
Αγγελική Νικολούλη: Βρέθηκε όντως σε συζητήσεις με άλλα κανάλια για πιθανή μετεγγραφή;
Την περίοδο που πλειοδοτήθηκαν οι τέσσερις τηλεοπτικές άδειες γενικού περιεχομένου, πανελλαδικής εμβέλειας, και ο Alpha βρέθηκε εκτός, υπήρχε έντονη φημολογία πως η Αγγελική Νικολούλη είχε στενό φλερτ από άλλους καναλάρχες. Μιλώντας στο People, η ίδια θέλησε να απαντήσει στις φήμες.
Μπήκες σε συζητήσεις με κάποιον από τους τότε «προσωρινούς υπερθεματιστές»;
Είμαι επαγγελματίας και ποτέ δεν πυροδότησα σχόλια που θα με έκαναν να φαίνομαι περιζήτητη. Δεν μου αρέσει να τροφοδοτώ με ειδήσεις του στιλ «όλοι με θέλουν». Τα θεωρώ εμετικά αυτά. Όταν κάποιος κάνει σωστά τη δουλειά του και είναι επαγγελματίας, σίγουρα θα του χτυπήσουν την πόρτα. Ήμουν και είμαι στο πλευρό των ανθρώπων του Alpha, που μου φέρονται όμορφα. Έλεγα στους συναδέλφους «θα το παλέψουμε και αυτό». Δεν κοιτούσα τον εαυτό μου, αλλά τον κόσμο γύρω μου. Με ενδιέφεραν και οι συνεργάτες μου, που οι περισσότεροι ήταν και στο Alter. Δεν ήθελα να βιώσουν κάτι ανάλογο ξανά. Έβλεπα πρόσωπα μελαγχολικά, θλιμμένα, με την αβεβαιότητα για το μέλλον και όλο αυτό ήταν τραγικό. Η κατάσταση δείχνει να έχει ομαλοποιηθεί. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς παράνομος. Αν χρωστάς, πλήρωσε, και αν αντέχεις, προχώρα!
Σου έχει περάσει από το μυαλό να γράψεις κάτι άλλο πέρα από αστυνομική ιστορία;
Μου αρέσουν τα αστυνομικά, αλλά έχω κι άλλα βιώματα, γιατί μου άρεσε από μικρή να τρυπώνω παντού και να μου διηγούνται ιστορίες. Έτσι, θέλω να γράψω ένα βιβλίο, φαντάσου ένα συνδυασμό από Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά του Μουρσελά, από τη Μητέρα του Σκύλου του Παύλου Μάτεσι, από Το Τρίτο Στεφάνι του Κώστα Ταχτσή… Ένα μυθιστόρημα με ιστορικά στοιχεία, αλλά και οικογενειακά βιώματα. Έχω άφθονο υλικό, αφού η γιαγιά της μητέρας μου ήταν κοντεσίνα στη Ζάκυνθο, η οποία κλέφτηκε με ποπολάρο, την αποκλήρωσαν και ακολούθησε μια στερημένη ζωή που σημάδεψε όλους..
Σκυλί πήρες ξανά;
Όχι. Ήταν ένας κύκλος ζωής που έκλεισε. Επειδή δέθηκα μαζί τους και τα έζησα έντονα, δεν νιώθω ακόμη την ανάγκη να τα αντικαταστήσω. Ίσως αργότερα…
Στο βιβλίο σου μιλάς για το φαινόμενο της συζυγικής βίας. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι γυναίκες-θύματα προκειμένου να βοηθηθούν;
Θα πρέπει να διαβάζουν τα σημάδια. Όσο και να σε τυφλώσει ο έρωτας, όσο και να σε φοβίζει η μοναξιά και η οικονομική αβεβαιότητα –γιατί με την ανεργία που επικρατεί μια γυναίκα μπορεί να στηρίζεται οικονομικά από έναν άντρα–, ο κίνδυνος υπάρχει. Όταν ένας άντρας σου εκδηλώσει βία, θα το επαναλάβει με χειρότερο τρόπο. Δεν θα μπορέσεις εσύ να τον διορθώσεις με την αγάπη σου. Αντέδρασε! Φύγε! Οι περισσότερες δεν μιλάνε, το πνίγουν και χάνονται. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να λες «μένω για τα παιδιά μου». Γιατί και τα παιδιά είναι παρατηρητές… Νιώθουν τη βία. Νιώθουν πως η οικογένεια δεν έχει τη χαρά και αυτό τα σημαδεύει για πάντα. Μένοντας κάνεις χειρότερη ζημιά στα παιδιά σου. Φεύγεις και ζητάς προστασία. Υπάρχουν σύλλογοι και οργανωμένες ομάδες που βοηθούν κακοποιημένες γυναίκες.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.