Από τη Βένια Καραγιάννη 

Η Ταμίλα Κουλίεβα, έζησε μέχρι τα 25 της στη Ρωσία και ήρθε στην Ελλάδα λόγω έρωτα. Είχε μόλις τελειώσει με άριστα τη σχολή υποκριτικής στο Πανεπιστήμο Κινηματογράφου και είχε ήδη κάνει τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες μεγάλου μήκους.

«Τα χρόνια στη Ρωσία ήταν υπέροχα, φωτεινά, ευτυχισμένα» μου λέει. «Ήταν πολύ πιο ανθρώπινα. Το κράτος είχε λύσει τα βασικά ζητήματα, δεν υπήρχε ανεργία και όλοι είχαν πρόσβαση στον πολιτισμό και στη γνώση. Μπορώ να εκτιμήσω πόσο μπροστά ήταν η κοινωνία σε σχέση με το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ό,τι αφορά την ισότητα, τη διαφορετικότητα, τη θέση και το ρόλο της γυναίκας, την αντιμετώπιση του κοινωνικού ρατσισμού όλων όσοι απειλούνται από τον κοινωνικό αποκλεισμό, που σήμερα καλούμαστε να τα διεκδικούμε».

Και τα δύσκολα χρόνια στη Ρωσία που ακούμε; «Πάντα γελάω με τις ιστορίες κάποιων Ελλήνων που είχαν πάει κάποτε στη Ρωσία και συνέχεια συζητούν για ένα λεμόνι που έφεραν από την Ελλάδα και τους το ζητούσαν επειδή δεν είχαν, λέει, οι Ρώσοι λεμόνι. Ε, αν πήγαν το χειμώνα, πώς να είχαμε λεμόνια; Δεν θυμάμαι να πέρασα δύσκολα. Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, το κράτος με πλήρωνε, ποιες δυσκολίες να κοιτάξω; Δεν λέω ότι ήταν όλα ρόδινα, γιατί η έλλειψη ελευθερίας είναι σημαντικό πράγμα. Απλώς θεωρώ ότι θα μπορούσαν να γίνουν κάποια πράγματα για να διορθωθούν μερικά σημεία και να συνεχιστεί αυτή η ισορροπία στον παγκόσμιο χάρτη και να υπάρχει αντίπαλο δέος».

Πώς της φαίνεται αλήθεια ο Πούτιν; «Θεωρώ ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ισχυρή δύναμη, πολύ ικανός για να είναι ηγέτης μιας τόσο μεγάλης χώρας, που στη μια άκρη δύει ο ήλιος και στην άλλη ανατέλλει. Περιέχει πολλές θρησκείες, διαλέκτους, νοοτροπίες. Λένε ότι σε κάθε χώρα τής αξίζει ο ηγέτης της και στη Ρωσία αυτός της αξίζει. Από τη στιγμή που αυτός είναι ηγέτης, είμαι περήφανη για αυτούς τους ανθρώπους».

Περισσότερα νέα και πλούσιο ρεπορτάζ στο People που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή μαζί με το Πρώτο Θέμα.