

Ο Σταμάτης Κραουνάκης μπαίνει σαν σίφουνας στο καφέ όπου έχουμε δώσει ραντεβού, κόσμος τον χαιρετάει από μακριά, του ζητάνε να τους κλείσει τραπέζι στη Σφίγγα, επικρατεί πανικός μέχρι να καθίσει στο τραπέζι. Την προηγούμενη Δευτέρα είχα επισκεφτεί το μαγαζί όπου εμφανίζεται μαζί με τους Σπείρα Σπείρα, οπότε ήμουν ακόμη υπό την επήρεια των μελωδιών και της παρεΐστικής ατμόσφαιρας, που εξαφάνισε την αίσθηση της Δευτερίλας. Νομίζω πως περνάει την καλύτερη φάση της ζωής του, αλλά εκείνος μιλάει με ορίζοντα… εβδομάδας. «Αυτή την εβδομάδα είμαι χαρούμενος γιατί αποδώσανε δουλειές για τις οποίες κουράστηκα πολύ».

Έχει αξία να είσαι αρεστός σε όλους;

Όχι, δεν μπορώ. Δεν γίνεται. Όταν είσαι υπηρέτης των ιδεών σου, θα έχεις και εχθρούς.

Αυτό σου έγινε μάθημα έπειτα από κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό;

Όχι, το αντιλήφθηκα με τον καιρό, όσο συνειδητοποιούσα ποιος είμαι και τι θέλω.

Αν λέγαμε στο 18χρονο Σταμάτη πως «αυτή θα ήταν η πορεία σου», θα εντυπωσιαζόταν;

Μπορεί.

Άρα είχε από τότε την αυτοπεποίθηση…

Μια φίλη μου, πριν μέρες, μου είπε ότι στη συγκεκριμένη ηλικία είχα πει «μια μέρα θα μιλάτε όλοι για μένα». Άρα, μάλλον το ήξερα. Ή το ήθελα. Βέβαια, μη φανταστείς, έχω μεγάλη ανασφάλεια από κάτω, δεν είμαι ποτέ σίγουρος.

Τηλεφωνείς σε ανθρώπους στις 3.00 τη νύχτα;

Ναι, αρκετά. Παλιά πολλές φορές είχα πάρει τη Νικολακοπούλου να της πω πως έγραψα κάτι. Αλλά και τώρα υπάρχουν φίλοι που θα πάρω και μιλάμε αργά τη νύχτα, όχι για τραγούδι που έγραψα.

Υπάρχουν τραγούδια που κατά καιρούς σού κολλάνε στο μυαλό και τα σιγοψιθυρίζεις;

Δικά μου; Όχι, ποτέ. Άλλων ναι. Βέβαια, τώρα τελευταία έχω γράψει ένα ζεϊμπέκικο για τη Φιλιππίδου στο θέατρο…

Γράφεις βαριά ζεϊμπέκικα;

Τώρα ναι, παλιά όχι, ήμουν του χασάπικου, όπως το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ». Από το «Αυτή η νύχτα μένει» λύθηκα στα ζεϊμπέκικα. Από το 2000 και έπειτα, στην αρχή δεν το είχα. Είναι ένας ρυθμός που πρέπει να ξέρεις πώς να τον διαχειριστείς.

Έχει πόνο;

Είναι αρχαίος ρυθμός. Δεν έχει πόνο, έχει ζύγι.

Πρέπει να ακροβατείς, ε;

Ακριβώς. Γιατί είναι και μονός ρυθμός.

Είσαι με τους μονούς αριθμούς;

Ναι. Μου αρέσουν οι μονοί.

Ποια είναι η πιο σοφή συμβουλή και ποιος σου την έχει δώσει;

«Ο Μπαινάκιας και ο Βγαινάκιας». Μου την έδωσε η Αλίκη Boυγιουκλάκη και την ακολουθώ πάντα. Ισχύει και για τα αρνητικά σχόλια και για τα υπερθετικά, φυσικά.

Ποιο είναι το ελάττωμά σου πάνω στο οποίο δουλεύεις τον τελευταίο καιρό;

Η ανυπομονησία. Άντε, τελειώνουμε;

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή μαζί με το Πρώτο Θέμα.