Από τη Μαρία Παπαϊωάννου

Από τραπεζικός υπάλληλος, φοιτητής στη Mayo School of Astronomy. Ο κορυφαίος αστρολόγος, Κώστας Λεφάκης. μιλάει στο PEOPLE για την αρχή της καριέρας του ενώ αποκαλύπτει ποιες γνωριμίες ήταν καθοριστικές για την μετέπειτα πορεία του.

Στην Ακτή Κουμουνδούρου στον Πειραιά, ακριβώς μπροστά από τη θάλασσα, βρίσκεται το ησυχαστήριο του Κώστα Λεφάκη. Τηλεφωνηθήκαμε αρκετές φορές προκειμένου να βρούμε την κατάλληλη μέρα και ώρα για τη συνάντησή μας. Απόγευμα Σαββάτου λοιπόν και χτυπάω το κουδούνι πιστεύοντας πως θα είμαστε μόνοι για τη συνέντευξη, αλλά αυτό που συναντάω στον προθάλαμο με εκπλήσσει. Γυναίκες όλων των ηλικιών τον περιμένουν πίνοντας τον καφέ τους ενώ μοιράζονται ιστορίες για το πώς και πού γνώρισαν τον αγαπημένο τους αστρολόγο. Λίγα λεπτά αργότερα μια καλοντυμένη κυρία βγαίνει από το γραφείο του αγκαλιάζοντάς τον συγκινημένη και εκφράζοντας τις σκέψεις της δυνατά: «Έχουν περάσει τριάντα πέντε χρόνια από την πρώτη μας γνωριμία». Όπως όλα δείχνουν, έχει χτίσει μια βαθιά σχέση εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους που τον επισκέπτονται.

Τη γαλήνια ατμόσφαιρα και τη θετική ενέργεια που επικρατεί στο χώρο μπορεί να την αντιληφθεί κανείς από την πρώτη στιγμή. Ο ίδιος το αποδίδει στη θάλασσα. «Αγαπώ τη θάλασσα και δεν έχω απωθημένο με τα νησιά, γιατί έχω γεννηθεί δίπλα της, εδώ στον Πειραιά». Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, θυμάται τη γνωριμία των γονιών του… «Γνωρίστηκαν στον κοινωνικό τους περίγυρο. Η μητέρα μου τον ερωτεύτηκε σφοδρά. Παντρεύτηκαν το 1947 ενώ είχαν μια άτυχη αποβολή το 1948. Εκείνη τη χρονιά συνέβη ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο και την παρέσυρε ένα ρεύμα. Ωστόσο γρήγορα συνέλαβε ξανά και εγώ γεννήθηκα Ιούνιο του ’49. Μεγάλωσα στον Πειραιά, στον Προφήτη Ηλία, είχαμε συγγενείς και μια αγαπημένη θεία. Έμαθα από μικρός γαλλικά, γερμανικά. Τα αγγλικά τα έμαθα σε δεύτερη φάση» αφηγείται.

Αγαπάει τις ξένες γλώσσες και διακρίνεται για την παιδεία που έλαβε από μικρός και τις ακαδημαϊκές του γνώσεις. «Τελείωσα δημοσιογραφία και ψυχολογία, αγαπούσα όμως ιδιαίτερα τα τυπογραφεία. Εκείνα τα χρόνια, την εποχή της Χούντας, η εκτύπωση ήταν της παραδοσιακής σχολής. Ακόμα και τώρα λατρεύω τις γραφομηχανές, τους τσίγκους και τα μελάνια. Δούλευα από πολύ νέος γιατί ήθελα να έχω χρήματα για να κάνω ταξίδια. Γύριζα με την παρέα μου όλη την Ευρώπη με το πούλμαν. Είχα από πάντα τέτοιες ανησυχίες και μια αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να εξυπηρετήσω τον εαυτό μου, τις ανάγκες μου και να μάθω γρήγορα μια ξένη γλώσσα». Η πολυγλωσσία, σε συνδυασμό με το κοινωνικό πνεύμα και τις γνωριμίες του, τον οδήγησε στη Mayo School of Astronomy στην Αγγλία. «Γνώρισα τη Μαρία Μεταλλινού το 1972, όταν ήθελα να τη συμβουλευτώ γιατί σκεφτόμουν να φύγω στην Αμερική. Ήμουν, βλέπεις, λίγο τυχοδιώκτης. Παρόλο που δούλευα στην τράπεζα Εμπορικής Πίστεως, στο συνάλλαγμα, δεν μου έλεγε τίποτα η καριέρα αυτή. Ένα χρόνο αργότερα βρέθηκα να σπουδάζω αστρολογία στη Mayo, ενώ το 1974 η Μαρία πέθανε. Εγώ συνέχισα να έχω επαφές με τη βοηθό της, τη Χριστίνα Τζομπανάκη, η οποία με σύστησε στη Θεοδώρα Ντάκου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ξεκίνησα να συνεργάζομαι με τη Θεοδώρα και να γράφω τα ζώδια για το περιοδικό Ουρανός».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο μαζί με το Έθνος της Κυριακής.