Από τη Φανή Πλατσατούρα

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ένας άνθρωπος με πολλές ανεξερεύνητες πλευρές. Γνώριζες ότι δεν βγαίνει από το σπίτι χωρίς να φορέσει κάτι κίτρινο πάνω του και ότι μέχρι πρότινος συνήθιζε να πίνει τον πρωινό του καφέ στην αερογέφυρα του Σταθμού Λαρίσης; Αυτά και άλλα πολλά αποκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό People.

Τι κίτρινο φοράς σήμερα; 

Ένα ρολόι – δώρο του Αποστόλη Τότσικα.

Και γιατί δεν πίνεις πλέον το φραπέ σου στη γέφυρα του Σταθμού Λαρίσης;

Γιατί την γκρέμισαν. Τι ήθελα και το είπα δημόσια; Καθόμουν εκεί πάνω και έβλεπα τα τρένα να φεύγουν.

Πώς προέκυψε αυτή η συνήθεια;

Από μικρός θυμάμαι ότι μου άρεσαν –και την ίδια στιγμή φοβόμουν– τα τρένα. Είχα ένα γλυκό δέος για τα τρένα, λίγο ερωτικό. Διέγερση και φόβος μαζί. Αυτή η σαγήνη που σου προσφέρει το άγνωστο που έρχεται. Τώρα θα σε πατήσει ή θα ταξιδέψεις με αυτό; Μύριζε και αυτό το πισσωμένο ξύλο του ηλεκτρικού, δεν το πρόλαβες εσύ. Γι’ αυτό μου αρέσει πάρα πολύ ο τίτλος της ταινίας Ο Άνθρωπος που Έβλεπε τα Τρένα να Περνούν. Ήμουν αυτός ο άνθρωπος.

Τι άλλο ασυνήθιστο κάνεις;

Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου είχε χούι να με διαβάζει στο καφενείο του Φλόκα. Έτσι και εγώ, σηκώνομαι και φεύγω από το σπίτι και πάω σε ένα κωλοκαφενείο της περιοχής και διαβάζω εκεί. Δεν ξέρω αν είναι ωραίο σίγουρα, δεν συμφέρει οικονομικά.

Ζεις ακόμη σε εκείνο το loft στο Μεταξουργείο;

Ναι, μεταξύ Μεταξουργείου και Σταθμού Λαρίσης, κοντά στα παλιά στούντιο της Φίνος Φιλμ. Το σπίτι όπου ζω τώρα το πήρα με δάνειο και το ξεχρεώνω ακόμα, πληρώνοντας 750 ευρώ το μήνα. Για να κάνω απόσβεση του δανείου, δηλαδή, θα έπρεπε να μένω εκεί 25 ώρες το 24ωρο αντί να τρέχω στα καφενεία! Αλλά νιώθω καλά σε μια τέτοια λαϊκή γειτονιά που θεωρείται ο απόπατος αυτή τη στιγμή: επικίνδυνη, όχι πολύ καθαρή, με ένα μωσαϊκό κόσμου.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί εκτάκτως το Σάββατο μαζί με το Έθνος της Κυριακής.