Μαντώ: ”Πάντα ήθελα να απασχολώ τα ΜΜΕ και τον κόσμο μέσα από την δουλειά μου, και όχι από τα προσωπικά μου”
Απλή, προσιτή απάντησε σε όλα, δίχως να μασάει τα λόγια της, με σοβαρότητα, σεμνότητα αλλά και ουσία σε ότι έλεγε.Θυμήθηκε πράγματα από την καριέρα της, τον εαυτό της αλλά και όλα όσα την αφορούν, όπως επίσης και για τα νέα πράγματα που ασχολείται και ετοιμάζει.Απολαύστε την. Αποκλειστικά στο Bizznews.gr και τον Σπύρο Καλαματιανό.
-Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας ως εξής. Συνεχίστε την φράση μου … Για εμένα τραγούδι είναι…
Η Ζωή μου…Με αυτό γεννήθηκα αυτό με διάλεξε, πρώτα τραγούδησα και μετά άρχισα να μιλάω. Για εμένα τραγούδι είναι και δημιουργία, δεν είναι μόνο μία μουσική εκτέλεση απλά. Δημιουργώ μέσα από εκεί μ΄αρέσει αυτό το πράγμα.
Θυμάμαι έντονα την μητέρα μου και τον πατέρα μου.Ο μπαμπάς μου ήταν πιανίστας έπαιζε σε διάφορους χώρους, ξενοδοχεία πιάνο μπαρ κ.α, ενώ η μητέρα μου ήταν σοπράνο στη Λυρική Σκηνή.Θυμάμαι πήγαινα πολύ συχνά μαζί της έβλεπα όπερες, σε διάφορα φεστιβάλ, πήγαινα μαζί της στις πρόβες.Οπότε όπως καταλαβαίνεις γεννήθηκα μέσα σε καλλιτεχνικό σκηνικό και αυτό είναι κάτι που θυμάμαι έντονα από τα πρώτα μου βήματα.
Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς μου με προόριζαν για κάτι άλλο.Δικηγόρο ενδεχομένως η κάτι σχετικό με το χώρο της Νομικής.Λόγο το ότι οι επιδόσεις μου στα μαθήματα ήταν πάρα πολύ υψηλές. Αλλά ήταν μοιραίο να ασχοληθώ με την Μουσική και το τραγούδι, διότι ξεχείλιζε από μέσα μου. Έτσι στα δεκατρία μου με άκουσε ο κ.Πλέσσας και με πήρε στο Jesus Christ Superstar όπου ήταν και η επαγγελματική αφετηρία μου και από εκεί μπήκα μέσα στο χώρο και τα πράγματα κυλούσαν από μόνα τους.
Να προσέχω πολύ τα βήματα μου, τις κακοτοπιές, να είμαι πάντα ο εαυτός μου και να αποφεύγω τις διενέξεις.
Δεν μπορώ να πω ότι πετάω κάτι διότι από όλα μαθαίνουμε, έχω κάνει λάθη όπως όλοι μας, δεν μετανιώνω για κάτι. Όλα χρειάζονται γιατί πιστεύω ότι στην ζωή όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Αυτό που κρατάω σίγουρα είναι ότι στη ζωή μου είμαι πολύ τυχερή, γιατί δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω πολύ. Από την στιγμή που άρχισα να τραγουδάω σε πολύ μικρή ηλικία είχα τις καλύτερες προτάσεις, δούλεψα με μεγάλα κεφάλαια στη μουσική. Ήταν για εμένα το μεγαλύτερο σχολείο να δουλεύω δίπλα στον Μανώλη Μικέλη ο οποίος είναι από τους καλύτερους πιανίστες τζαζ στην Ελλάδα και ήμουν τρία χρόνια μαζί του σαν τζαζ τραγουδίστρια, μέχρι τον Γιώργο Χατζηνάσιο, Μίμη Πλέσσα κ.α.
Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα είχα στο σαλόνι μου τίποτα, αλλά μου λένε όλοι γιατί δεν τα βάζεις κτλ. Εγώ δεν μάζευα ποτέ αρχεία δικά μου, ότι αρχεία έχω μου τα έχουν δώσει οι fun μου, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου. Δεν ήθελα ποτέ να έχω όπως άλλοι το δικό μου μουσείο. Έχω από τα πρώτα μου βήματα την ψυχολογία του μουσικού και έτσι είμαι μέχρι και σήμερα, δηλαδή η ψυχολογία μου είναι μιας απλής γυναίκας που τυγχάνει να έχει και φωνή και τυγχάνει να έχω κάνει μία καριέρα και να έχω αναγνωριστεί στην χώρα μου. Μου αρέσει να δημιουργώ, να είμαι στο studio να γράφω. Μου αρέσει πολύ η διδασκαλία αυτό που κάνω τα τελευταία χρόνια, να δημιουργώ μαζί με τα νέα παιδιά, να κάνουμε παραστάσεις, να είμαι με νέο κόσμο, να μαθαίνω μέσα από τη διδασκαλία αλλά και τα νέα παιδιά.
Εγώ φροντίζω ήδη να δώσω όλα τα εφόδια σε όλα τα επίπεδα.Δηλαδή από μουσική,γλώσσες,αθλητισμό,χορό και εκείνα θα επιλέξουν το τι θα κάνουν στη ζωή τους όταν νιώσουν έτοιμα. Εγώ δεν πρόκειται να τα κατευθύνω, κάνω αυτό που πρέπει σαν μάνα να τους δώσω ότι μπορώ.
Χιλιάδες ήταν οι δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, όπως και κάθε ζωή άλλωστε αλλά δεν ήθελα να δημοσιοποιώ τις δυσκολίες που περνάω η πέρασα και ανούσια πράγματα που δεν αφορούν τον κόσμο παρά μόνο εμένα.Πάντα ήθελα να απασχολώ τα ΜΜΕ και τον κόσμο μέσα από την δουλειά μου.
Η Eurovision σαν εμπειρία είναι καταπληκτική εμπειρία για κάποιον, μεγάλη παραγωγή, έρχεσαι σε επαφή με κόσμο από όλες τις χώρες.Είναι μία λαμπρή στιγμή στη ζωή ενός καλλιτέχνη που αξίζει να ζήσει. Το αρνητικό για την δικιά μου συμμετοχή ήταν ότι έπρεπε να πάω ένα δύο χρόνια πιο μετά. Δυστυχώς δεν υπήρξε η ανάλογη προώθηση και στήριξη. Η Ελλάδα δεν επένδυε τόσο πολύ στην Eurovision,θυμάμαι στη δικιά μου συμμετοχή το βράδυ του τελικού είχε τεράστια τηλεθέαση πρωτοφανές για την ΕΡΤ και μετά επένδυσε-αν στη Eurovision.Θέλω να πω ότι πήγα λίγο μόνη μου εκεί ξυπόλυτη στ΄αγκάθια. Εντάξει εγώ πήγα να ερμηνεύσω ένα πολύ ωραίο τραγούδι τώρα αν πήγαινα από εκεί και πέρα αν πήγαινα ένα δύο χρόνια μετά θα είχα καλύτερη πορεία-αντιμετώπιση.Επίσης θυμάμαι αυτό το μένος για το φόρεμα που ήταν πάρα πολύ ωραίο ρούχο, ακόμα το έχω και το θαυμάζω αλλά το έλεγαν διότι δεν με είχαν συνηθίσει έτσι ήταν λίγο τολμηρό, φυσικά δεν δίνω σημασία στο τι έλεγαν αλλά κοιτάω την ουσία πάντα στη ζωή μου. Με είχε συγκινήσει το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και όλων των καλλιτεχνών, δημοσιογράφων κ.α μου έλεγαν σε πιστεύουμε γι΄ αυτό είχαμε και τόσο τηλεθέαση. Εγώ από την άλλη ένιωθα πολύ περήφανη που θα εκπροσωπούσα την χώρα μου. Αφού όταν πήγα πάνω αρρώστησα και ήμουν με κορτιζόνη σε αφωνία, έζησα έναν εφιάλτη εκεί μια εβδομάδα. Αλλα ευτυχώς τελευταία μέρα άνοιξε η φωνή μου και τραγούδησα το πολύ όμορφο και απαιτητικό κομμάτι μία χαρά.
Εντάξει δεν πιστεύω ότι κάποιος ψήφισε σοβαρά την Κονσίτα και εμείς ακόμα που δώσαμε 12 με χιούμορ το ψηφίσαμε. Ο διαγωνισμός πια έχει γίνει καθαρά ψυχαγωγικός δεν είναι όπως ήταν κάποτε, φεστιβάλ τραγουδιού με το τραγούδι να είναι ο πρωταγωνιστής με ζωντανές ορχήστρες και ψήφιζαν την φωνή, τώρα ψηφίζουν το περίεργο το αστείο.Υπήρχαν και υπάρχουν ωραία τραγούδια, ωραίες φωνές αλλά δυστυχώς δεν τα ξανά ακούμε μετά,χάνονται.Άρα η Eurovision είναι ένα ψυχαγωγικό τηλεοπτικό show.
Καταρχήν ήταν πολύ ωραία παραγωγή και πέρασα πολύ ωραία, έμαθα πράγματα για εμένα που δεν ήξερα.Κατα καιρούς μου είχαν κάνει διάφορες προτάσεις για show όπως το Dancing. Αλλα δεν πήγαινα γιατί δεν είχε να κάνει με εμένα έλεγα όταν θα κάνετε κάποια εκπομπή η κάποιο show που θα έχει σχέση με τραγούδι φωνάξτε με. Με πήραν τότε και μου είπαν τώρα θα μας πει το οκ διότι έχει να κάνει με τραγούδι,δεν ήξερα το κονσεπτ της εκπομπής αλλά είδα ότι είχε να κάνει περισσότερο με υποκριτική,αλλα ήταν πολύ ωραία εμπειρία.Τώρα όσον αφορά τα φετινά παρατράγουδα δεν με αφορούν και δεν θα έλεγα ποτέ δημοσίως αν σε ένα show δεν πέρναγα καλά θα το έλεγα μόνο μες στο σπίτι μου.Εγώ πάντως πέρασα καλά εκεί.Έχω άριστες σχέσεις με όλους από εκείνο το show.
Τα talent show που έχουν να δώσουν και να πουν κάτι,δηλαδή είναι σοβαρές παραγωγές είναι μία ευκαιρία και πολύ καλή εμπειρία για έναν καλλιτέχνη να προβληθεί,να δείξει το ταλέντο του αλλά και να μάθει κι όλας. Προχθές ας πούμε ήμουν στο νέο talent show του Μega το Music Shool διότι θα είμαι στο 5ο επεισόδιο ως guest είδα πολύ ωραίες φωνές και χαριτωμένα παιδιά όπως και αξιόλογοι συνάδελφοι που το πλαισιώνουν. Όπως και στο Voice που συμμετείχα στον ημιτελικό πάλι σαν guest και τραγούδησα το νέο μου κομμάτι ΄΄Πολύπλοκα΄΄.Απλά το θέμα είναι το μετά,όταν τελειώνει ένα talent show μοιραία ξεχωρίζουν λίγοι(βραχυπρόθεσμα) και παραμένουν ακόμα ποιο λιγότεροι.Πρέπει να ξέρει να το διαχειριστεί κάποιος με τις δυνάμεις του, τις εμπειρίες του, να μην ξεφύγει προς άλλες κατευθύνσεις και εκεί μπαίνει ο γονιός δηλαδή το σπίτι,ειδικά στο Music Shool και γενικότερα talent show που έχουν να κάνουν με μικρότερες ηλικίες.
Αυτό θέλει πάρα πολύ σκέψη γιατί αν έγραφα ένα βιβλίο,ίσως σε μία εικοσαετία μου γεννηθεί η ιδέα να γράψω κάποιο ακόμα έχω χρόνο(γέλια).Αλλά σίγουρα θα ήταν ένας τίτλος που θα είχε να κάνει με τις εμπειρίες μου,όχι άκρως αποκαλυπτικό ακόμα και τότε δεν θα έγραφα πράγματα που δεν θα ήθελα να ξέρει ο κόσμος.Αλλά θα έγραφα σίγουρα όσα έζησα όλα αυτά τα ωραία χρόνια.Ίσως λοιπόν να ήταν το΄΄ Όσα Έζησα΄΄.
Πάντα νιώθω πολύ μεγάλη συγκίνηση και υπερηφάνεια,τεράστια τιμή.Νιώθω μεγάλη καταξίωση και ότι ο κόπος όλων αυτών των χρόνων δεν πήγε χαμένος.
Όπως σου είπα παραπάνω διδάσκω στο Yiorgos Fakanas-Art Music Shool όπου βρίσκεται στο Μοσχάτο εκεί ετοιμάζω ένα αφιέρωμα στους queen τα Χριστούγεννα αλλά κ.α πολύ ενδιαφέροντα και όμορφα πράγματα.Μετά είναι η νέα δισκογραφική μου δουλειά που το καθυστερώ εδώ και δύο χρόνια διότι έχω γίνει πολύ απαιτητική με τον εαυτό μου όπως επίσης προγραμματίζω κάποια live σε μουσικές σκηνές.
Θα ήθελα να κλείσουμε με μία ευχή.Εύχομαι η κρίση που περνάει η χώρα μας, δυστυχώς είναι σε όλα τα επίπεδα να ξεπεραστεί σύντομα και να φέρει σε όλους μας ένα καλύτερο αύριο.