Κωσταντίνος Καζάκος: Ένας καλλιτέχνης κάνει πολύ καλύτερα το πρωινό, μπαίνει πιο εύκολα σε ένα τέτοιο κλίμα και το κάνει καλά και, μαγκιά του.

O Κωσταντίνος Καζάκος ένας υπέροχος ηθοποιός, μα πάνω απ΄όλα απλός άνθρωπος. Έρχεται σε μία συνέντευξη που μιλάει για όλους και για όλα όπως ποτέ δεν έχει μιλήσει.  Απολαύστε την μόνο στο Bizznews.gr και τον Σπύρο Καλαματιανό.
Τι θυμάστε από τα πρώτα σας βήματα στον χώρο της υποκριτικής τέχνης;

Τα πρώτα ουσιαστικά βήματα ήταν(διότι είχα παίξει και σαν κομπάρσος και σε μία παράσταση των γονιών μου στην Μήδεια, τότε ήμουν 16 έστηνα σκηνικά και έπαιξα έναν από τους φρουρούς)στο Θέατρο Τέχνης ως μαθητής που κάναμε τις φεστιβαλικές παραστάσεις Αρχαία Κωμωδία-Τραγωδία και ήταν πολύ ωραία αίσθηση, ειδικά όταν είσαι στην αρχή υπάρχει έντονος ενθουσιασμός, με τα χρόνια όσο περνάει ο καιρός ο ενθουσιασμός είναι όλο και λιγότερος αλλά η μαγεία παραμένει η ιδία. Γι΄αυτό άλλωστε κάνουμε και αυτή την δουλειά.

Όταν τους ανακοινώσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε  με την υποκριτική πως αντέδρασαν;          

Η μητέρα μου το περίμενε, ο πατέρας μου νόμιζε ότι θα γίνω μουσικός(άλλωστε είναι η άλλη μου μεγάλη αγάπη)βέβαια αποδείχθηκε ότι ήταν λάθος μου μεγάλο, διότι απ΄όταν μπήκα στην σχολή την εγκατέλειψα, αλλά έπρεπε να πάρω έναν δρόμο, δεν μπορούσα να τα κάνω και τα δύο εξίσου καλά, φυσικά έπαιζα σε παρέες κτλ. Έπρεπε να είχα συνεχίσει και την μουσική μου, βέβαια την ξανά έπιασα τώρα πριν από καμία δεκαριά χρόνια.Έκανα διάλειμμα είκοσι χρόνων(γέλια). Φυσικά όμως και οι δύο μου γονείς χάρηκαν με αυτή την επιλογή μου και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα.

Ποιες ήταν οι πρώτες συμβουλές που πήρατε από τους γονείς σας;

Δεν μου έδωσαν κάποια ιδιαίτερη συμβουλή, γενικά ο τρόπους που με μεγαλώσανε εμπεριείχε όποια συμβουλή ήταν να μου δώσουνε. Άλλωστε από μικρός μεγάλωσα μέσα στο θέατρο κάθε μέρα ήμουν μέσα στο χώρο αυτό, τους είχα ακούσει να συζητάνε πολλές φορές διάφορα θέματα έβλεπα κι΄όλας κάποιες καταστάσεις, οπότε πάνω κάτω ήξερα και τα καλά και τα κακά αυτής της δουλειάς.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θέλετε να παίξετε και δεν έχετε παίξει ακόμα;

Πολλοί είναι ακόμα οι ρόλοι που θέλω να παίξω και δεν έχω παίξει ακόμα. Είναι βέβαια σε τι φάση βρίσκεσαι και τι θέλεις να εκφράσεις εκείνη την περίοδο.

Ποιο όνειρο σας έχει μείνει ανεκπλήρωτο;

Δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά(άλλωστε ότι θέλω προσπαθώ και το κάνω)αλλά ας πούμε ότι θα ήθελα να έχω ένα δικό μου θέατρο, ιδιόκτητο, γιατί και οι γονείς μου που δουλεύουν τόσα χρόνια δεν είχαν ποτέ δικό τους θέατρο και να κάνω δικά μου πράγματα, ένα είναι αυτό. Ένα άλλο είναι πολιτικής φύσεως, ας πούμε να αλλάξει λίγο η νοοτροπία του Έλληνα, το οποίο μάλλον θα μείνει ανεκπλήρωτο δεν το βλέπω να γίνεται αυτό. 

Ο Κωσταντίνος Καζάκος τι είναι αυτό που αγαπάει και τι απεχθάνεται τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό…
Σε προσωπικό επίπεδο απεχθάνομαι το ψέμα ,την κοροϊδία  όπως και την διπλοπροσωπία. Ενώ αγαπάω την ειλικρίνεια και την ευθύτητα. Σε επαγγελματικό επίπεδο απεχθάνομαι την λατρεία του περιτυλίγματος που μας έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος ναι μεν το καταλαβαίνει αλλά πια είναι αργά και πάει στο επόμενο περιτύλιγμα, δηλαδή την έλλειψη ουσίας απεχθάνομαι, γίνονται όλα για να γίνονται, δίχως σκοπό και στόχο. Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι ότι έχουμε εξαιρετικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Τώρα ένα πράγμα που με απογοητεύει και θέλω να το πω είναι η απόσταση που χωρίζει την νεολαία από το βιβλίου. Είναι όλοι κολλημένοι με τα κινητά τους, τους υπολογιστές τα chat και χάνεται η μαγεία του βιβλίου. Ακόμα και στο σχολείο μαθαίνουν παπαγαλία τα μαθήματα τους και τίποτα παραπάνω, δυστυχώς χάνεται η καλλιέργεια του μυαλού και δεν γίνεται μέσα από τα ηλεκτρονικά μέσα.

Τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που λείπει από την σημερινή εποχή; 

Λείπει το μυαλό, η γνώση της ιστορίας μας που την έχουν κατακρεουργήσει συστηματικά χρόνια τώρα, η εκπαίδευση είναι χάλια…Κοίτα όλες οι εξουσίες του κόσμου δεν θέλουν πολίτες θέλουν υπηκόους, θέλουν να μην αλλάζει ποτέ τίποτα να είναι όλα στάσιμα και να είναι αυτοί εξουσία. Για να γίνει αυτό ο κόσμος πρέπει να μην σκέφτεται και κάνουν ότι μπορούνε για να πάθει ο κόσμος μαλάκυνση και το έχουν καταφέρει. Έχουν στερήσει την παιδεία, βομβαρδίζουν τον κόσμο με την τηλεόραση με διάφορες αηδίες, όλα νομίζουν ότι γίνονται μέσα από εκεί, δηλαδή γίνεται μία πορεία και κάθεται και την βλέπει από εκεί. Ενώ είναι μία πορεία που τον αφορά και τον ίδιο, για την σύνταξη που την έχουν κόψει, για τον μισθό του κτλ και κάθεται στον καναπέ του και το βλέπει παθητικά και λέει εντάξει ωραία ας πάνε αυτοί, ναι αλλά αν δεν πας και εσύ δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Μας έχουν κάνει ζώα, παλεύουμε για να επιβιώσουμε και αυτό μόνο τα ζώα το κάνουν όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να το έχουν λυμένο αυτό ώστε να ασχολούνται με άλλα πράγματα πιο ουσιαστικά και όταν ασχολείται μόνο με την επιβίωση του πέφτει στο επίπεδο του ζώου. Επίσης μας λείπει η αξιοπρέπεια, δεν έχουμε καμία σχέση οι Έλληνες του σήμερα με τους Έλληνες τους παλιούς, έχουμε γίνει δούλοι και είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε αυτό αρκεί να το αντιληφθούμε και να σηκώσουμε ανάστημα, με πολύ κόπο, ιδρώτα και αίμα. Οι πολιτικοί δεν έχουν καμία αγάπη για την πατρίδα, είναι μόνο για τον εαυτό τους και κανονικά θα έπρεπε να πάνε όλοι για εσχάτη προδοσία, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών το ήξεραν ότι θα γίνει αυτό.

Πως βλέπεται τον συνάδελφο σας Μάρκο Σεφερλή που κάνει πρωινό ;     

Πολύ καλά κάνει. ΄Ετσι όπως είναι τα πρωινά σήμερα ένας ηθοποιός είναι σαφώς καλύτερα εξοπλισμένος από έναν δημοσιογράφο για να κάνει μία τέτοια εκπομπή, όταν στις δέκα το πρωί σηκώνονται και χορεύουν τσιφτετέλια και κάνουν διάφορα τέτοια ΄΄καραγκιοζιλίκια΄΄όλες οι εκπομπές αυτές, ένας καλλιτέχνης το κάνει πολύ καλύτερα το πρωινό από έναν μη καλλιτέχνη, μπαίνει πιο εύκολα σε ένα τέτοιο κλίμα και το κάνει και πολύ καλά, μαγκιά του.

Τι γεύση σας άφησε το ΥFSF;                                                             

Πολύ ωραία γεύση μου άφησε και θα ξανά πήγαινα ευχαρίστως ξανά, είναι ένα δύσκολο πράγμα που μόνο ένας μίμος μπορεί να το κάνει να υποδυθεί ένα άνθρωπο, εγώ υποδύομαι έναν ρόλο 25 χρόνια ποια στο θέατρο και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ.

Πείτε μου δύο λόγια για τον ρόλο σας στο έργο ΄΄Τέλος του Παιχνιδιού΄΄

Το έργο αυτό είναι μέσα στα 10 μεγαλύτερα κείμενα του προηγούμενου αιώνα ο Μπέκετ είναι ένας άνθρωπος ο οποίος άλλαξε το θέατρο και κάπου τον έχουν παρεξηγήσει λίγο. Πιστεύω ότι είναι σκληρός ρεαλιστής, όπως έχει και μία πιο περίπλοκη διαδρομή στο να αναλύει τα πράγματα. Το έργο αυτό μπορεί να γράφτηκε το 1950 μετά τον πόλεμο αλλά είναι σαν να έχει γραφτεί σήμερα, είναι αυτά που ζούμε σήμερα εμείς.

Ο ρόλος ο δικός μου ο Κλοβ είμαι εγώ, είσαι εσύ είμαστε όλοι οι Έλληνες που δεν είμαστε στην εξουσία, τον έχουν μάθει μία ζωή να είναι ο δούλος, του έχουν αφαιρέσει οποιαδήποτε δυνατότητα σκέψεις, είναι από την κουζίνα στο σαλόνι να υπηρετεί τον άλλον και μέχρι εκεί. Από την άλλη όμως ο εξουσιαστής δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον εξουσιαζόμενο.

Έτσι είναι και στην ζωή, όμως ο εξουσιαζόμενος μπορεί να ζήσει και χωρίς τον εξουσιαστεί αυτό λέει το έργο και αυτό δυστυχώς ζούμε σήμερα. Είναι ένας εξαιρετικός θίασος, εγώ είμαι πολύ ευτυχής που ξαναπαίζω με τον πατέρα μου, αισθάνομαι πολύ ωραία όταν παίζουμε μαζί και αυτό που έχουμε καταφέρει να είναι πάρα πολύ κατανοητό σε όλο το κοινό. Οι παραστάσεις είναι στο Θέατρο Τζένη Καρέζη  κάθε Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 20.00 και περιμένουμε όλο το κοινό με μεγάλη χαρά.

Θα ήθελα να κλείσουμε την συνέντευξη με μία εικόνα που σας έρχεται τώρα στο μυαλό;

Θα σου πω για μία πρόσφατη εικόνα από την βάπτιση του γιου μου. Η βάπτιση του γιου μου ήταν μία στιγμή πολύ τρυφερή και όμορφη που δεν θα την ξεχάσω ποτέ, τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν ήταν πολύ δυνατά.