Γιάννης Τόγκος: ”Από την υψηλή Ραπτική, λείπει η ψυχολογία όχι η δημιουργία και η φαντασία”

Απόγευμα Δευτέρας και τι καλύτερο από το να κάνεις βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να βρίσκεσαι σε έναν Οίκο Μόδας και να συνομιλείς με έναν από τους καλύτερους σχεδιαστές της Ελλάδας…Πιο συγκεκριμένα;… Στον Οίκο Μόδας Kathy Heyndels με τις αέρινες δημιουργίες του και τον σχεδιαστή αυτών Γιάννη Τόγκο.

Πότε πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τον χώρο της μόδας;

Την απόφαση να ασχοληθώ με τον χώρο της μόδας την πήρα το 1983, όταν άνοιξε ο οίκος Kathy Heyndels στην Ελλάδα, καθώς η μητέρα μου ήταν χρόνια στο επάγγελμα αυτό, σχεδίαζε ρούχα στο εξωτερικό είχε ατελιέ και στο Βέλγιο. Εκείνη την χρονιά άρχισε μία δουλειά με τα Εμιράτα, η οποία ευτυχώς πήγε καλά και μας επέτρεψε να ανοίξουμε ένα ατελιέ στην Ελλάδα και να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια αυτή την πορεία. Τελειώνοντας λοιπόν τις σπουδές μου ανέλαβα αρχικά την οικονομική διαχείριση μόνο και όλα τα υπόλοιπα τα έκανε η μητέρα μου.

Ποιες ήταν οι πρώτες συμβουλές που σας είχε δώσει η μητέρα σας, καθώς και οι νέες ιδέες που είχατε;

Όπως σου είπα παραπάνω η προσγείωση με το επάγγελμα αυτό άργησε, σιγά σιγά όμως ανέλαβα το preta porte που ήταν τελείως διαφορετικό αν θέλεις, από αυτό που έκανε η μητέρα μου όλα αυτά τα χρόνια και τελικά κατέληξα να κάνουμε ένα preta porte de mio couture δηλαδή ένα καινούργιο προ ιόν, το οποίο να έχει όλα τα καλά της υψηλής ραπτικής αλλά να ράβετε με τρόπο preta porte για να μειωθεί το κόστος. Ουσιαστικά αυτή η πατέντα με βοήθησε στο να μπορώ να είμαι ακόμη στην Ελληνική αγορά. Διότι ο πελάτης παίρνει ένα προ ιόν το οποίο είναι τελειοποιημένο στο χέρι με πολύ καλή ραφή- υφάσματα, αλλά εμείς έχουμε κάνει μία οικονομία κλίμακος όπως και στον τρόπο κατασκευής,ουτοσόστε να μπορεί να το παίρνει πλέον σε μία πολύ καλή τιμή. Τώρα όσον αφορά τις συμβουλές που μου έδωσε είναι αγάπη και προσήλωση σε αυτό που κάνω.

Πηγές έμπνευσης για τον Γιάννη Τόγκο;

Περισσότερο είναι η καθημερινή ζωή , τα μηνύματα τα οποία μας δίνει, τα συναισθήματα τα οποία έχουμε. Όπως πηγή έμπνευσης για εμένα είναι οι λίγες στιγμές διακοπών που έχουμε. Δηλαδή όταν πηγαίνω διακοπές και ηρεμώ εκεί μου έρχονται ιδέες, από ένα ωραίο τοπίο, μία παραλία, η από κάτι άλλο το οποίο μπορεί να με συγκινήσει.

Τι σημαίνει για εσάς η λέξη μόδα;

Για εμένα μόδα ίσον καθημερινή κρίση. Για να δημιουργήσουμε μόδα πρέπει να δημιουργείς καθημερινά, αυτό σημαίνει ότι περνάς καθημερινά από εξετάσεις, άρα ουσιαστικά καθημερινά είμαστε υπό κρίση, ιδίως κάθε από νέα σεζόν που δείχνουμε μία συλλογή και η κρίση δεν είναι αν αρέσουν η όχι τα φορέματα, αυτό είναι τελείως υποκειμενικό, η κρίση για εμάς είναι από την πελατεία μας και το ήδη υπάρχον πελατολόγιο μας. Εάν δουλέψουμε σωστά πάει να πει ότι ουσιαστικά ανταποκριθήκαμε στην ανάγκη την οποία έχει ο πελάτης μας. Αυτό είναι το βασικό που πρέπει ο κάθε σχεδιαστής να κάνει διότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε ρούχα τα οποία είναι πάρα πολύ ωραία για εμάς, δεν υπάρχει πλέον αυτό στο παρελθόν υπήρχε, τώρα είναι σχεδιάζω ρούχα μέσα σε ένα συγκεκριμένο οικονομικό πλαίσιο για συγκεκριμένους πελάτες και για συγκεκριμένο ηλικιακό target group. Όλο αυτό έχει στενέψει το πλαίσιο της δημιουργίας.

Τι θα λέγατε σε ένα νέο παιδί το οποίος θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο της μόδας;

Οι συμβουλές που θα του έδινα είναι, εκτός από τον σχεδιασμό να ασχοληθεί με το πατρόν και να καθίσει να ράψει σε μία ραπτομηχανή, διότι μόνο όταν ξέρεις όλο το φάσμα πως γίνεται ένα ρούχο μπορείς να σχεδιάσεις ρούχα τα οποία να μην είναι ωραία μόνο στο χαρτί αλλά να είναι ωραία και όταν βγαίνουν από το χαρτί.

Τι νομίζεται ότι λείπει σήμερα από τον χώρο της υψηλής ραπτικής;

Πιστεύω ότι λείπει η ψυχολογία και ειδικά η ψυχολογία των πελατών, δεν λείπει ούτε η φαντασία, ούτε η δημιουργία. Θυμάμαι ότι το 2000 δεν μπορούσαμε να παραδώσουμε τα Χριστούγεννα φορέματα γιατί όλες οι γυναίκες ήθελαν να πάνε σε ένα ρεβεγιόν και φορέσουν κάτι εντυπωσιακό, κάτι ιδιαίτερο. Τώρα πια τα Χριστούγεννα δεν υπάρχει καμία ζήτηση πλέον διότι ο κόσμος ασχολείται με άλλα πράγματα. Κοιτάζει να είναι πιο οικογενειακά με φίλους κτλ δεν κοιτάζει τη εμφάνιση θα έχει, όπως δεν γίνονται πια και τα καλέσματα τα οποία γινόντουσαν. Οπότε μειώνεται και η ανάγκη της γυναίκας να έχει διαφορετικό φόρεμα ώστε να πάει σε κάποια εκδήλωση.

Περιγράψτε μου την Ελληνίδα Γυναίκα…

Η Ελληνίδα έχει αποκτήσει μία αισθητική σε σχέση με παλιά, έχει συμβάλει σε αυτό τα ΜΜΕ, το ίντερνετ αλλά κυρίως έχει συμβάλει και η παραγωγή φθηνών μοδάτων ρούχων πολλών επώνυμων εταιριών που ήρθαν στην Ελλάδα. Η οποία μόδα έγινε προσιτή σε όλο τον κόσμο. Τώρα από εκεί και πέρα σαφέστατα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αλλά αυτό θα γίνει σιγά σιγά πιστεύω.

Πρόσφατα είχατε μία πολύ πετυχημένη επίδειξη στο Athens XclusiveDesiner Week. Πείτε μου λίγο τι ακριβώς είδαμε εκεί; Είδαμε Χειμώνα-Καλοκαίρι 2014-15, παραδοσιακά ένα Fashion Week γίνεται για να δείξεις έξι μήνες πριν την επόμενη συλλογή, αλλά για εμάς δεν υπάρχει κάποιος λόγος να γίνει αυτό διότι δεν υπάρχουν αγοραστές στην Ελληνική αγορά που να θέλουν να αγοράσουν ένα προ ιόν έξι μήνες πριν οπότε είναι άνευ σημασίας το γεγονός να πας να δείξεις σε ένα κοινό το ρούχο της επόμενης σεζόν το θεωρώ άσκοπο. Τα Fashion Week θα έπρεπε να έχουν άλλη οργάνωση και θα έπρεπε επίσης να έχει και η Ελληνική μόδα ένα προ ιόν διαφορετικό απ΄ ότι άλλα Fashion Week στην Γαλλία ,στο Λονδίνο, στο Παρίσι. Το οποίο να έρχεται κάποιος να το αγοράσει στην Ελλάδα, έτσι διαδραματίζεται μία άλλη δυναμική σε όλους τους τομείς και στα Ελληνικά Fashion Week.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;

Τα επόμενα βήματα είναι να στηθεί ένα e-shop, που το πιστεύω πάρα πολύ και το μέλλον ανήκει εκεί, όπως κ.α δραστηριότητες που έχουμε στο εξωτερικό που πάνε καλά και ελπίζουμε να πάνε καλύτερα, όπως έραψα κάποια πολύ ωραία ρούχα για την Μiss Ελλάς 2014 Ελένη Κόκκινου που θα εκπροσωπήσει την χώρα μας στον Διεθνή Διαγωνισμό Μiss Κόσμος στην Αγγλία.

Θα ήθελα να κλείσουμε την συνέντευξη ως εξής με μία εικόνα που έρχεται έτσι πρόχειρα στο μυαλό σας …

Θυμάμαι δουλεύαμε για τα Εμιράτα, συγκεκριμένα για έναν γάμο και μου είχε κάνει εντύπωση το πώς ήταν στυμμένος ένας γάμος μουσουλμανικός, όπως υπήρχαν δύο χώροι κτίρια για την ακρίβεια διαφορετικοί που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, από την μία μεριά οι άντρες και από την άλλη οι γυναίκες. Εγώ όμως πηγαίνοντας εκεί φανταζόμουν ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία με τις γυναίκες και τα φορέματα που είχαμε φτιάξει αλλά μου έκανε εντύπωση το τόσο αυστηρό πλαίσιο που είχαν μεταξύ τους οι άντρες και οι γυναίκες. Το δεύτερο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι τα φορέματα τα φορούσαν οι γυναίκες για να εντυπωσιάσουν η μία την άλλη και όχι τους άντρες τους. Aυτές ήταν οι δυο εικόνες που μου είχαν προξενήσει το ενδιαφέρον μου, όχι για τα διαφορετικά πλαίσια-συνήθειες αλλά το γιατί ράβανε ρούχα.

Από τον Σπύρο Καλαματιανό

φωτογραφίες-LKFotoartistica